After 2 (Nederlands/Dutch) (VOLTOOID)

Hoofdstuk 179.

HARRY's POV.

Ik kan mijn tranen en haar aarzeling op haar lippen proeven terwijl ik mijn arm om haar middel wikkel om haar lichaam tegen het mijne te brengen. Ik druk mijn handpalm tegen haar onderrug en kus haar harder, het is een koortsachtige en puur emotionele kus en ik kan bijna flauwvallen van de opluchting van haar mond op de mijne.

Ik weet dat het niet lang zal duren voordat ze me wegduwt, dus neem ik elke beweging van haar tong op, elke nauwelijks hoorbare zucht van haar lippen.

Alle pijn van de afgelopen elf dagen verdampt bijna wanneer haar armen zich om mijn middel wikkelen en op dit moment weet ik meer dan ooit dat we, ongeacht hoeveel we ruziën, altijd een weg terug naar elkaar zullen vinden. Altijd.

Nadat ik haar terug het huis had zien binnenlopen, zat ik even in mijn auto voordat ik eindelijk wat ballen begon te kweken en achter haar aan ging. Ik heb haar te vaak laten wegglippen en ik kan het risico niet nemen dat het de laatste keer kon zijn. Ik verloor het, ik kon het niet helpen, maar huilde toen Liam de deur achter haar dichtdeed. Ik wist dat ik achter haar aan moest gaan, ik moest voor haar vechten voordat iemand anders haar van mij afpakte. Ik zal haar laten zien dat ik kan zijn wie ze wil dat ik ben, niet helemaal, maar ik kan haar laten zien hoeveel ik van haar hou en dat ik niet zal toestaan ​​dat ze zo gemakkelijk wegloopt, niet meer.

"Harry.." Zegt ze en drukt haar hand zachtjes tegen mijn borst en duwt me terug en breekt onze kus.

"Niet doen Tessa." Smeek ik haar, ik ben er nog niet klaar voor.

"Harry, je kunt me niet gewoon kussen en verwachten dat alles in goed is. Deze keer niet." Fluistert ze en ik val op haar knieën voor haar.

"Weet ik, ik weet niet waarom ik je weer heb laten weglopen, maar het spijt me. Het spijt me zo erg, baby.' Vertel ik haar, in de hoop dat het gebruik van het woord me zal helpen.

Ik sla mijn armen om haar benen en haar handen bewegen naar mijn hoofd, strelen en strekken haar vingers door mijn haar.

"Ik weet dat ik altijd alles verpest en ik weet dat ik je niet langer kan behandelen op de manier dat ik voorheen deed. Ik hou gewoon zoveel van je dat het me overweldigt en ik weet niet wat ik de helft van de tijd moet doen, dus ik zeg gewoon dingen in een impuls en ik denk niet aan hoe de woorden je beïnvloeden. Ik weet dat ik je hart blijf breken, maar alsjeblieft.. laat het me repareren. Ik zal het weer in elkaar zetten en ik zal het nooit meer breken. Het spijt me, het spijt me zo erg, Ik weet het. Ik neem wel zo'n verdomde psychiater of zoiets, het kan me niet schelen, alleen.." Snik ik in haar benen.

Ik pak de tailleband van de boxers vast en trek het naar beneden.

"Wat ben je.." Ze stopt mijn handen.

"Alsjeblieft, doe ze gewoon uit. Ik kan er niet tegen dat je ze draagt, alsjeblieft.. Ik zal je niet aanraken, laat me ze gewoon uitdoen." Smeek ik en ze heft haar handen van de mijne op en zet ze terug in mijn haar terwijl ik de boksers naar de grond trek en ze eruit stapt.

Haar hand beweegt onder mijn kin om mijn hoofd op te tillen. Haar kleine vingers strelen mijn wang en gaan omhoog om de tranen onder mijn ogen weg te vegen. Haar gezicht houdt een verwarde uitdrukking en ze kijkt me aandachtig aan alsof ze me bestudeerd.

"Ik begrijp je niet." Vertelt ze me, en veegt nog steeds met haar duim over mijn met tranen besmeurde wangen.

"Ik ook niet." Ik ben het ermee eens en ze fronst.

Ik blijf in deze positie, knielend voor haar en smekend dat ze me een laatste kans moet geven, ook al heb ik meer kansen verpest dan ik verdien.

De badkamer is vol met stoom en haar haar plakt aan haar gezicht en vocht begint zich op haar huid te verzamelen. God ze is zo verbluffend mooi.

"We kunnen niet heen en weer blijven gaan Harry, het is voor ons beiden niet goed."

"Zo zal het niet meer gaan, we kunnen hier doorheen komen. We hebben ergere dingen overleefd en ik weet nu hoe snel ik je kan verliezen. Ik nam je als vanzelfsprekend aan en dat weet ik. Ik vraag nog maar om één kans." Ik neem haar gezicht tussen mijn handen.