If loving you sends me to hell || Harry Styles || Afgelopen || Short story

Her || OO1

A few month later ..
Als ik s'morgens wakker word, regent het. De zachtje druppels tikken tegen mijn veranda die uitzicht gaf aan mijn dertien meter lange tuin. Mijn moeder had een lichte verslaving aan bloemen - of gewoon geen sociaal leven-. Ik staar verveelt naar het witte plafon die eindeloze rust uitstraalt. Het oneindige was waar ik naar uitkeek. Maar waar moest die vinden, de liefde zou mij dat niet geven. Noch zou mijn verwachtingen van prinsen dat doen. Nee, dit boek zou me de eindeloze wel geven. Het eindeloze verlangen en ontwetendheid. Ik draai mijn hoofd om naar mijn nachtkastje en gris daar mijn boek vandaan. Met mijn ogen al verdiept in Willem Frederick's woorden draai ik me op mijn buik en lees verder.

Op het moment dat ik het café bereik is híj al lang vertrokken. 'Héhé, eindelijk ! Ik dacht al dat je je boek kwijt was,' Jess overhandigt me mijn dagelijkse koffie en legt haar blik even op mijn boek. Looking for Alaska was een van de boeken die ik in mijn slaap kon voorlezen. 'Zal ik James Dean and Audrey Hepburn alvast voor je aanzetten ?' Ik kan mijn mondhoeken niet bedwingen en grinnik zachtjes om mijn voorspelbaarheid. Elke stap die ik hier zetten was het zelfde. Ik kijk ongemakkelijk rond waarna ik opmerk dat híj echt nergens te bekennen is. Quasi teleurgesteld ga ik, met mijn koffie die de palm van mijn handen opwarmt, zitten op een van de fauteuil. Jess werpt me nog even een vermoeide uitdrukking voordat ze de eerste klanten helpt. Ik haal mijn schouders op en besluit ook maar te gaan lezen. 'Ik heb nog een boek voor je, een jongen had me gevraagd om hem door te geven,' Ze legt het kopje thee op de toonbank, er springen wat druppels uit en legt er dan een kleine koekje bij. De klant kijkt haar voor een seconde boos aan als hij de druppels van zijn handen veegt. ' Oh,' mompel ik enkel en neem met moeite een slok van mijn stikhete koffie. Vanachter de koffiezetapparaat haalt ze The Fault In Our Stars vandaan. Mijn ogen vallen op de goude linnen boekenlegger die erin gestoken zit. Ik leun ietswat naar voren en haal mijn vinger langs mijn tong. Ik veeg met mijn eigen speeksel een vuiltje van mijn Doc Martens terwijl ik door mijn wimpers naar Jess blijf kijken die het boek overhandigt. Ik pak het aan en sla het open op de pagina van de boekenlegger. Misschien is het tijd dat je Looking For Alaska aan de kant legt en dit gaat lezen .. x Harry en zijn telefoonnummer staat in cursief handschrift geschreven. Het enige handschrift dat bloed met de secondes naar mijn wangen doet stijgen.

{Bedankt voor het lezen van mijn story, je t'aime. Comment, vote etc. Het is nu nog best saai, sorry haha}