UYUŞTUR YA DA ÖLDÜR

2

-El Fatiha."

Herkes ellerini açmış duasını ederken bir çok kişi de ağlamasını durduramıyordu.

Bende...

Tabutu gömecekleri sırasında Demir'in annesinin "Hayır" deyişi,göz yaşlarının dinmeyişi,yakınlarının kolundan tutup zaptetmeye çalışması hepimizi kahretmişti.

Allah Seni Kahretsin Rüya.

Kürekle tabuta her toprak atışlarında sanki kalbimi daha da sıkıyorlardı.Nefes alamıyor gibi oldum bir an ki zaten hakediyordum.

Bir sürü genç üniversiteli de buradaydı.

Önümde,biraz sağ çaprazım da duran iki erkek gencin konuşmalarını dinledim.

Kıvırcık ,siyah saçlı ve biraz kısa olanı konuşmaya başladı.

-Hiç konuşmadım onunla.Aynı sınıfta olmasak tanımazdım bile."

Yanındaki sarışın olan devam etti.

-Onun bir tane arkadaşı vardı.O da şuradaki kız.Duygu."

Gözüyle gösterdiği yere baktım.

Gözünü kırpmadan öylece tabuta bakıyordu.Bir damla bile gözyaşı yoktu o bembeyaz yüzünde.

Tahminen 1.75 boylarında ve zayıf bir kızdı.Saçlarını tepeden topuz yapmıştı.Benimki gibi siyahtı.

Belki de Duygu'nun da tek arkadaşı Demir di ve ben tek arkadaşının ölmesine yardım etmiştim.

Öylece ona bakmaya devam ediyordu.Sol yumruğunu sıkıyordu.

Sarışın olan tekrar konuşmaya başladı.

-O da Duygu gibiydi.Sert,tuhaf bir şeydi.Mekanı Cennet olsun."

-Ölüm nedenini bilmiyor musun?"

Kaşlarını çatan sarışına baktım.

-Hayır neden ki?"

Kıvırcık olanın yüzü biraz daha düştü.Kafasını aşağı eğdi.Tekrar kaldırdı.

-Uyuşturucu."

-Ne..?!"

-Bir de mektup bırakmış.Galiba intihar mektubuymuş."

-Ne diyorsun oğlum!"

Ağzım açık kalmıştı.

Gözlerimden akan yaşları hissetmiyordum.

Bekliyordum zaten ne diye şaşırdım ki sanki!

Offffff Demir offf!

Ellerimi yüzüme kapayıp kendime gelmeye çalıştım.Gözyaşlarımı sildim.Kollarımı serbest bıraktığım sırada biri omzuma dokundu.Nefesi yakındı.

-Sakın arkanı dönme."

Bu sesi tanımıyordum. Yakalanmış mıydım?Polis miydi?Evet kesinlikle oydu.Patron denen o şerefsiz miydi yoksa ?Müşterilerden biri miydi?

-Neden bu kadar şaşırdın ölmesine?Zaten beklemiyor muydun?"

Biliyordu biliyordu biliyordu biliyordu.

Ne yapacaktım şimdi?

Nasıl biliyordu ?Depoda mı görmüştü?Tâbi ya sivil polisti değil mi?

Her şey buraya kadarmış demekki.Bu cenaze benim son kez özgürlüğümün göstergesiydi.

Yutkundum ve cevap verdim.

-Sen kimsin?"

-Senin bir düşmanın...ama o tabutta yatanın bir dostuyumdur belki kim bilir?"