My Kind of Fairy Tale

Intro

"I don't know that you got some wits."

Napalingon ako sa babaeng nakatayo sa gilid ko.

"And I don't particulary know you got to be so savage."

Inirapan nya ako. The less thing that I would like to do is to annoy myself with this pathetic girl. Masaya kong nginuya ang donuts na kinakain ko kesa pagaksayan ang babaeng paepal sa gilid ko.

"Why do you have to ruined me and my boyfriends' life? Ganyan kaba talaga kadesperada at walang pumapatol sayo kaya pati boyfriend ko pinatulan mo?!" She violently hold my right arm and dig deep her perfectly polished red shining nails into it. Napairap ako. Naisipan ko pang idescribe ang magaganda nyang kuko na sya lamang maganda sa buo nyang pagkatao.

Napatayo ako kasabay ng marahas kong pagtanggal sa kamay nyang nakahawak sa braso ko. Napatingin ako don. Nag iwan ito ng mapupulang marka pero hindi ko iyon pinansin. Tinignan ko sya ng mataman sa mata. She stiff a little bit, sa paraan ng pagtingin ko sa kanya ay alam kong natakot sya. Pero agad din syang nakabawi at sinigawan ako sa mukha ko.

"What now?!" Nangagaliiti nyang sabi.

"You don't know the slightest truth blimey, yet you jump into your stupid conclusion about me and your poor boyfriend. Why don't you ask him insted of putting all the blame to the girl who were just happily eating her donuts. Therefore I conclude, you were the one who ruined my perfect breakfast." And with that, I made my perfect dramatic exit.

Nagpunta ako sa garden sa likod ng college namin to breathe some fresh air. This was my first year in entering college. Kakalipat lang namin dito sa lugar na ito and not to be boastful, I became quite popular. One month ng nagsisimula ang klase ko dito well unlike some other colleges, this is late by a couple of months which gave me enough time to explore the place and rest.

Pipikit na sana ako ng makita ko ang isang lalaki na nakatingin sakin sa medyo kalayuan. Nagtayuan ang balahibo ko sa di ko malaman na dahilan. Aalis na sana ako pero hindi ko magawa dahil miski ako, kahit na ayaw ko, napako na ang paningin ko sa kanya. Bigla syang napangisi na naging dahilan para manginig ang buong katawan ko. Dali dali kong hinarap ang bag ko at sinukbit sa balikat ko at tatalikod na kahit na parang bumabaligtad sa kaba ang sikmura ko ng may humawak sa kanang balikat ko na dahilan ng pagsigaw ko.

"OWW DAMN!" Sigaw nya ng masuntok ko sya sa tiyan. "Ang bayolente mo talaga."

Nung mapagtanto ko kung sino ang taong iyon ay naisip ko na sana ay sa mukha ko sya nasuntok.

"Next time, I'll make sure to hit your face." May sarkastikong sagot ko sa kanya na sinuklian nya lang ng ngiti at saka ginulo ang buhok ko. "Ah not the hair!" Sabi ko at saka hinampas ang kamay nya.

"Can't help it. You got the perfect gold locks." Sabi nya at saka tinitigan ako sa mukha.

"Quit staring!" Sabi ko sa kanya na naging dahilan ng pagtawa nya. Nakakailang talaga sya kasama paminsan minsan.

"Am I making you uncomfortable?" Manghang tanong nya sabay litaw ng mapang asar na ngisi nya.

"Like always! You look like a pest!" Sigaw ko at saka lumakad na. "Plus the fact that your ex girlfriend keeps on pestering me with her drama makes me annoyed! Seriously, could you tell her that we're siblings? Mukha ka bang kapatol patol, Kuya?!"

Tumawa sya ng pagak at sinabayan na ako sa paglakad. "Let her be. I'm quite annoyed at her existence too."

"Ginagamit moko para pagselosin sya?" Tanong ko.

"Hindi. Ginagamit kita para palayuin sya. Sawa na ako sa kanya. At saka hindi naman tayo magkamuka dahil sa pagkakaiba natin ng ama. Blonde ang buhok mo habang brown naman ang akin." Sagot nya.