Kahvaltıyı toparlanmasına yardım edip bu gece bana evini açan Kıvırcık saçların sahibine baktım.
"Şey.. Adınız neydi?"
"İgnis."
"Ne kadar farklı.."
"Garip geldiyse hiç şaşırmam"
"Hayır hayır! Çok güzel!"
Kibar olmak küçüklüğümden gelen eğitimler sayesindeydi. Annemler sanki beni zengin, soylu bir çocuk gibi yetiştirmişti. Kısa bedenim, uzun saçlarım ve kahverengi olan gözlerim çok sıradandı ama aileme göre bir pırlantaydım.
Arkadaşlarım bu yüzden benle çok dalga geçse de, ablamı durmadan dışlayan ailemi gerçek yüzünü görmemle soğumuştum onlardan. Ben Ablamı çok severken onlar, onun ölümüne yol açmıştı.
Çalan kapı ile kendime gelirken minik adımlarla sekerek kapıya gitmiş ve açmıştım.
Kapıyı açmamla beraber gördüğüm beden dikkatimi çekerken arkamdan gelen İgnis, sinirle küfür etmiş ve beni kenara çekerek karşıda ki bedenle dışarıya çıkmış ve konuşmaya başlamıştı.
Omuz silkerek içeriye geçmiş ve odaya giderek kendi kıyafetlerimi geri giymiştim. Bana verdiği kıyafetleri katlayarak yatağın üstüne bırakmış sessizce İgnis'in yanına gitmiştim.
"Ben gidiyorum, her şey için teşekkürler İgnis"
Gözleri bana çevrilen bedenle konuşma bir kaç dakika için sessizliğe dönüşmüştü. İgnis kafasını sallayıp yavaşça yanıma geldi. Gitmemi istemiyor gibi bir hâli olsa da sonuçta burada kalarak sadece ona yük olurdum.
"Pekâlâ adını bilmediğim güzel kız ama ağlama ve evinde uyumalısın."
Çocukmuşum gibi söylediği şeyler gülme isteğimi getirmişti. ama sanki lanetliymiş gibi gülmemiş sadece kafamı sallayarak geri çekilmiştim.
"Teşekkürler her şey için ve şey adım Elia"
"Umarım tekrar görüşürüz Elia"
Onun evinden tamamen uzaklaşarak Nereye gittiğimi bilmeden yürümeye başladım. Hiç bir fikrim yoktu ama sanırım kiliseye gidecektim.
Geldiğim kilise de göz gezdirirken yavaşça içeriye girdim. İlerde ki tabutun üstünde ağlayan insanlar ve kenarlarda oturarak sessizce öylece duran bedenler.. Kim ölmüştü ki?
BINABASA MO ANG
涙はそれが雨のように降らせる人、夏、があなたの精神に彼女の雨であるということである。
Romance捕らえた蝶の 命乞い聞かず 君は空を睨む 「傷つけたのは 憎いからじゃない 僕には羽根が無く あの空が 高すぎたから...」
