Kolejny dzień z życia, w którym prawie Cię straciłam. Miałabym być twoim rozdziałem, tymczasem ty jesteś moim.
Od dwóch lat o Ciebie walczyłam. A przynajmniej się starałam. Przyszedłeś do nas jakoś w październiku. Wtedy, cieszyłam się, że chwyciłeś ją za rękę. Nie wiedziałam, że za jakiś czas Cię pokocham. Zaczęliśmy rozmawiać, coraz intensywniej, może już wtedy się dostrzegliśmy, nie wiem. Nie bolało mnie, kiedy byliście szczęśliwi, bolało wtedy, gdy widziałam jak cierpisz. Czułam wtedy, że po prostu muszę za Tobą iść. Każde słowo, każda chwila znaczyła dla mnie wiele. Obiecaliśmy sobie, że zawsze będziemy. Szkoda, że nie mieliśmy wtedy odwagi powiedzieć, na jakich zasadach, a raczej powiedzieć, że jesteśmy dla siebie czymś więcej.
Wtedy, gdy się upiłam, byłeś jeszcze z nią, cholernie nieszczęśliwy. Hamulce puściły i gdy cię pocałowałam, czułam, że mam wszystko co dla mnie ważne, że mam w końcu Ciebie. Jednak oboje stwierdziliśmy, że nie umiemy kochać, jak widać, błędnie. Gdy powiedziałeś mi, że mnie kochasz, świat stanął do góry nogami. Jedna myśl- w końcu się udało, w końcu mnie pokochał, a z drugiej strony myśl, stracę przyjaciela. Byliśmy dla siebie zawsze, niezależnie od sytuacji, zawsze mogliśmy na siebie liczyć.
Zawsze chciałam, żebyś był szczęśliwy.
I stałeś się moim szczęściem, powodem, dla którego codziennie się budzę. Ty jesteś tym powodem, chociaż czasami mam ochotę wziąć cegłę i jebnąć Ci w łeb, bywa kochanie, taki mamy klimat:) .
Każdy Twój dotyk, oddech, przytulenie znaczy dla mnie ogromnie wiele. Wiem, że jestem trudna, wiem, że często się gubię, ale tak cholernie chciałabym być dla Ciebie idealna, zawsze. Mimo, że mówisz, że nie ma ideałów, ja chce być dla Ciebie idealna. Wiem, też jestem wkurwiająca, mówię co mi do głowy przyjdzie, unoszę się, ale nigdy nie chciałam, żebyś przeze mnie cierpiał.
Wkurzam cię czasami, bo nie rozumiem Twoich żartów, przepraszam, po prostu ogromy ze mnie bezbek! Oddam za Ciebie wszystko, chcę Cię kochać i chcę, żebyś Ty kochał mnie. Na zawsze, tak jak sobie obiecaliśmy,
Kocham Cię.
YOU ARE READING
Tusz na kartce.
RandomTusz na kartce, emocje w powietrzu. Nie jestem wyjątkowa..., powiedziałabym, że jestem nikim, a nie jestem jak nikt. Z mniej ważnych rzeczy, mogę jedynie powiedzieć, że mam 18 lat, jestem osobą, która bardzo łatwo się denerwuje, ale jak już pewnie t...
