Çetele

📱🕒

1A'nın yurdunda olay eksik olmaz, eksikse aralarından birkaç öğrenciyi villainlar kaçırmış ve paniklemenin zamanı gelmiş demektir. Yani hiç olay olmasa bile, birilerinin panikle olay çıkartacağından, mutlaka bir tanenin oluşacağından emin olabilirsiniz.

Evrenin bu dengesini korumak adına da, cuma akşamı yurdun içinde biri canı pahasına koşuşturmakla, öbürü de onun her hücresini patlatmak amacıyla kovalamakla meşgul iki sarışın, kutsal olay çıkarma görevlerini yerine getiriyordu.

Gecenin sonunda, gazi Kaminari kendini odasına kapatmış, Bakugou kırarcasına kapısını yumruklarken de, onun patlamalarından etkilenmediğinden genelde Bakugou'yu tutma ve sakinleştirme görevini üstlenen Kirishima orada olmadığından onun yerini sınıfın neredeyse tamamı doldurmuştu.

Bu bağırış çağırış sağolsun Aizawa yurdu basmak zorunda kalmış; Bakugou'dan birkaç yanık ve buruk bir bilekle hayatta kalmayı başaran Kaminari'yi Recovery Girl'e, sınıfın kalanını ise odalarına göndermişti.

Neyse ki, olaya hiçbir ilgi duymamış, sormamıştı. Pazartesi bunu konuşacaklarını söyleyip kendini uykunun kollarına bırakmıştı.

Ayrıca, pazartesi bu karışıklık yüzünden müdür Nezu'ya bir hesap vermesi gerekmesi yetmezmiş gibi, herkes Bakugou'nun minik sırrını öğrenivermişti.

Ashido ona asla rahat vermeyecekti, birisi mutlaka Kirishima'nın önünde çam devirecekti ve belki de bütün sınıf sonsuza kadar onunla dalga geçecek, uğraşacaktı. Emindi ki öğretmenlerden biri homofobik çıkardı; böylece sınıfta ayrımcılığa uğrar, sadece o dersten düşük alırdı. Harika.

Ona gününü bitirebilmek için bir sebep, akşamlarına da bir anlam veren kızılkafa olmadan geçireceği ilk akşamda hayatını nasıl mahvettiğini düşünmek onu kahrediyordu. O aptal kızılkafanın arkasını kollamasına ihtiyacı vardı.

Gerçi birisi eninde sonunda ağzından kaçırdığında her şey daha da garipleşecekti, Kirishima daha fazla onunla arkadaş olmak isteyecek miydi ondan bile emin değildi.

Yatağına uzanıp dizlerini kendine çekti, şu zamana kadar yanında rahat hissettiği ve yanında olmasından memnuniyet duyduğu tek insanı anlamsız liseli olayları -ve duyguları- yüzünden kaybedecek olmak onu depresif bir hale sokmuştu.

Yüzünü dizlerine gömerken annesiyle pazardan aldığı çakma Nike şortundaki defoları fark etti, Kirishima'yla gıdıklama savaşı yaptıklarında ve o aptal reflex olarak özgünlüğünü kullandığında oluşmuş olmalılardı. Gerçi o akşam Kirishima'nın beyaz tişörtü de yanık desenlerine sahip olmuştu. Ancak bu Kirishima'nın biraz bile umrunda olmamış, hatta tişörtünün çok havalı olduğu konusunda konuşup durmuştu.

Bakugou böyle birini kaybetmeyi hayal dahi edemiyordu.

Kirishima'yla beraber yaşadığı onca şeyi gözünün önünden geçiriyor, kendince hüzün ve hasret dolu bir denize dalıyordu ki, hâlâ gerçek hayatta olduğunu hatırlatan telefon zili tüm zangırtısıyla odayı doldurdu.

Arayanın Ashido veya Kaminari olduğuna emindi, ya çöpçatanlık için bir yalvarış ya da öldürülmemek adına bir özür dinlemek zorunda kalacaktı. Açmak gereksizdi.

Birkaç saniye öylece uzanarak telefon zilinin yüksek sesini çatık kaşlarla dinlerken dışından melodiyi mırıldandı. Nasibini yeterince aldığında melodi sevimli gelmeyi bırakıp sinir bozmaya başlamıştı, bu yüzden kafasını kaldırdığında gelen ani göz kararmasına aldırmadan yatakla duvar arasına sıkışmış telefonu bulup sessize alma düğmesine parmağını götürdü.

Basmadan önce, ekrandaki yazı ilgisini çekmişti.

Kulak memeli