NO VILLAIN? No Problem

2.ျဖဴစင္႐ိုးသားေသာFan Boyေလး

Zawgyi version

"ဆရာ....ဆရာ...!"

အသံကိုၾကားေနရတယ္, ေခါင္းတစ္ျခမ္းမူးေနာက္ေနာက္ျဖစ္ၿပီး႐ႈပ္ေထြးမႈေတြနဲ႔သူႏိုးလာခဲ့တယ္. သူေခါင္းထဲကိုကြၽဲဝင္ေခြ႔ထားသလားေတာင္ေအာင္းေမ့ရတယ္,သူေခါင္းၾကည္ေအာင္လုပ္လိုက္တယ္,သူမ်က္လံုးကိုဖြင့္လိုက္ၿပီးၾကည့္လိုက္တယ္,ပထမဆံုးျမင္လိုက္ရတာက မႈန္ဝါးဝါးျဖစ္ေနတဲ့ အနက္ေရာင္ေကာက္ေၾကာင္းေလးကိုျမင္ရတယ္

ၾကည့္ရတာသူ႔ကို 'ဆရာ' လို႔ေအာ္ေခၚေနတဲ့တစ္ေယာက္နဲ႔ တူတယ္... ငါက ဆရာ မဟုတ္ဘူးေလ သာမန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္ပါ ဝတၳဳေတြကအသက္လို႔ခံယူထားတဲ့သူေလးပါေနာ္..အား...! ဘာေတြလား...

သူ႔ရဲ႕အျမင္ေတြၾကည္လင္လာတဲ့အခါ....ခ်န္းရီဟိုက္ တစ္ေယာက္သတိထားမိတယ္ သူ႔ေဘးနားမွာ အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ကထိုင္ေနတယ္ဆိုတာကို,သူ႔ကိုစိတ္ပူၿပီးစိုးရိမ္တဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔စိုက္ၾကည့္ေနတယ္.....

"ဆ...ဆရာ! ေနာက္ဆံုးေတာ့ႏိုးလာၿပီေပါ့, ဘုရားမလို႔ ဘာမွမျဖစ္တာ..."

အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ေကာင္ေလးက သူရဲ႕စိုးရိမ္ပူပန္တဲ့မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ေျပာေန႐ွာတယ္

"ဆရာ,ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ တေနကုန္လံုးနီးပါး အျပင္ထြက္သြားၿပီးျပန္မလာဘူး! က်ေနာ္နဲ႔ တျခားတပည့္ေတြကစိတ္ပူေနၾကတာ....အဲ့တာနဲ႔က်ေနာ္တို႔ဆရာ့ကိုအျပင္ထြက္ၿပီးလိုက္႐ွာေနၾကတာ"

ခ်န္းရီဟိုက္ ရဲ႕ဦးေႏွာက္ထဲကို ဘာအခ်က္အလက္မွ မေရာက္ေသးေတာ့ သူ႔ခဗ်ာ အေတာ္အတန္ဘာမွမေျပာႏိုင္ျဖစ္ေနတယ္:သူပါးစပ္ကေနတခုခုေျပာေတာ့မဲ့ဆဲဆဲ သူ႔စိတ္ထဲကေနရင္းႏွီး တဲ့အသံကစကားေျပာလာတယ္....

[707:: Hello!... Host ၾကည့္ရတာႏိုးလာၿပီနဲ႔တူတယ္! 'ေကာင္းကင္ဘံုနတ္သတ္ေႂကြျခင္း' ဆိုတဲ့ကမၻာကေနႀကိဳဆိုပါတယ္ခင္ဗ်ာ~!... ]

ခ်န္းရီဟိုက္ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးျဖစ္သြားတယ္, သူ႔စိတ္ထဲကေနၿပီးေတာ့ အသိစိတ္ျပန္ဝင္လာၿပီး

*မင္းကဘယ္သူလဲ?*

[707: O_o. ဟင္အခုကတည္းကက်ေနာ္ဘယ္သူလဲဆိုတာေမ့ေနၿပီလား? က်ေနာ္စစခ်င္းေျပာတဲ့ဟာေတြေကာမမွတ္မိေတာ့ဘူးလား! host ကအရမ္းေသြးေအးတာပဲေနာ္.ဘား..T-T က်ေနာ္ပါ System 707]