Alles wat hij is ✓

9. Feestjes zijn niet mijn ding, toch?

Vrijdag

Zenuwachtig lopen Jacqueline en ik Luckas' huis binnen. Het vrijdagavond en het feest is al een uur aan de gang, maar we wilden chique te laat komen. Zoals verwacht is het huis enorm, haast een paleis te noemen. We lopen de hal binnen en mijn blik valt op alle plastic bekers, slingers en mensen die elkaar heftig tongzoenen.

Ik trek een vies gezicht en wend snel mijn blik af.

"Het is nu al leuk," glimlacht Jacqueline, die met open mond rondkijkt.

Beiden zijn we niet vaak op feestjes, dus het is een hele gewaarwording. We lopen naar de woonkamer, waar het overvol is met mensen. Ik herken enkelen van school, maar zie ook heel veel nieuwe gezichten. Alle meubels zijn aan de kant geschoven, zodat er in het midden van de ruimte plek is om te dansen. Er komt harde, bonkende muziek uit de stereo in de hoek.

"Het is warm," reageer ik fronsend terug. "En het stinkt naar zweet en alcohol. Ik dacht dat deodorant al uitgevonden was".

Ik trek mijn neus op. Jacqueline lacht, maar pakt dan mijn pols vast. Ze begint me door de menigte dansende mensen heen te trekken. Ik probeer verwoed zo min mogelijk bezwete lichamen aan te raken, maar dat mislukt. Armen knallen tegen me aan en er stapt meerdere keren iemand op mijn hiel.

"Ah, jullie zijn er. Ik was al bang dat jullie toch hadden besloten om niet meer te komen," zegt een stem.

Ik rol mijn ogen als ik besef voor wie Jacqueline me door al die dansende mensen heeft meegetrokken.

Brian.

Die meid is echt hopeloos verliefd op die jongen. Wat lastig is, aangezien hij een van de grootste rokkenjagers van de school is. En ik gun haar geen gebroken hart. Daar is ze veel te lief voor.

"Nee joh," glimlacht ze. "Anders hadden we onze nieuwe kleding niet aangekund".

Hij lacht en laat zijn blik langs onze jurkjes heenglijden. Zijn aandacht ligt vooral bij Jacqueline, wat ik totaal niet erg vind. Zolang hij haar maar met respect behandelt, vind ik alles prima.

"Jullie zien er prachtig uit," grijnst hij ondeugend.

Jacqueline begint verlegen te glimlachen en schuift een pluk van haar bruine haren achter haar oor.

"Kan ik iets te drinken voor jullie halen?"

We knikken dankbaar en laten hem wat shotjes halen. Ik heb niet vaak shotjes gedaan en merk aan mijn lichaam dat ik er wat nerveus over ben, maar ik verzeker mezelf ervan dat het wel goed komt.

Brian haast zich weg naar de keuken, terwijl wij bij de muur blijven wachten. Onbewust zoek ik naar de blauwe, indringende ogen van Chris.

Ik moet echt stoppen met aan hem te denken.

Niet veel later komt Brian terug met de drank. We gieten het alledrie tegelijk achterover en ik juich uitbundig. Vanavond zal ik me helemaal laten gaan. Ik ga genieten van mijn jeugd en mijn vrienden, alsof mijn leven ervan afhangt.

"Kom, we gaan dansen," zegt Jacqueline en ze pakt wederom mijn pols vast. Ze werpt nog een blik over haar schouder en glimlacht naar Brian, die ons nakijkt. "Bewaar je nog een dans voor me?"

Hij schenkt haar een knipoog, dus ik ga ervan uit dat dat een ja is.

Ze neemt me mee naar het midden van de dansvloer. Ik voel me vies tussen alle zwetende mensen, maar weet me op één of andere manier toch te ontspannen.

Langzaam laat ik de muziek me meenemen in het moment. Ik kan de glimlach niet meer van mijn gezicht halen en gooi mijn armen in de lucht. Mijn heupen laat ik bewegen op de maat van de muziek. Ik voel me heerlijk, als een ballon die licht en sierlijk door de wind waait. De shotjes doen duidelijk hun werk.

"Hij kijkt naar je," zegt Jacqueline ineens.

Ik open fronsend mijn ogen en kijk haar aan. Ik heb geen flauw idee waar ze het over heeft. Haar groene ogen staan gericht op iets achter mij. Mijn frons wordt dieper als ik me langzaam omdraai en haar blik volg.

Ik kom uit bij een gestalte, die tegen de deurpost van de keuken leunt. Hij heeft een plastic beker in zijn handen geklemd en heeft zijn blik strak op mij gericht. Zijn blauwe ogen staan intens, lijken zich een weg door mijn ziel te boren. Met een ruk draai ik me weer om naar mijn vriendin.

"Laat hem lekker kijken," grijns ik ondeugend.

Ze lacht terug en knikt dan instemmend. "Zo mag ik het horen".

Al snel laten we ons weer gaan op de muziek. Ik heb een prima ritmegevoel, dus daar kom je aardig mee op weg op dit soort feestjes. We genieten van het effect dat de drank op onze lichamen heeft.

Ik voel me licht in mijn hoofd en ik voel me vrij. Normaal gesproken zou ik me nooit zo bewegen op dit soort muziek, nooit zo sexy en sierlijk. Maar momenteel maakt dat me niet uit. Ik wil me goed voelen en alles van de afgelopen dagen uit mijn gedachtes verbannen. Ik wil me focussen op de muziek, op de mensen, op de lichten die eens in de zoveel tijd mijn ogen verblinden.

Ik schrik op van twee koude handen die zich om mijn heupen wikkelen. Automatisch druk ik mezelf tegen degene achter me aan. Zijn warme adem kietelt mijn nek en zorgt voor een rilling die over mijn ruggengraat trekt. Ik werp een blik over mijn schouders en kijk recht in twee blauwe ogen, die toebehoren aan Chris.

"Ik dacht dat we afstand moesten nemen?" grinnik ik sullig.

Ik ben aangeschoten, besef ik me vaag.

Niet dat ik wil dat hij afstand neemt. Ik wil zo dicht bij hem zijn, zijn lichaam tegen de mijne voelen. Ik druk mezelf nog verder tegen hem aan, wat me een kreun van zijn kant oplevert. Hij brengt zijn lippen van achteren naar mijn nek en drukt zachte kusjes in mijn hals. Zijn handen glijden een stukje onder mijn shirt.

"Hoe kan ik nou afstand van je nemen als je zo danst?" reageert hij met een schorre stem.

Ik grinnik. Ik geef de drank de schuld van mijn gedrag. Ik zou hem moeten wegduwen, hem moeten slaan en uitschelden, maar alles wat ik doe is me dichter naar hem toe brengen. Ik beweeg losjes mijn heupen, waardoor zijn vingers mijn middel steviger vasthouden. Ik glimlach door het effect dat ik op hem heb.

"Je weet niet wat je met me doet".

"O, jazeker wel," lach ik.

Hij grijnst tegen mijn huid aan en drukt nog een kus in mijn hals. Hij wijkt geen seconde van me af.

"Alle jongens keken naar je," mompelt hij tegen mijn huid aan. Hij moet hard praten om boven de muziek uit te komen. "Ik wil niet dat ze naar je kijken. Je bent zo prachtig, ik wil de enige zijn die zo naar je kijkt".

Hij is overduidelijk net zo aangeschoten als ik.

"Alsjeblieft, doe me een plezier en huur een kamer. Ik kan hier echt niet langer naar kijken," mengt Jacqueline zich in het gesprek, die blijkbaar al die tijd heeft staan toekijken.

Mijn wangen worden rood door de verlegen blos. Ik rol mijn ogen. "Alsof jij deze avond niet klef gaat doen met Brian," mompel ik.

Nu is het haar beurt om met haar ogen te rollen. Daarna zoeken haar ogen de menigte rond, opzoek naar Brian. "Nu je het er toch over hebt: ik ga hem maar eens zoeken. Hij is me nog een dans verschuldigd. Adios!"

Voor ik het weet is ze tussen de dansende mensen verdwenen.

Ik draai me om naar Chris, zodat ik hem recht aan kan kijken. Zijn ogen staan wild, vol plezier. Ze scannen nogmaals mijn lichaam en hij bijt dan op zijn lip. Zijn blik vindt ze mijne weer.

"Je bent prachtig," herhaalt hij weer.

Ik glimlach verlegen en zet nog een stap naar hem toe. Zijn handen belanden weer op mijn heupen en we laten ons weer leiden door de muziek.

De rest van de avond zijn we samen. We drinken, lachen, dansen en zoenen, en beleven vooral de avond van ons leven. We denken beiden niet aan gisteren en al helemaal niet aan morgen. Alles wat telt is het hier en nu.

|AUTEURS WOORDEN|

En meteen nog een hoofdstukje! Fouten mogen altijd aangegeven worden!!

Liefs, nachtgedaante