Korte verhalen

Het donkere bospad.

Het was een zaterdag ochtend, rond 3 uur 's nachts toen de jongen de straat over stak. 

Hij keek niet op of om, hij was te dronken om nog naar huis te komen. De volgende ochtend zou hij een belangrijke gebeurtenis hebben en dat wist hij zich wel nog te herinneren. Je had hem niet moeten vragen wat het belangrijke ding dan was, want dat had hij je echt niet meer kunnen vertellen.

 Het geritsel in de struiken naast hem hoorde hij niet, of het boeide hem niet genoeg om enige reactie te vertonen. Hij was bijna thuis, nog een onverlicht bospad en hij zou zijn bed in kunnen duiken. 

Nu hij alleen het licht van de lantaarnpaal een paar honderd meter verderop zag, had hij nog meer moeite met lopen. Ineens was er weer licht, en een heel hard geluid. Waarom kon zijn hoofd niet stoppen met draaien? Toen nog een hard geluid, hoog en schel als dat van een... een... ohja een auto die heel hard remt. De auto toeterde nog eens, langzaam ging de jongen naar de rechterkant van de weg. De auto trok op en reed weg.

 Als hij niet zo dronken was geweest had hij gehoord dat iemand even later riep ''Hey, dat is die loser die cello speelt.'' Het was het vriendje van zijn zus en zijn beste vriend. Hij realiseerde zich niet in hoeveel problemen hij nu verkeerde. Als hij ze op school tegenkwam duwde ze hem altijd op de grond of sneerde ze een belediging naar hem. Deze keer waren er echter geen leraren die er wat van zeiden. 

Deze keer stapte de jongens van hun fietsen af en begonnen hem een beetje door elkaar te schudde, wat ervoor zorgde dat hij moest kotsen. Het luchtte niet op, hij voelde zich nog steeds ellendig. 

De twee jongens keken elkaar aan en wisselde een sluwe blik waarna ze hem met een beuk een enorme zet gaven en de jongen van de berg de rivier in stortte...