ASKERİN VURGUNU

18.Bölüm

Ben geldim...

Size bir süprizle geldim. Bölümün içinde özlediğiniz bir çiftimiz var.

Bu bölüme sınır koymayacağım ama madem 140 olabiliyoruz 500ü geçik okuma alıyoruz lütfen bir yıldıza basmak zor gelmesin bu bölümü size kolum sargılı yazdım ve emeğimin karşılığını da almak istiyorum.

Keyifli okumalar...

Öylesine güzel seviyorum ki seni, öylesine saf, öylesine temiz, öylesine derin. Ve öylesine değil.

Alparslan’ın cümlesi ortaya bomba gibi düşmüştü.

Alparslan rahattı, Nefes ise biraz tedirgin abisinden çekiniyordu. İzin vermeyeceğinden değil ama kırılacağından.

Kürşad ise bir yanı ne kadar buruk olursa olsun kardeşi için mutluydu. Çünkü, kardeşi mutluydu.

Kardeşi Alparslan hayatına girdiğinden beri çok mutluydu. Onun bu mutluluğuna gölge düşürmeye de niyeti yoktu.

“Geç bile kaldınız Binbaşı. Rojda eve çıktıktan sonra gel iste kardeşimi. “

Kürşad’ın gülerek söylediği onay cümlesiyle Nefes derin bir nefes alırken Alparslan sırıtmıştı.

“ Lütfen bu güzel günün tarihi benim için uzatmayın. “

Rojda’nın itiraz cümlesini kimse umursamamıştı. Zaten Kürşad’ın söylemesine bile gerek yoktu. Çünkü, ne Nefes ne de Alparslan aksini düşünmemişti. Rojda da artık aileden biriydi ve o hastanedeyken böyle bir mutlu güne adım atamazlardı.

Nefes bunu dile getirme ihtiyacı duyduğu için, “ Saçmalama lütfen. Zaten bunu abimin söylemesine gerek yoktu. Aksi aklımıza bile gelmemişti. Sen de artık ailemizden birisin abimle olan durumunun dışında benim tabi sende istersen en yakın arkadaşım dostumsun. Ben dostum olmadan hiç bir mutlu güne adım atmam. “ gülümseyerek aklından geçenleri söyledi.

Rojda gözleri dolu, dolu gülümsedi. Çok güzel bir ailesi olmuştu. Özlemini duyduğu duyguları bu aileyle doldurabilirdi.

“İsterim tabi. “ dedi en sonunda gülümseyerek.

Alparslan yerinden doğrulup sevdiğini kolunun altına aldı.

“O zaman sen dinlen. Kürşad yanında zaten Nefes’i eve götüreceğim bende. “

Alparslan’la Nefes Rojda’ya geçmiş olsun deyip odadan çıktıktan sonra elle ele hastaneden çıktılar.

Alparslan Nefes’i sarıp sarmalarken “ne yapalım küçüğüm? “ sordu.

“Bilmem eve gidelim dinleniriz hem sende çok yoruldun. “

Nefes’in Alparslan’ı düşünerek kurduğu cümleyle Alparslan gülümsedi. İyi ki dedi tekrar iyi ki bu kadın benim.

**

İkili eve geldiğinde kendilerini koltuğa attılar. Nefes sevdiği adamın göğsüne sokulurken Alparslan da sıkıca sarıldı sevdiğine.

“Evleniyoruz. “

Alparslan’ın huzurla söylediği cümleyle Nefes derince gülümsedi.

“Evet. Öyle mutluyum ki. “

“Ben de. Ben de çok mutluyum sevgilim. Sonunda karım olacaksın. Tamamen benim olacaksın. İlerde çocuğumuz olacak. “

Nefes sevdiğine sokulurken, “ olacak değil mi Alparslan. Biz çok mutlu olacağız. “ diye fısıldadı.