Invisible

Chapter 1

FROZ's POV

"Froz ang ganda ganda niya talaga. Kailan niya kaya ako mapapansin 'no?"-Masayang siko sakin ni Shone habang titig na titig sa isang litrato.

Kainis lang, 'yan nanamang litratong 'yan ang hawak niya. Ang litratong matagal na niyang pinagpapantasyahan. How I wish na ako nalang sana ang tinutukoy ng gwapong nilalang na 'to.

I try to keep my jealousy inside me at pinilit na harapin siya ng hindi nakikitang naasar ako sa ginagawa niya.

"Naku Shone, asa ka namang mapansin ka niyang si Alice. Iba na kaya ugali nyan."
Paninira ko.

Wala na kaya sa hulog si Alice. Hindi dapat siya ang minamahal mo dapat ako. Tss..

Sa sobrang inis ko ay sinumpak ko lang ang hawak hawak kong cheese burger. Kainis, ganitong nai-stress ako kailangan ko ng pagkain.

Ngunit ikinagulat ko ng tumayo si Shone sa pagkakahiga nito sa hita ko at unti unti nitong inilapit ang mukha niya sa mukha ko.

*lub*dub*

A-Anong gagawin n-niya.....

Ramdam na ramdam ko ang unti unting paginit ng mukha ko at rinig na rinig ko ang palakas na palakas na pintig ng puso ko.

B-badtrip. Anong gagawin niya?Anong gagawin ko? Anong gagawin namin? A-ano-----

"Ganun talaga pag nagmamahal Bes. Kahit wala ng pag-asa dapat ipaglaban mo parin."- He seriously said without breaking his gaze.

Para namang nanigas ako sa kinauupuan ko at bumaliktad ang lahat ng organs ko ng marahan nitong hawakan ang baba ko.

Then here it comes again. Im starting to imagine things again...

Unti unting inilapit ni Shone ang mukha nito saakin kasabay ng pagpikit naming dalawa. Palakas pa lalo nang palakas ang tibok ng puso ko sa ginagawa niya nang biglang----- Mainit na labi nalang ang naramdaman kong dumampi sa aking noo.

"At hinding hindi ako susuko sayo Froz dahil mahal na mahal------"

*Plok*

Isang pitik sa noo ang nakapagpabalik sakin sa realidad. Napailing naman ako kaagad ng ma-realise kong nag d-daydream nanaman pala ako.

Agh,  kamuntik ko nanamang mapaniwala ang sarili ko sa isang kahibangan.

"Huy?! Bakit ka ba nakapikit?" Walang kamuang muang saking tanong ni Shon.

Dahil sayo,  dahil sa wengya mong mga gestures na nagpapalakas ng daydream mode ko!  Dahil sayo!  Dahil sa mga kilos mong nagpapalakas ng tibok ng puso ko..
At oo dahil sayo..  Dahil sayo kaya ako nakapikit dahil mas gusto ko pa atang maipit sa panaginip ko kesa sa realidad na hindi naman talaga ako ang gusto mo.

Tss..

Agad kong sinimangutan si Shone. This is the usual thing I do when he caught me with my day dream mode.

Pero lalo lang naman itong nagtakha at medyo nagsasalubong na ang kilay nito. 
And swear! Im willing to sold my last penny just to stare with that expression!
He's effortlessly adorable...

"Wala! Eh ikaw? Bakit ba masiyado kang malapit?! May pahawak hawak ka pa sa baba ko! Kinabahan ako kala ko hahalikan mo ako!  Yuck!  Hindi kaya tayo talo.  Tyaka tss.. May gusto ka na sakin no?!" Nanggagalaiti  at tuloy tuloy kong sermon dito. But he's still wearing that adorable expression..

"Eh may dumi kasi." Inosente nitong pinunasan ang labi ko ng thumb niya na ikinanganga ko. "Ang kalat mo talagang kumain kahit kailan."