Ghosting

Prologue

Denz Silva is active right now •

Sh!t! Online si Denz! Namiss ko agad siya! A smile plastered in my face. Di ko mapigilan ang kilig!

         WED 7:26 PM

<Pakner, how was your day?

>Ayos lang

<Kumain kana?

>Oh

Ba't ang ikli ng reply niya? Siguro may problema lang.

<May problema ka ba? Share naman dyan! dadamayan kita. 😉

>Wala

<May sakit kaba denz?Aalagaan kita.

<Bibigyan kita ng kisperin at yakapsol.😘

>'la akong sakit

Ang tagal niyang magreply ngayon. Siguro may ginagawa pa. 'Uy! Pasayahin mo siya!' Sabi ng subconscious ko.

        *you send a photo* •

•*seen*

Sinend ko 'yung picture ng klasmit kong bakla na nakakatawang tignan na kanina ko lang nakuhanan. Candid indeed.

<Uy! Tawa ka naman  dyan! HAHAHA 😂

>I have to go

<Okay, chat me huh? Madami pa akong ishare sayo

>*seen*

Busy lang talaga siya kaya ganoon. 'Huwag kang malungkot mahaba pa ang oras.' Eh sa di ko mapigilan ang lungkot.

~~~~~~~~
11:48 PM

Share. Scroll down. Comment. Mention. Share. Share. Last na'to. Nakita ko na online pa rin si Denz pero hindi parin s'ya nagchachat sa'kin. 'Baka tulog na 'tas nakalimutan niyang ioff ang data.' Huwag masyadong nega self.

Nirefresh ko ang fb. Unang nakita ko ay ang shared post ni Denz na bago lang.

     YOU ARE MY RAINBOW
     AFTER THE RAIN. YOU
       ARE MY MEDICINE
        AFTER THE PAIN.

1 heart           1 comment
Kristelle Young
         >I'm so honored ❤️
   Denz Silva
          >Thanks for making me happy. ☺️
   Michael Perez
          >Ang lalandi niyo! Yaks! 😂

Wow... as in wow lang! P*ta! Ba't ang sakit? Tangina talaga! Sakit ng mata ko! Gusto kong umiyak! Huhuhu...kaya pala naging malamig kanina kasi may bago ng nagpapasaya sa kanya.Sh!t!

Buong gabi ay umiyak ako. Di mawala saking isip ang natuklasan ko kanina. Syimpre akala ko may chance na maging kami. Okay lang naman kami noong una 'tas bigla biglang nagiging ganito.

Kaya pala this past few days nagchachat ako at nakuha ko lang ay ang ikling reply niya.

"Ah.okay lang."
"Okay"
"Oh"
"Done."

Ganyan lang ang natanggap ko. Di ko alam kung may nagawa ako. O baka naman naboboringan na siya sakin. Tama baka nagsawa na siya sa kagaya kong tao. Hindi kasi ako kagandahan tas di marunong sumayaw at kumanta. Nakakaturn off ang kagaya ko.

Pero di ko talaga maiwasan ang masaktan lalo na sa part ko. Akala ko may pagtingin rin siya. Akala ko lang pala! Nafall na kasi ako sa kanya! Kaya ganito kasakit ang naramdaman ko ngayon! My God Bella! Kawawa ka ngayon! May paiyak iyak ka pa! Diba sabi ko sayo na paingatan ang puso dahil ang mga lalaking kagaya niya ay mahirap magseryoso.

••••••••••••••••

How was my prologue? I hope you like it. It was a short coz kunting pasilip lang ang gusto kong mabasa mo.

Don't ya worry coz I'll make sure na on my next chapters it will content 1k above words.💖

Vote and comments is highly appreciate.