The Demoiselle's Hour

Prologue

"I'm okay ma, I'm enjoying the fresh air and the crashing voice of the sea it is more relaxing to me, " I said without looking at her. Na sa gilid kasi ito and it was like a shadow to me.

" Anak wala na akong mahihiling pa kundi ang lumaki ka ng marangal at may takot sa dios, wag mo na kaming intindihin ng papa mo unahin mo muna ang sarili mo para makapag tapos ka ng pag aaral upang makahap ka ng magandang trabaho, yun lang naman ang gusto namin ng papa mo" saad ni mama, may namumuong pang luha sa mga mata nito.

That's right aub, reality hits you!

" You can do it right honey? For me? And for your papa? Mama said with pleading in her eyes.

Ito talaga ang problema sa buhay kapag isang hamak na mahirap lang kayo, isang amang pedecab driver at isang inang kasambahay. hayysss bakit hindi talaga pantay ang buhay? I've always questioning myself for that matter.

Kung pinanganak kang mahirap, buhay mahirap pero pag pinanganak kang mamayan ofc mayaman din ang buhay everybody treats you like a damn queen or king, prince or princess.

"Ma naman! Umikot ako upang makaharap si mama "Why so emotional? You both know how much I love you and I will do anything just for us."

Kakayanin ko ang lahat, ang lahat nang pag hihirap upang maka tulong sa inyong dalawa ni papa and I will do anything just to make you happy.

--

Nakabalik na kami ni mama sa loob matapos ang aming masinsinang pag uusap "ohh!  Aubrey? Papa always call me by my first name sila lang kasi ang hinahayaan kung tumawag sa akin ng ganoon and the rest na hindi ko close ay second name lang and tawag sakin.

"Maiwan na kita dito ha? Ikaw na ang bahala sa mga natitirang bisita dito matutulog na kami ng mama mo napagod kami ngayong araw ehh" pagod na saad ni papa. 

"It's okay pa you can sleep now" yumakap ako ng mahigpit sa kaniya at hinalikan sya sa pisngi "I love you always pa, the both of you are the best gift I've ever had." Sumilay ang napaka tamis na ngiti ni papa sa kanyang manipis na labi at tuluyan ng pumasok sa kanyang kwarto.

Hindi ko akalain na ganoon ka especial ang  araw ito, for me It's just a simple occasion. Nagsidatingan ang mga kapatid ni mama at ang kanilang mga anak gayundin kay papa kaya medyo marami rami ang bisita namin ngayon.

It's was really a tiring day, so I decided to go to the nearest 24/7 store a few blocks from here and brought some ice cream. I do really love that food it gave me chills and it also my comforting food when I'm really tired.

Ng makarating, pumasok agad ako at kinuha ang fave ice cream ko its super thick I like chocolate more than any flavor of ice cream. Pumunta ako sa cashier upang bayaran ang nabili ko. "25 pesos po " said the lady cashier.

"Here" inabot ko sa kanyang ang bayad and walk away palabas ng convenient store.

The skies awake, so am I. Ang sarap talagang titigan ang kalangitan lalong lalo na kapag madaling araw  it feels like a calm ocean.

Sa kakalad I decided to go home and it's really dark outside because its midnight.but the more its dark the more I like it may mangilan ngilan din na sasakyan ang dumadaan, patuloy lang ako sa pag lalakad habang nag mumuni muni. May nakita akong pedestrian line at nagsimulang mag lakad patungo roon.

At isang kamalasan ang bumanga sakin nahulog ko yung ice cream ko great just great! hays pinulot ko ito at daling dali lumakad habang ang tingin ko ay nasa ice cream "haysss sayang naman ang dami pa nit--
Aahhhh!!  Shit! I curses. Sino batong gago na bumanga sakin? It freaking hurt!.

Sinubukan kung tumayo but I fail. Tumingin ako habang naka dapa sa daan and to my  surprise may nakita may nakita akong isang magarang kotse na naka parada sa tapat ko but because of my situation hindi ko magawang tumayo.

Sa magarang kotse lubas ang apat na pares ng sapatos na papalit sakin I couldn't see it clearly because my eyes is still blurry.

And suddenly it stop infront of me and I can say it's a man, two man the built of their muscles, the broadness of their shoulder and, and. "Miss are y––".

Before they could finish their words my eyes suddenly shut and I couldn't hear anything.

And I've never thought that this would be the last day of my existence here.