Forever rain?

Inleiding

'Yala wordt wakker, ik hoor geschreeuw van boven' kreunend wordt Yala wakker van haar vriendin.
Yala hoort zoals haar vriendin Paris zei het geschreeuw van boven.
'Het zal wel gewoon weer het dagelijkse redieltje zijn' zucht Yala vermoeid terwijl ze in haar ogen wrijft.
Dan klinkt er steeds meer geschreeuw van boven waardoor de twee vriendinnen elkaar angstig aankijken.
Ze weten beide dat dit waarschijnlijk wel iets anders is dan "het riedeltje".
Andere meiden die ook in de kamer zitten kruipen weg bij de deur hopend niet weggehaald te worden.
Ze weten allemaal wat er dan gebeurd.
Ondertussen lopen bij veel meisjes de tranen over hun wangen terwijl andere totaal geen emotie tonen.
Iedereen probeert zich te verschuilen, want één ding is zeker wat er nu aankomt kan weinig goeds voorspellen.
'Wat er ook gebeurd Yala we blijven altijd bij elkaar' fluistert Paris snikkend tegen Yala.
Yala kan maar één ding bedenken, is dit háár einde.
Gaat ze dan zo dood, ziet ze dan nooit meer haar ouders of haar broers.
'Sector 1, 4 en 18 worden bestormd' hoort Yala uit een walkietalkie van de bewaker zeggen.
Betekent dit dat ze vrij is, dat er nog een kans is op vrijheid.
Dat ze misschien toch nog recht heeft op een leven een toekomst.
Blijkbaar hebben sommige meisjes het ook gehoord, want terwijl Yala diep ingedachten zit zijn de rest van de meiden aan het roepen en schreeuwen.
Eerlijk gezegd weet Yala hun namen niet eens. Hoe kan ze het ook weten als er meer dan duizenden meisjes in een ondergronds gebouw zitten, behandeld als slaven.
Gebrandmerkt als vee, behandeld als speelgoed.
Zij zelf komt als ze het haar goed herinnert uit Spanje.
Haar vriendin Paris daarintegen komt uit Frankrijk zoals haar naam al aangeeft.
Veel weet Yala niet over haar verleden, ze weet dat ze 6 was toen ze hier kwam.
Hoe oud ze nu is zal ze niet weten.
Ze weet niet eens welk jaar het is laat staan hoelang ze hier al zit.
Ze weet dat haar vriendin Paris hier korter zit dan zijzelf.
Paris is pas op 10 jarige leeftijd gekomen, waardoor ze wist dat ze er al zeker 4 jaar zat.
Paris hadt haar vriendin verteld dat ze 's avonds zomaar meegenomen was toen ze haar fiets in de schuur ging zetten, aangezien ze dat vergeten was.
Paris hadt haar verteld hoe het er in de buitenwereld er aan toe ging.
Wat er was veranderd, ze had het allemaal met zoveel trots verteld dat ze aan het einde van het verhaal besefte dat ze het waarschijnlijk nooit meer zal zien.
Ze was daarna huilend in slaap gevallen wensend dat ze weer thuis was.
Yala daarintegen was gestopt met wensen, ze wist heel goed dat het niks hielp en alleen maar valse hoop zal geven.
Na 4 jaar verstopertje spelen wist ze wel wat ze wel en niet moest geloven.
Ze speelde verstoppertje met haar gevoelens, haar gedachten en misschien zelfs haar realtiteit.
Er waren momenten dat haar hoop weer terug kwam desondanks ze wel beter wist.
Meestal kwam het door het optimisme van haar vriendin die wel bleef hopen.
Ze had Paris nog nooit pessimistisch gezien zoals zij wel was.
Je kon zeggen dat Yala het pessimistische zelve was.
Dat was misschien ook wel wat Yala het meest bewonderde aan haar vriendin, haar optimisme.
Ze verbaasde zich soms wel eens om haar vriendschap.
Ze waren zo verschillend, maar tegelijk zo hetzelfde.
In het begin dat Paris hier kwam had Yala haar alleen maar afgesnauwd toen ze bij haar kwam zitten of tegen haar praatte.
Ze wist dat ze zwakker was als ze vrienden maakte.
Ze had al vaak genoeg mee moeten maken hoe vriendinnen werden gescheiden en ze na misschien wel jaren er achter kwamen dat ze hartenloos was vermoord.
Ze zag hoe ze instortte en zich soms uithongerde terwijl de ander juist doorzetten voor haar vriendin die was overleden.
Dat was wat ze bewonderde, maar het maakte je ook zwak.
Palita's zoals ze genoemd moesten worden, ookwel de leiders van deze hele ondernemening.
Pakte de zwakke ertussen uit en ook degene die te zelfverzekerd waren.
Veel meiden zijn daardoor overleden aan hun gedrag of soms ook uiterlijk.
Al kwam dat zelde voor, want ze werden allemaal uitgezocht.
Alleen mooie meisjes werden meegenomen.
De meiden werden in groepen verdeeld.
Een gedeelte met huishoudelijke taken, zoals oppas en schoonmaak.
Je had ook fysieke taken, zoals dingen tillen of plantage werk.
Yala had nooit plantage werk gedaan wel had ze verhalen gehoord van andere meisjes die dat deden dat alles onder de grond was.
Ze vondt het in het begin best ongeloofwaardig, maar toen ze naar de plantage werden gehaald, omdat iemand gestraft moest worden had ze het gelijk geloofd.
Alles was onder de grond zodat er minder kans tot ontsnappen was al was die er al niet door de hoeveelheid bewakers.
Sommige meiden hadden het geprobeerd maar werden daar zwaar voor gestraft.
Sommige hebben de straf zelfs niet overleefd.
Die eerste keer dat Yala had gezien hoe iemand werdt gestraft had ze weken lang nachtmerries gehad.
Ze had het beeld van het bebloede meisje die zo vaak was geslagen als de seconden die haar ontsnappings poging duurde niet kunnen loslaten.
Pas later was het bekend geworden dat ze was overleden aan haar verwondingen.
Paris daarintegen had en heeft het nog nooit meegemaakt tot Yala haar geluk.
Ze zou niet willen weten wat er zou gebeuren als ze dat zou zien.
Sowieso is er meer gedaan met Yala dan als haar vriendin Paris.
Dat komt vooral doordat Yala meer straffen opzich nam als Paris weer eens werdt gekozen toen ze sliep.
Yala wilde en nu nog steeds dat Paris puur blijft zoals ze nu is.
Yala kan tot nu toe zeggen dat dat helemaal geslaagd is, maar of het haar nou ten goede heeft gedaan.
'Yala kom kijken er zijn mensen' sist Paris haar toe.
Paris haar zwarte krullende haar valt voor haar smalle vieze gezicht als ze Yala optrekt van de grond wat overigens niet lukt.
'Yala kom nou kijken' Yala staat zuchtend op en ziet dat er onbekende mensen staan.
Sommige meisjes kruipen weg terwijl andere er naar toe kruipen.
Niemand spreekt ze aan dat is ze namelijk ten strengste verboden.
'Jullie zijn veilig, we komen jullie hier weg halen' zegt de man.
Zodra de woorden tot iedereen doordringt ziet Yala verschillende emoties bij iedereen.
Maar zij krijg juist vragen.
Is dit een grap? Worden de andere ook vrij gelaten? Is dit een proef om te kijken of we weggaan als we zouden kunnen? Krijgen we straf? Is het echt? Wat gaan ze met ons doen?
Allemaal scenario's vliegen rond in haar hoofd.
'We gaan naar huis Yala, hoorde je het dan niet ik kan weer naar huis' roept Paris terwijl er tranen over haar wangen lopen.
Ze knikt vaag, ze gaat naar huis.
Willen ze haar nog wel?
'Kom Yala we mogen eruit' Paris trekt haar mee richting de uitgang.
Ze lopen langs allemaal gangen en er komen steeds meer kinderen bij.
Dat is dus antwoordt op vraag 1 wordt iedereen vrijgelaten; ja.
Dan ziet Yala licht en niet zomaar licht zoals ze al die jaren heeft gezien.
Ze ziet het licht van haar herinneringen van buiten.
Zodra ze naar buiten worden gedrukt door de hoeveelheid meiden die achter hun lopen.
Snuift ze de frisse lucht op ze sluit haar ogen voor even.
Ze geniet van de zon die haar lichaam verlicht. De warmte die haar huidt verwarmt.
De vogels die luidt zingen.
Het is precies zoals het in haar herinneringen afspeelden.

Ze gaan naar huis...