[ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ]➊.ဇာတ္လိုက္ကိုေရွာင္ရွားရမယ္! [ဇာတ်လိုက်ကိုရှောင်ရှားရမယ်!]

.. ၁၁ ..

《Zawgyi》

အပိုင္း - ၁၁ [ ႏႈတ္ထြက္ျခင္း]

ခ်န္းစီႏ်န္မွာ ထိုၿငီးေငြ႕စရာေကာင္းလွသည့္ အခန္းေဖာ္ေတြႏွင့္ အျပန္အလွန္ စကားေျပာဖို႔ရာ အလြန္ ပ်င္းရိလို႔လာေလသည္။ သူရွာေနတဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြကို ရွာေတြ႕ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ လွည့္ေမးလိုက္သည္ .. " ေနာက္က်ရင္ ကုမၸဏီမွာ အလုပ္ေတြ မ်ားလာေတာ့မွာ .. အဲဒါမတိုင္ခင္ ငါတို႔ညစာ အတူတူ သြားစားၾကမလား?

ခ်န္းစီႏ်န္၏ ကိုယ္ပိုင္တိုက္ခန္းမွာ ဒီအေဆာင္ေဘး၌ ရွိေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းမွာသာ ေထြေထြထူးထူး ကိစၥမရွိလၽွင္ ဒီကို ျပန္လာခဲလွေပသည္။ ခ်န္းစီႏ်န္ အလုပ္မ်ားတာကို ေမာ့ရႊီယြမ္လည္း သိေပသည္။ ထိုလူမွာ ဖမ္းမိဖို႔ခက္ခဲလွကာ တစ္ခါေပၚလာၿပီးလၽွင္ ျပန္ေပ်ာက္သြားျပန္ေလ၏။ ဒါေၾကာင့္ သူ စားဖို႔ ဖိတ္ပီးပီးခ်င္း ေမာ့ရႊီယြမ္မွာ ခ်က္ခ်င္းပဲ လက္ကို ေဝွ႕ယမ္းလိုက္ၿပီး .. "သြားၾကစို႔ ! ငါတို႔ ဒီအနီးနား ပတ္ဝန္းက်င္မွာရွိတဲ့ ေစ်းအႀကီးဆံုးဆိုင္မွာ သြားစားၾကမယ္ ! "

***************

ခ်င္းစုယြဲ႕ အေဆာင္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ အခန္းထဲတြင္ လူတစ္ေယာက္သာ ရွိေလသည္။ က်ံဳခ်င္းမွာ ေရခ်ိဳးၿပီးေနာက္ မ်က္ႏွာေပါင္းတင္ကာ ထြက္လာေလသည္။ ဒီေနရာမွာ လတစ္ဝက္ခြဲနီးပါးေလာက္ ေနၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ အခန္းေဖာ္မ်ားမွာ သူမႏွင့္ ေဝးေဝးတြင္ေနၾကမည့္ သေဘာထားအား လက္ကိုင္ထားၾကတုန္းပင္ ရွိေသးသည္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ အခ်ိန္တခ်ိဳ႕ အတူတကြ ျဖတ္သန္းၿပီသြာသည့္ေနာက္တြင္ တစထက္တစ စကားေျပာျဖစ္လာၾကသည္။ သူမထင္တာကေတာ့ ဒါသည္ပင္ ေတာ္ေတာ္ေလး သင့္ျမတ္လွေပသည္။

ဒီအခန္းတြင္ ၾကင္နာႏူးညံ့ၿပီး အပူပင္မထားတတ္ဆံုးသူမွာ က်ံဳခ်င္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ဒါေၾကာင့္ သူမႏွင့္ သီးသန္႔စကားေျပာရတာ ပိုလြယ္ကူအဆင္ေျပသည္။ အခန္းထဲ ဝင္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ခ်င္းစုယြဲ႕ရဲ႕ ဝမ္းနည္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာအား ျမင္ေတာ့ ေမးလိုက္သည္ .. "ဘာျဖစ္တာလဲ? "
ခ်င္းစုယြဲ႕ဟာ မ်က္ႏွာေပါင္းတင္ထားတဲ့ သူမရဲ႕ အခန္းေဖာ္အား ၾကည့္လိုက္ရင္း .. " ေက်ာင္းအဆိုအက ၿပိဳင္ပြဲမွာ ငါဝင္မၿပိဳင္ေတာ့ပဲ ႏႈတ္ထြက္ဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား ? " ၿပိဳင္ပြဲဝင္ေတြအဖို႔ ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္ေနရင္းႏွင့္ ၿပိဳင္ပြဲတစ္ဝက္က်မွ ႏႈတ္ထြက္ဖို႔က်ေတာ့ ေယဘူယ်က်သင့္သည္။