Domuz Maskesi |ino.tan|

1

İnosuke Hashibira biraz garip. Sürekli üstsüz gezer ve herkese meydan okur. Herkes derken, gerçekten herkes. Geçen gün bir kargaya meydan okumuşluğu var.

Ailesi zengin. Rahat yaşantısı var. Annesi görüp görebileceğiniz en nazik kadınlardan. Babası ise... aslında babası da tuhaf. Kelimeler onu tanımlamaya yetmez.

Ben? Ben İnosuke Hashibira'nın korumalığını yapıyorum. Hayatımda verdiğim en kötü kararlardan biri olabilir ancak işimi terk edemem. Üç sebebi var. Parası çok iyi. Başka bir iş bulabileceğimi zannetmiyorum. Sonuncusu ise Bayan Hashibira'nın annemin arkadaşı olması. Eğer işimi bırakırsam annemin bana güzel sözler bahşedeceğini sanmıyorum.

"İnosuke, dikkatli ol."

"Endişelenme Monitsu. Düşmem."

İki gün önce gördüğü çocuğun evini bulmuştu ve şuna bak, ağaca tırmanıp onun evden çıkmasını bekliyordu. Üstelik benim de onun yanında olmam gerekiyordu işim dolayısıyla.

"Cidden. Bu çocuk hiçbir zaman akıllanmayacak." iç çektim.

"Çıkıyor." dedi.

Yere zıpladı. O kadar yüksekten yere bir yerini incitmeden inmesine şaşırmıştım.

Çocuk anın gelen şokuyla irkildi.

"Dövüş benimle!"

"Ne?"

"Sağır mısın, dövüş benimle dedim."

Çocuk büyük bir anlamsızlığın içindeydi. Bu anın içinde olduğundan ötürü hayal kırıklığı yaşıyor gibiydi.

Onlara yaklaştım.

"Özür dilerim onun adına. Kendisi aptaldır da."

"Sözlerine dikkat et Monitsu. Ben senin efendinim."

"Bu arada senin adın ne?" dedim İnosuke'yi görmezden gelerek.

"Genya. Shinazugawa Genya."

"Benim adım Agatsuma Zenitsu. Yanımda gördüğün kişinin korumasıyım. Tanıştığımıza memnun oldum. Az önceki olay için tekrar özür dilerim."

"Sorun yok, unuttum bile."

İnosuke ile eve yürüyorduk. Hashibiraların evine. İnosuke beni yoruyordu. Daima onunla uğraşmak zorundaydım. İki saniye gözümü ondan ayırsam yanımdan gitmiş oluyordu. Aynı bir küçük çocuk gibiydi. Tüm gün İnosuke'yi kovalıyordum.

"Neden dövüşümüzü engelledin Monitsu?"

"Dövüşmek iyi değildir."

"Kime göre, neye göre?"

"Dinle İnosuke. İnsanları yapmak istemedikleri davranışlara sürükleyemezsin. Genya seninle dövüşmek istemiyordu."

İnosuke yanaklarını şişirdi. "Tek isteğim biriyle dövüşmek."

"İsteğini değiştirirsen herkes adına güzel bir şey yapmış olursun."

Aniden yakamı tuttu. Şaşkın gözlerimle onun ışıltıyla parlayan yeşil gözlerine bakıyordum.

"Buldum! Sen benimle dövüş."

"Dostum, dediklerimin hiçbirini dinlemedin mi sen?"

---
gece gece kafa bulup yazdım çok da şey etmeyin.