Ruhum bir kelebek misali uçuyorsa gökyüzünde
Öleceğimden habersiz anneme koşma çabamdandır
Eğer atmıyorsa hâlâ kalbim
Anneme olan özlemimdendir
Eğer hiçbir zerrem tutunamıyorsa hayata
Sol yanımın eksikliğindendir
Hep bir şeyler eksik yaşıyorsa
Annem olmadığındandır
Özledim Cennet kokulum
Kızışlarını , sarılışlarını , kara kuzum deyişlerini
Kabus gördüğüm geceler seninle uyumayı özledim
Toprağın sen gibi kokmuyor
Sen gibi sarmıyor beni
Nefes alamıyorum
Bu özlem çok ağır basıyor
Dayanamıyorum annem kokunu özlüyorum
Şimdi hastane koridorunda beni bekliyor
Babam , kardeşim , sevdiğim adam
Doktorlar beni hayata döndürme çabasında
Babamın çığlıkları dolduruyor hastane koridorlarını
Sende gitme diye haykırıyor babam
Kardeşim abla beni bırakma diye ağlıyor
Sevdiğim adam ölmüş sanki benimle birlikte
Kıpırdamadan öylece bakıyor
Sadece gözyaşları akıyor
Ne nefes alıyor , ne konuşuyor
Sadece sessiz sessiz ağlıyor
Sonra sen geliyorsun yanıma
Yıllar sonra ilk defa nefes aldığımı hissediyorum
Yıllar sonra ilk defa gerçekten gülüyorum
"ANNEM " diyip sarılıyorum boynuna
Hasret kaldığım o Cennet Kokunu içime çekiyorum
Doktorlar babamın yanına gidiyor
Öldüğümü haber verecekler
Annemin yanına gittiğimi söyleyecek
Sırtımı dayadığım o üç yıkılmaz dağım da benimle birlikte yıkılacak
Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak
Sevdiğim adam geliyor cansız bedenimin yanına
Tutuyor ellerimi göz yaşları ellerime damlıyor
Öldüğümü kabullenememiş bir ses tonuyla üşüdüğüm için azarliyor beni
Ceketini örtüyor üzerime üşümeyeyim diye
Saçlarımı öpüyor , kokluyor
Gözlerimden bir damla yaş düşüyor yastığıma
Kalbim atmaya başlıyor
Nefes almaya başlıyorum
Yaşıyorum...
Cennet Kokulum olmadan yaşamaya mâhküm ediliyorum .....
