NYM-6

24.7K 2.4K 62
                                    

Zawgyi

ေရွာင္းက်န႔္ ပန္းကန္ထဲက စပါကတ္တီကို အေၾကာင္းမဲ့သက္သက္ ခက္ရင္းနဲ႕ ထိုးေမႊေနတယ္။ သူ႕ပုံစံက တစ္ခုခုကို စိတ္ရႈပ္ေနသလို ႏွာမႈတ္သံတရႉးရႉးကပါ အဆက္မျပတ္ထြက္လို႔။

"က်စ္! ဝမ္ရိေပၚ မင္းငါ့ကို တစ္ခ်ိန္လုံး ေစာင့္ၾကည့္ေနေတာ့မွာလား"

မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာထိုင္ရင္း မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္ မခတ္ဘဲ
ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ ဝမ္ရိေပၚေၾကာင့္ သူတကယ္ကို အေနရခက္ေနၿပီ။
လူကို အျပစ္သားတစ္ေယာက္လို ေစာင့္ၾကည့္ေနတာႀကီး။

"ငါက ဒီအတိုင္း"

"ဟင္း.. ငါကုန္ေအာင္စားပါ့မယ္ စားမယ္ ဟုတ္ၿပီလား! ေက်းဇူးျပဳၿပီး ငါမျမင္ရတဲ့ ေနရာမွာသြားေနေပးပါလား၊ ငါမင္းကို ျမင္ေတြ႕ေနရတာ စိတ္မသက္သာလြန္းလို႔"

ရိေပၚ ရဲ႕ မ်က္လႊာေလးေတြ ေအာက္ကို စိုက္က်သြားတယ္။
သူေရွာင္းက်န႔္ကို နည္းနည္းေလးမွ စိတ္မညစ္ေစခ်င္ဘူး။
ေရတစ္ခြက္ကို အသင့္ငွဲ႕ေပးလိုက္ၿပီး ေသာက္ရမယ့္ ေဆးကိုပါ စားပြဲေပၚ တင္ထားေပးခဲ့တယ္။

ကြယ္ရာကေနေငးၾကည့္ေနရလည္း သူ႕အတြက္အဆင္ေျပပါတယ္။

ရိေပၚဘက္က အလိုက္တသိ ထထြက္သြားေပးျပန္ေတာ့ ေရွာင္းက်န႔္ ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္လာတယ္။ မ်က္လုံးေထာင့္ကေနတဆင့္ ထြက္သြားတဲ့ ရိေပၚပုံရိပ္ကေလးကို ခိုးခိုးၾကည့္ေသးတယ္။

ျမင္ေတြ႕ေနရင္ စိတ္ရႈပ္ရေပမယ့္ အနားမွာမရွိေတာ့လည္း တစ္ခုခုလစ္ဟာေနသလိုႀကီး။

လူ႕အလို နတ္မလိုက္နိုင္ဆိုတာ ဒါကိုေျပာတာမ်ားလား။
အလိုမက်မႈေတြသာ ထပ္တိုးလာတာေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န့္ စိတ္တိုတိုနဲ႕ ေခါက္ဆြဲဖက္ေတြကိုသာ ထိုးစြေနလိုက္ေတာ့တယ္။

_

"သိပ္အေရးႀကီးလို႔လား၊ ေကာင္းၿပီ"

ဖုန္းေျပာေနတဲ့ ရိေပၚကို စာအုပ္ဖတ္သလိုလိုနဲ႕ မ်က္လုံးေလးလွန္လွန္ၾကည့္ေနတဲ့ ေရွာင္းက်န႔္။
႐ုတ္တရက္ ရိေပၚရဲ႕ မ်က္ႏွာသူ႕ဘက္လွည့္လာေတာ့ ေရွာင္းက်န႔္ အရွက္ေျပ ေခ်ာင္းေတြဟန႔္တယ္။

ɴᴏᴛɪᴄᴇ ʏᴏᴜʀ ᴍɪɴᴅ ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉᵈWhere stories live. Discover now