[ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ]➊.ဇာတ္လိုက္ကိုေရွာင္ရွားရမယ္! [ဇာတ်လိုက်ကိုရှောင်ရှားရမယ်!]

.. ၄၀ ..

《Zawgyi》

အပိုင္း - ၄၀ [သြားခြင့္ေပးပါ]

ခ်င္းစုယြဲ႕ႏွင့္ က်ီယီတို႔ စကားေျပာခဲ့စဥ္က အေၾကာင္းအရာေတြကို ျပန္ေတြးမိသြားေတာ့ ခ်န္းစီႏ်န္၏ မ်က္ႏွာမွာ ဝမ္းနည္းမႈေတြျဖင့္ ျပည့္ႏွက္လို႔သြားသည္။

ခ်င္းစုယြဲ႕ဟာ ေရွ႕တည့္တည့္ကို ၾကည့္ေနရင္း ထိုင္ေနေသာ္လည္း သူ႔အၾကည့္ကို ခံစားမိေလသည္။ သူမရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြဟာေတာ့ ေရွ႕တြင္ ရွပ္ေျပးေနသည့္ အနီေရာင္လမ္းအခ်ိဳးအေကြ႕ အေရအတြက္ အစဥ္လိုက္ကိုသာ စိုက္ၾကည့္ေနရင္း ေျပာလိုက္သည္ "ရွင္ ဘာလို႔ ဒီည ထူးထူးဆန္းဆန္း ျပဳမူေနတာလဲ ကၽြန္မသိတယ္" သူမက ေလးေလးနက္နက္ ေျပာလိုက္သည္။

ခ်န္းစီႏ်န္က သူ႔ရဲ႕ ခါးသီးေနသည့္ အမူအယာျဖင့္သာ ဆက္ရွိေနၿပီး ဘာမွ မတံု႔ျပန္ခဲ့ေပ။ သူမက ဆက္ၿပီး "ရွင့္ရဲ႕ မက္မြန္ပန္းေလးကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ ကၽြန္မကို အသံုးျပဳခဲ့တာကို ဝမ္းနည္းမိေပမယ့္လည္း ကၽြန္မက ရွင့္ရဲ႕ရန္သူ မဟုတ္တာကို သိထားေပးပါ ... ကၽြန္မ ဆႏၵမရွိေပမယ့္ ရွင္ျဖစ္ခ်င္တာကို ကၽြန္မ လုပ္ေပးခဲ့တယ္"

ခ်င္းစုယြဲ႕ဟာ သူ႔ကို စကားေျပာေနသည့္အခ်ိန္မွာ သူမကိုယ္သူမ ပုရြက္ဆိတ္တစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ သိမ္ငယ္မႈကို ခံစားရသည္။ သူမ၏အသံမွာ တျဖည္းျဖည္း ယံုၾကည္မႈႏွင့္ ခြန္အားေတြ ဆံုးရွံဳးလို႔လာခဲ့သည္။ "ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၿပီးတာက ၿပီးသြားၿပီပဲ ... ကၽြန္မက အတင္းအဖ်င္းေတြနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ဆက္ဆံေရးေတြကို တာဝန္ယူပါတယ္ ... ကၽြန္မ ဘာမွ မမွတ္မိႏိုင္ေတာ့ေပမယ့္လည္း အတိတ္မွာတုန္းက ကၽြန္မေၾကာင့္ ရွင့္ကို မၾကာခဏ စိတ္ဆိုးေစၿပီးေတာ့ ဒုကၡေတြ အမ်ားႀကီးေရာက္ေစခဲ့တာကို ကၽြန္မ ခံစားလို႔ရပါတယ္ ... အရာရာတိုင္းအတြက္ ရွင့္ကို ေလးေလးနက္နက္ကို ေတာင္းပန္တာပါ ... ကၽြန္မတို႔ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ေတြ႕ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဘယ္တုန္းကမွ မသိခဲ့သလိုမ်ိဳး ေနရေအာင္"

ခ်င္းစုယြဲ႕ ကားထဲကို စေရာက္ထဲက ထိုကိစၥအေပၚ စိတ္ရႈပ္ေနခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ႔ကို စကားေျပာႏိုင္ဖို႔ သတၱိေတြ စုေဆာင္းႏိုင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္၏။