ÖLÜMCÜL ZAAF

7. BÖLÜM

O olaylı günün ardından her şey düzene oturmuştu Ayperi'ye göre.

Kendini mutlu ve güvende hissediyordu.
Çünkü gün geçtikçe tek sığınağı olan bu konağın güvenilir bir yer olduğuna emin oluyordu.
Buradaki insanlara alışmıştı.
Sadece kendisi değil kardeşi Selim bile çok sevmişti burayı.

Küçük yaşta yaşadığı travmalarla az konuşan, içine kapanık olan kardeşi bir ay içinde şen şakrak biri olmuştu. Kendisi bile inanamıyordu bu değişimine.

Zaman geçtikçe aile fertlerini yakından tanıma fırsatı olmuştu.

Güllü hariç herkes merhametli ve değer vermesini bilen insanlardı. Güzide hanım bile iyiydi onlara karşı. Bu duruma çok şaşırmıştı Ayperi.
İlk gün Güzide hanım onu öylesine çok korkutmuştu ki onun hep kötü biri olacağını düşünmüştü.

Atahan bey ise...
Bambaşkaydı.

Öyle iyi, merhametli bir adamdı ki...

Çiçek'e artık fazlasıyla hak veriyordu. Hatta onu ne kadar övse az diye düşünüyordu.
Onlara özellikle kardeşlerini yabancı biri gibi değilde bir baba bir abi gibi sahip çıkmıştı.

Koskoca adam Selim'e arkadaş gibi olmuştu. Selim'i çok sevdiği için nereye gitse oğluyla birlikte onu da yanında götürüyordu.
Selim ve Aydilge'yi oğlu Ömer'le bir tutuyordu neredeyse.

Bir gün huzurları bozulacak diye ödü kopuyordu Ayperi'nin.
Hep böyle devam etsin istiyordu.

Şimdi ise mutfak masasına oturmuş, Çiçek'le birlikte mantı yapıyordu.

O yapmayı pek bilmediği için ona kolay kısmı verilmişti.

Çiçek etleri hamurlara koyuyor o ise hamurları kapatıyordu.
Ayperi bu işleri ilk kez burada yapıyordu çünkü annesi ona hiç öğretmemişti.
O hep kardeşlerine bakardı.
Annesi ise elinden ne geldiyse yapardı.
Hep baştan savma yaptığı için yemekleri pek lezzetli olmazdı.

Babası bunu hiç sorun etmezdi. Önüne ne konulduysa itiraz etmeden yerdi.
Derin bir iç çekti. Zavallı babası bunları hiç haketmemişti. En başta da annesi gibi zayıf karakterli birini haketmemişti.

Annesinin gereksiz kaprislerini ve aç gözlülüğünün derdini çekmişti kısacık ömrü boyunca.

"Daldın bakıyorum. Neler düşünüyorsun?"

Çiçek'in muzip sesiyle kafasını kaldırdı.
Tüm dişlerini göstererek gülümsüyordu.

Ayperi de gülümseyip kafasını salladı.
"Hiç, sadece dalmışım işte."
Deyip işine devam etti.

Aklına takılan soruyla tekrar kafasını kaldırıp Çiçek'e dikti gözlerini.

"Çiçek?"

Çiçek,
"Efendim Ayperi?"
Diye sordu dikkatini ona vererek.

"Atahan beyin karısı, yani eski karısı neden öldü? Neden herkes onun adını söylemekten çekiniyor."

Herkesin onun hakkında konuşmaktan sakındığı dikkatini çekmişti.
Öyle ki adını bile bilmiyordu Ayperi.

Güllü'nün de onun hakkında ettiği sözler eklenince daha çok dikkatini çekmişti bu konu. Geldiğinden beri aklına takılmıştı Atahan beyin karısı ama kimseye soracak cesareti bir türlü bulamamıştı.

Sorduğu soruyla birlikte Çiçek'in yüzüne çöken hüzün ve tedirginlik dikkatini çekmişti.
Çiçek etrafını kolaçan edip tekrar dikkatini ona verdi.