Gretchen, ayağına ayakkabılarını geçirirken Peter pencereye yaşlanmış onu bekliyordu. Parmak uçlarına inip çıkıyordu. Gretchen'in hazırlanmasının gerçekten uzun sürdüğünü biliyordu ama bu kadar az işi bu kadar uzun sürede nasıl yaptığına bir türlü akıl erdiremiyordu.
"Seninle buluşmak istediğimde en az 3 saat önce haber vermem gerektiğini unutmuşum." Kız Peter'ı taklit etti. Çantasını sırtına taktı ve pencerenin yanına sıçradı."Haydi, nereye gidiyoruz?" Çocuk sırıttı ve kızı belinden kavrayarak boşluğa doğru atladılar.
Yüksek taş binaların arasında salınırken Peter gözüne kestirdiği bir köşede durdu ve nazikçe yere indiler. Peter kızın dudakların minicik bir öpücük kondurdu. "Sen burada bekle ben hemen geliyorum." Çocuk koşarcasına caddenin karşısına geçti ve geçerken hiçbir yere bakmadığı için bir araba neredeyse ona çarpıyordu. Adam yaptığı ani frenden sonra camını açıp Peter'a küfrederken Peter koşar adımlarla geçtiği caddede köşeyi dönmüştü.Koşmaktan nefes nefese kalan Peter gittiği yerden döndüğünde elindeki tıngırdayan poşeti Gretchenin sırt çantasına sokuşturdu ve kollarını iki yana açıp konuştu. "Hadi, gelmiyor musun?"
Ordan oraya atlayarak en sonunda queens sokaklarında görece yüksek sayılabilecek bir binanın üstünde durdular. Peter kollarındaki kızı nazikçe yeşil kiremitlerin üstüne bıraktı. Gretchen onlarca metre yükseklikten yuvarlanmamak için arkasından Peter'ın beline sarılarak bir ördek yavrusu gibi onun adımlarını takip etmeye çalışıyordu. Çocuk bir bacanın önünde durup yere oturdu ve sırtını çok geniş bacaya yasladı. Kucağını göstererek Gretchen'e de oturmasını işaret etti. Kız çocuğun iki bacağının arasına oturup başı Peter'ın göğsüne yasladı. "Bu günkü planımız yüksek binaların tepesinden düşmemeye çalışmak mıydı?" Çocuk sinsi bir şekilde ellerini birbirine sürttü ve bacaya yasladığı sırt çantasına uzandı."Kötü bir şey yapacağız demiştim sence ölmemeye çalışmak kötü bir şey mi?" Kız omuz silkti. "Duruma göre değişir." Çocuk tıngırdayan poşetten iki şişe çıkardı. "Peter! Senin ağ falan fırlatıp suç çözmen lazım reşit olmadığın halde bira almak bana bir çözüm gibi görünmedi." Çocuk kiremitin kenarına vurdurarak kapağını açtığı şişeyi kıza uzattı. "Bucky beni ona alkol almam için bir dükkana yollamış ve onun adını verirsem aynı dükkandan istediğim her şeyi alabileceğimi söylemiş olabilir."
Bucky'nin ismini duyunca Gretchenin'in kalbi kontrolsüz bir şekilde hızla atmaya başladı. Peter kızın kızarmış yanaklarını tutup yüzünü kendine çevirdi ve uzun bir süre sayılabilecek kadar öptü. "Şapşal, çok yakında sizi tanıştıracağım. Ama onu gördüğünde de bayılıp kalmaman için heyecanını yenmen gerek."
Kız biraz rahatsız olduğu için konuyu değiştirmek istedi. "Bu ilk defa alkol alışın olamaz herhalde?" Peter kaşlarını hayır anlamında kaldırdı."Eve dönüş partisi." Gretchen'in suratına kocaman bir gülümseme yayıldı ve sesini kalınlaştırıp konuşmaya başladı. "Ah, Gretchen. Ellerimin beline ne kadar yakıştığını unutamıyorum. Seni aklımdan çıkaramıyorum.Evet evet kesinlikle sarhoş değilim ve kesinlikle yarın sabah bunları söylememiş gibi davranmayacağım." Gretchen kahkahalarla gülerken Peter kaşlarını çatıp kollarını bağlamıştı.
Kız oturduğu yerden kalktı.Peter'ın kucağına oturup ellerini boynuna doladı ve birbirlerinin nefesini hissedecek kadar yüzüne yaklaştı."Alkol alıp sevgilini ücra bina tepelerine getiriyorsun ama hala bir bebek gibi davranıyorsun." Peter dudak büzüp suratını başka bir tarafa çevirdi. Gretchen aniden Peter'ın büzdüğü dudağını öpüp kucağından indi ve eski yerine geçti.
"Bebek olduğun kötü bir şeyler yapmadan önce kötü bir şeyler yapacağız demenden belliydi zaten."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
