Chapter twelve

403 10 0
                                    

Gaano ba kalaki ang mundo? Why do I have to feel like it's too tiny for me.

Pwede rin ba akong magalit? Bakit parang wala akong karapatan.

Pwede bang maging malaya rin minsan? Kasi parang pasan ko ang buong sanlibutan. Ang bigat-bigat na ng aking nararamdaman. Pwede rin ba akong sumuko tulad ng iba?

Kasi, wala na akong natira. Sukong-suko na ako pero ayaw ng puso ko. Ayaw ko na pero, paano ang puso ko? Ayaw pa niyang bumitaw kahit gustohin ng utak ko.

"Do you drink?"

I turned my head on my right side. It took a second before I open my mouth. I just thought that maybe she ask a stupid question.

"Sabi ko umiinom ka ba?"

I rolled my eyes and went my head back to my old position where I was facing the ocean. Tinagalog pa niya as if naman di ako makakaintindi ng English.

"Imiinom nga yung manok kahit hindi umiihi." I said na para bang wala sa sarili. Naiwala ko ata ang utak ko.

"Uy, joke ba yun? Oo nga nuh? Bat pa ba kita tinanong." She just laughed with her own realization. She's crazy one.

"Here."

Inabot niya sa akin ang isang can ng beer. I took the beer undoubtedly since I'm broken this night and for sure, this beer will help me a lot. I opened at inubos ko hanggang sa wala ng laman.

"Hey, drink it slowly. Marami pa dun."

She pointed the bar using her mouth and I just chuckle of her annoying gesture.

"Sino kasama mo dito?" I asked to change the topic but she just shrugged her shoulders.

"Ako lang. Why? Bawal ba mag-isa dito?" She asked me back with her tipsy voice. I raised my eyebrow as what I heard from her.

"Ikaw ang nagsabi niyan, di ako. At tsaka paki ko ba kung wala kang kasama." I said as I rolled my eyes once again. She's super annoying.

"Grabi. Chills, okay? Galit ka na niyan?" And then she laughs.

I took a deep breathe from the fresh sea air. I just want to end the conversation for me to think and balance everything happened earlier, kaya di na ako sumagot pa at binalik ulit ang aking paningin sa kalmadong dagat.

"I saw you kanina. Dun oh!"

Again, she pointed the place where I was standing after Bea left me using her mouth which made me look at her surprisingly.

"While you're crying hardly."

She added with her annoying look. Di na ako nagsalita pa kasi biglang sumagi sa isip ko ang nangyari kanina. Gabi na at di ko pa nakita si bea and sad to say di man lang ako hinanap.

Nahihirapan na akong umintindi at di ko alam kung hanggang kailan ko to makakaya. Parang unti-unti ko ng nararamdaman na nag-iba na ang lahat.

Nagsimula lang naman tung lahat nung nasa restaurant kami ni Bea. Biglang tumawag si Maddie na naging sanhi para iwan ako ni Bea mag-isa. As usual ganon naman palagi. 

Sometimes I would ask myself kung sino ba ang mas mahalaga sa aming dalawa. Di ko na kasi mabilang kung ilang beses na nangyari ng maiwan akong mag-isa sa tuwing magkasama kaming dalawa.

"Hoy, ang lala ng problema mo teh. Tulala lang?"

She clap her hands in front of me which made me distracted. I closed my eyes and breathe heavily. Feeling close talaga tung babaeng to.

"Wala."

I replied and drink the last beer that I was holding on. As I done drinking  I shook the can in front of her.

Next DoorWhere stories live. Discover now