Inside me

Verboden

...langzaam opende ik mijn ogen. En er drong een vreemde geur mijn neusgaten binnen.

BRAND!

Ik sprong snel op en rende naar het bed van Anna toe. Het was niet ver, iets van 2 meter maar toch was ik bek af. Waarschijnlijk van angst.

'Anna, Anna' roep ik terwijl ik haar helemaal door elkaar heen schud. Ze breng een klein zacht kreuntje uit. Ze springt opeens op uit bed en knalt ze bijna tegen mij aan. 'BRAND!' We pakken beide onse tas die we gisteren hadden klaar gemaakt om te vluchten. En renden naar de trap. Ik deed gauw de deur open, maar zo snel als ik hem open deed deed ik hem ook weer dicht. De brand had de hal al bereikt! We hebben nog geluk dat we beneden slapen daar komt minder rook, maar ik vraag me af wanneer de brand ook onze kamer binnen komt.

'Aaaaaaaahh, heeeelp meeee!' Klonk er van boven. Aan de stem kon ik horen dat die van Ingrid was. Zij was dus ook nog in huis. Ze kon dus ook de trap niet af. Dat betekent dan de trap ook in de fik staat en de trap staat naast de achterdeur. Daar kunnen we dus ook niet langs.

'Anna, we moeten hier nu weg voordat de brand nog erger wordt en onze kamer ook in de fik gaat. 'O-oke' ik voelde de rillingen al over mijn rug, maar dit moest. 'Anna ik loop zo naar boven dan doe ik de deur open en ren dan zo hard mogelijk door het vuur oke?' 'Wat?! Ben je gek?!' 'Ja maar... ja... nu is er misschien nog wel minder vuur. Zometeen komt het vuur nog tot onze kamer en kunnen we niet meer weg.' 'N-nou oke dan' ' mooi als ik je roep ren jij ook oke?'

Ze beet op haar onderlip. 'W-we hebben geen andere k-keus.'

Ik probeerde me nu ook groot en sterk te houden maar de twijfels komen nu toch naar boven. Is dit wel veilig? Kunnen we niet beter wachten tot er een brandweer komt? Gaan we dit overleven?
Maarja ik heb toch geen andere keus en hoor ook nergens iets van een sirene. Dus dit moet maar.

Ik zet mijn tas goed op mijn rug, kijk Anna nog een keertje aan, en loop langzaam naar de deur, haal diep adem en doe langzaam de deur open.
Direct vliegen de vlammen de kamer binnen waardoor ik wel een stap naar achteren moet doen om niet in de vlammenzee te belanden. Kijk nog een keer achter me met mijn adem nog steeds ingehouden om geen rook binnen te krijgen en concentreer me diep. Ik stap eerst heel voorzichtig de eerste vlammen in.

Ik sta klaar om de pijn te voelen en verbrand te worden. Ik laat het gevoel van de vlammen over me heen komen. Z-ze voelen vertrouwd!

Ik spring gouw wat verder de vlammen in. Waarom weet ik ook niet. Het is een beslissing die mijn hersens nemen. Ik loop door de vlammen heen zonder ook maar een beetje pijn te hebben. Ze voelen zo warm en vertrouwd, hier wil ik de hele dag wel zijn. Voor het eerst in mijn leven heb ik het gevoel dat ik thuis ben.

Anna! Zei moet dit ook voelen. Ik loop gouw terug naar onze kamer. Als ik bij onze kamer kom zie ik Anna met grote ogen naar me kijken. 'F-fenna h-hoe?' Ik grinnik zachtjes. 'Volg me maar gewoon' ze kijkt me eerst twijfelend aan maar volgt me dan toch. 'WoW, maar h-hoe?' Weet ze net uit te brengen als we samen in de zee van vlammen staan. 'I-ik weet het oprecht niet' ik zet de grootste glimlach op die je je maar kunt bedenken. Helaas verdwijnt die snel weer als ik me bedenkt... dat... '!Ingrid! Ik heb haar de hele tijd al niet meer gehoord!' Ik zie Anna ook opeens uit haar gedachtes opspringen.

'Fenna, ik weet dat je haar niet mag. Maar we moeten haar toch redden.' Ik weet dat ze geleik heeft, maar toch kost het me veel moeite om me te bedenken... maar ik moet me toch zorgen maken om haar.

We rennen snel naar boven de trap op. Tot we bij haar kamer zijn aangekomen. De vlammen zijn hier nog niet ze ver maar toch zit het vol met rook.
Ik zie haar naast haar bed op de grond lichten met een trui voor haar mond. 'H-help me' ze is moeilijk te verstaan met die trui maar toch weet ik wat ze bedoelt. Ik ren gauw naar haar toe en zie Anna in mijn ooghoek ook naar haar toe rennen.
We gaan beide aan een kant van haar staan en tillen haar voorzichtig op.

Als we weer richting de deur willen lopen. Vliegt er opeens een helle vlammen wereld binnen. 'Aaaahh' gilt Ingrid. Ik trek me er niet veel van aan en kijk Anna verschrikt aan. 'Zou zei ook door de vlammen kunnen?' Vraag ik haar. 'Nou, laten we het maar proberen.' Ik moet lachen door haar vrolijkheid.

We lopen richting de deur maar al voor we daar aankomen springt de brand over op de rest van de kamer. 'Vervloekte rot kinderen!' Schreeuwt Ingrid uit. 'Jullie moesten de brandmelders maar vaker checken!' Uit woede laat ik haar los. 'Misschien had je zelf ook ooit iets kunnen doen! Wij moeten altijd alles maar doen en is er een klein dingetje verkeerd dan is alles weer onze schuld! Wij zijn dan niet zo perfect als je verwacht had maar misschien is dat ook maar beter!'

Ik zie Anna en Ingrid geschrokken naar me kijken. 'F-f-fenna' weet Anna nog net uit te brengen. Ze laat Ingrid ook los waardoor ze op de grond valt. Ingrid krabbelt gauw naar achteren tot ze bij haar bed is. Krabbelt omhoog en doet het raam open. Dan gaat ze op de rand van het open raam zitten en kijkt naar beneden. Dan kijkt ze naar ons met tranen in haar ogen.

Ik ren gauw naar haar toe. 'Die rook maakt haar krankzinnig!' Maar voor ik bij haar kan komen. Springt ze al. Ik ren door naar het raam. Als ik over de rand kijk zie ik haar levenloze lichaam 2 verdiepingen lager liggen.

'I-is ze d-dood?' Vraagt Anna terwijl ze voorzichtig dichterbij komt. 'I-ik weet het niet, ze was al erg verslapt door de rook en door de klap kan het haar longen te veel zijn geworden.' Ik zie Anna's ogen waterig worden en bij mezelf voel ik die emotie ook bij me opkomen maar hou me in.

'Fenna? kunnen we nu naar zolder?' Vraagt Anna na een minuutje knuffelen. Ik begin met een klein lachje maar algauw liggen we beide in de slappe lach. 'Tuurlijk! Maar wel snel voor alles plat brand.' Lach ik. 'Volgens mij is er nog nooit iemand zo vrolijk geweest na het verliezen van iemand.' Zegt Anna terwijl ze haar lach bijna niet in kan houden.

We rennen al weer door de vlammen richting de zolder trap. Hier ben ik nog nooit geweest. Het is erg creepie, er hangen overal spinnenwebben en alles wat je aanraakt is stof. Ik loop voorzichtig naar de trap toe en zet de eerste stap op de trap. Het klonk alsof het hele huis kraakte. Ik stap op de tweede trede en schuif voorzichtig met mijn voet over de derde. Die plank schiet meteen los. Ik loop door over de vierde en vijfde trede tot ik bovenaan was.

Er was daar een kamer van een vierkante meter met alleen maar een deur erin. 'Anna het is veilig, kom maar.' 'Oke' voor ik het wist stond Anna ook boven aan de trap. Ik draai me om richting de deur en blaas alle stof van de deurknop. Daarna keek ik Anna nog een keertje aan. 'Ben je der klaar voor?' 'Jaa!' Schreeuwt ze in volle overtuiging wat me weer aan het lachen maakt.

Ik draai me weer om naar de deur. Het is een oude houten deur. Met een ronde deurknop. Aan de bovenkant van de deur hangt het vol met spinnenweb tot aan het kleine lampje in het kleine kamertje. Dan draai ik voorzichtig de deurknop open. Terwijl ik dat doe gaat mij hart als de dolle tekeer. Ik draai de deurknop verder om. Tot ik de deur hoor klikken.

Hij is open!