cebimdeki küçük fotoğraf parçası eskiliğinden sarının en güzel tonlarında, elimin ona değmesini bekliyordu. koşar adımlarım her adımda yavaşladığında görüş alanım git gide kararıp soluyordu. cebimdeki fotoğrafa elim gittiğinde gözlerim güneş ışığına açılmıştı. güzel rüyalarımın sonu güneş, yokluğunda kumrallaşan yaprağımı arayışımın sonu olsa keşke.
elimdeki kahve, her zamanki gibi zifiri karanlık gecenin kahverengiliğindeydi. her yudumda zevki artıyordu. kafenin açılışı sonrasında ilk kahvem olmuştu. daha ne kadar zevk alabilirim bu zamandan? düşünmeme gerek kalmadan içeriye giren ilk müşterimi nazikçe selamlayıp istediği kahveyi hazır ettim hemencecik.
'nereden bilecektim, ilk müşterimin kumral yaprağım olacağını.'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
neredesin kumral yaprağım?
General Fictionbir zamanların belki de en ünlü müzisyeni, en güzeli, şimdi bir yaprak için elindeki her şansı toprağa atarak kaçıverdi dünyasından.
