Blue's POV:
We're still stock on the highway because of a heavy traffic when I recieve a text from Jorren.
"[Dad, I need you help! Mommy Celine is here and she even hurt my Doctor!]"
Pagkabasa ko pa lang ay agad kong sinabihan si Drake na pumunta sa mas malapit na shortcut.
Damn! Di ko akalaing maging sa Ospital ay nagawa pang manggulo ni Celine. I should think of a way to stop that woman!
"Just go to the near shortcut, ASAP!"-utos ko at agad din siyang sumunod.
"Yes, Sir!"-agad niyang pinaharurot ang sasakyan at kumaliwa papasok sa malapit na shortcut. Bigla akong nag-aalala kasabay ng pagkulo ng dugo ko.
*after a few minutes ay nakarating din kami sa wakas.
Dali-dali akong pumasok ng Ospital at hinanap si Jorren.
Wala pang ilang segundo ay natagpuan ko siyang naghihintay sa labas ng ICU. Nang makita niya ko ay agad siyang napaiyak saka yumakap sakin ng mahigpit.
"I'm here now so please don't cry.."-tahan ko sabay yakap sa kanya.
Good thing wala naman akong nakitang bagong sugat sa kanya. Tanging ang sakit lang ng nararamdaman niya ang tanging nakikita ko.
"Jorren, tell me what happened? Where's your doctor?"-alala kong tanong pagkatapos ay may sinabi siya sa papel.
"[Mommy Celine pushed and hurt Doc Sarah so bad. I saw Doc Sarah's head bleeds until she was carried inside this room.]"- kwento niya at nagsimulang kumulo ang dugo ko sa galit.
"Where the hell is Celine? Where did she go?!"-galit kong sambit at maya-maya ay lumabas ang isang Nurse mula sa pinto.
"How's the Doctor?"-una kong tanong at dali-daling lumingon si Jorren sa Nurse upang makinig rin.
"We don't have anything to worry about, Mr. Lee.. After all, her injury is not totally deep. But she needs to rest first.."-sagot ng Nurse at nakahinga rin kami ng maluwag.
"Thank goodness.. She's fine now, Jorren.."-nakangiti kong sabi sa kanya.
"[Dad, can I see her?]"-sabi niya habang nakasimangot.
Wala akong maisagot kaya tinignan ko ang Nurse at nag-abang ng sasabihin niya.
"I'm afraid you can't visit her right now.. Doc Sarah needs to rest peacefully and wait until she regains her normal physical strength again."-sagot niya at yumuko bago umalis.
Kitang-kita ko ang pagkalungkot sa mga mata ni Jorren. Di ako makapaniwalang ganun niya kamahal si Doc Sarah.
"Listen here, Jorren.. You need to stay away from your Doctor and understand her situation too. She needs to be alone and just wait until she's awake so you can play with her again."-panunuyo ko at napatango nalang siya.
"Drake!"-tawag ko sa bodyguard ko at agad siyang lumapit.
"Stay here and look for Jorren. I have something bussiness to deal with.. Don't let anyone hurt my son."-bilin ko at tumango naman siya.
"Masusunod po."-tugon nito at inihatid si Jorren sa kwarto niya.
Kinuha ko ang phone ko at tinawagan ang number ni Celine. I know she won't pick it up unless I don't come to face her. Damn it!
How can I deal with her stupid attitude. Pati ang anak ko ay ayaw niya ring tantanan at worse ay dinamay niya rin ang inosenteng doctora. She needs to apologize no matter what happened.
Bigla akong napasapol sa mukha nang walang sumagot sa tawag ko.
"C'mon, answer my freaking call!"-bulong ko saka tinype ang number niya ulit.
Maya-maya ay bigla na rin siyang nagpakita sa harap ko.
Hawak-hawak niya ang tumutunog na cellphone niya na galing sa tawag ko.
"I'm here now, Blue.. So what's the matter?"-nakangiti niyang sabi na tila walang nangyari. F*ck! I hate this!
"F*ck Celine, how could you do it to my son's doctor? Don't you have atleast some sense of mercy?! Damn, Celine... You're really are insane!"-matigas kong sambit at nagawa pa niyang tumawa.
"Why did you asked me such a question? My heart is ready to die just for you! I don't have any intention of hurting Jorren! I'm trying to get along with him that's why I came here to fix all my mistakes!"- paliwanag niya pero naniniwala akong nagsisinungaling siya.
"Cut it out, Celine! Jorren's words is enough. He doesn't like to see you because of your cruelty! So please, don't you dare touch my son or else--!"-bigla akong natigilan nang maalalang may sakit siya sa puso. But I can't hold on to my anger!
"Now, what?? Don't you think that I'm scared enough? No, Blue! I'm not... And I won't stop until you don't give me a chance!"- unti-unti kaming naririnig ng ibang mga Hospital stuffs na nasa kabilang room kaya wala akong nagawa kundi hilahin siya palabas ng Ospital.
"Hey! Where are you going to bring me?! It hurts!"-reklamo niya kaya dali-dali ko siyang hinatak bago pa may makakita.
Nang makarating na kami sa Parking area ay tinulak ko siya papasok sa kotse saka sumakay sa driver's seat.
"Wait, what are you thinking, Blue?!"-palag niya pero huli na dahil agad kong pinaharurot ang sasakyan palayo ng Ospital.
"Blue, tama na!"-she continued on screaming until I drove my car very very fast.
"B-blue!.... P-please!!... I-I can't.... b-breath!"-rinig kong sabi niya habang nakahawak sa dibdib niya.
Nang makarating na kami sa Mountainous area ay agad akong bumaba at hinila siya palabas. Hindi niya magawang tumayo kaya sapilitan ko siyang tinulak palabas ng kotse ko.
"Stay to where you at and don't ever come back again!"-galit kong sigaw saka pumasok sa kotse at pinanood siyang bumangon para humabol pero agad kong pinatakbo ang sasakyan.
"Blue!! Come back!"-she shouted while running without her heels on. She's really are crazy.
Agad akong humigop ng hangin para kumalma. Kung yun ang magpapatahimik sa kanya ay gagawin ko para sa ikabubuti ng anak ko.
(End of Chapter 8 )
