AMONİN | Texting ✔

yirmi dört

"Anne biz odamdayız."

Kapımı kapatıp odamı karıştıran Eyşan ve Deniz'e baktım. Okul çıkışında izin koparıp kız gecesi yapmaya karar vermiştik.

Eyşan'a çabuk alışmış, ısınmıştık. Belkide bizim gibi olduğu içindi.

"İlk Eyşan'a sorular. Eveet başlıyorum."

"Niye ben ya? Deniz olsun."

"Kızım ilk sen dedik. Neyi zorluyorsun. Ben soruyorum izin var mı Alya Hanım?"

"Sendeyiz Deniz Hanım."

Eyşan bize baktı 'ne bu ciddiyet' dercesine.

"Emir'in sevgilisi var mı? Kaç kişiyle çıktı? Sevdiği var mı? Neden sarışınlardan hoşlanmıyor? Yani hoşlanmasın zaten. Ama benden hoşlansın işte ya."

"Yavvaş. Motorun soğusun. Sevgilisi yok. Çok değil. Belki dört belki beş. Sevdiği yok ama hoşlandığı var diye biliyorum. Sarışınlara karşı neden olduğunu bilmiyorum ya."

Hüzünle omuz silkti Deniz. Yatağa devirip gıdıklamaya başladık. Kahkahalar havada uçmaya başlamıştı bile.

"Gelelim Yağız'a. Sen sormadan sıralayayım. Sevgilisi yok. Sevdiği var. Bunu sanada söylemiş. Ama okuldan olduğunu sanmıyorum. Okuldan olsa bir dakika yanından ayırmaz Yağız. Annesi rahatsız Yağız'ın. Bu yüzden pek kız arkadaşlarıyla ilgilenen biri olmadı. İki kere sevgilisi oldu. Anlaşamadılar. Ayrıldılar."

Ah baba! Üzgünüm Yağız!

"Kız bizim okulda. Hatta bizim sınıfta. Öyle söylemişti. Neyse. Umarım sevdiği kız onu sever. Mutlu olmayı hakediyor."

Omzumu sıktı. "Sen anlat Emre'yi. Ben dinlemedim. Alya biliyor galiba."

"Biliyorum. Kantinde konuşmuştuk. Yani çok detaya girmeden."

"Emre, Emir, Yağız ve ben çocukluktan beri birlikteyiz. Yağız annesi sebebiyle İzmir'den buraya taşındılar. Emir'in babasıda tayini sebebiyle buraya geldiler. O sıralarda lise bire geçecektik. Yaz dönemindeydi. Emre'ye açıldım. Dayanamadım. Hiçbir şey söylemedi. Sevgilisi oldu. Eskisi gibi samimi değildik. Sonra onlarda taşındılar. Ben orda tek kaldım. Yazdan yaza görüşür olduk. Sevgilileri oldu. Fotoğraflarını gördüm. Kırıldım. Ama umursamıyormuş gibi davrandım. Çabaladım en azından. Böyle işte."

Bu daha acıydı. Sevdiğini bilmesine rağmen canını yakıyordu sevdiği.

"Çok acı. Çok acınasıyız kahretmesin." diye isyana bağladı Deniz.

Yatağa devrilip gecenin geri kalanını değerlendirmeye çalıştık.

°°

"Emir senin hatun fotoğraf paylaşmış. Valla güzel kız."

"Emre senin hatun deyip durma. Kızla aramda bir şey yok lan yok."

"Abi, o nasıl itiraftı lan. Bu kadar etkilenmedim hiçbir şeyde."

"Ayrıca sen onu mu takip ediyorsun? Yoksa sen mi seviyorsun lan onu?"

"Yok be oğlum. Benim başım bağlı."

Koltukta toparlanıp Emre'ye baktım. Emir de aynı şaşkınla Emre'ye bakıyordu.

"Ne demek şimdi? Kim?" dedim merakla.

"Dürüst olacağım. Eyşan."

"Oha. Çüş. Yok devenin nalı."

"Emir bir sus. Emre sende adam akıllı anlat."

Yavaş yavaş başladı anlatmaya. Eyşan'ın itirafını. Onu umursamayışını. Yaptığı salaklıkları.

"Sen kızın seni sevdiğini bile bile onun gözü önünde sevgili yaptın? Doğru mu anlamışım Emre?"

Sadece onayladı beni. Emir yerinden kalkıp eliyle saçlarını dağıttı.

"Bu kadar şerefsizliği ben bile yapmadım. Sen Eyşan'ı kır, ben Deniz'i, Yağız da anonimi. Yok öyle dünya. Salak mıyız lan biz?"

İlk kez Emir'e katılıyordum sanırım. Bizi sevenlere kıymet vermeyip aptal gibi başkasının peşinden koşuyorduk.

Telefonum çalınca arayana baktım. "Eyşan arıyor."

"Alo güzelim?"

"Yağız.."

"Eyşan bir şey mi oldu? İyi misin sen?"

Endişeyle yerimden kalktım. "Yağız sana anonimden yazanı biliyorum."

Arkadan gelen sesle Eyşan 'geliyorum kızlar' diye bağırdı.

"Çok vaktim yok. Ama bunu sana söylemezsem uyuyamazdım."

"Eyşan.. söyle artık ne biliyorsan. Hadi güzelim."

"Alya. Sana anonimden yazan Alya'ydı."

Söylediği geri kalan hiçbir cümle zihnimde yer etmedi.

"Duydun mu beni?"

"Eyşan.."

"Yağız, o kızı üzmeyeceksin. Sevmiyorsan bile yine aynı davran. Umursama. Ama onu kıracak herhangi birşey yaparsan seni ben mahvederim. Canına okurum. Beni söylediğime pişman etme."

Artık çok geç Eyşan. Söylediğin herşey için artık çok geç.

°°°

Eyşan sen nettin? Mutlu muyuz? Ben değilim.

Bölüm hakkındaki düşünceleriniz neler? Dürüst olayım. Kafamda böyle öğrenme yoktu. Daha farklıydı. Ama olaylar bu şekilde gelişti.

Kafamın içinde dönenlerden benim bile haberim yok. Bir şöyle diyorum bir böyle. Ama sonuç böyle oluyor. Ruh halimi yansıtıyor aslında bölümler. Mutluysam mutlular, mutsuzsam acı çekiyorlar falan filan.

Artık başka kurgulara güzellikler.

Neysem bol oy ve yorum bekliyorum.

Bys.