မအတွက်

Part 12

မ အတွက်
အပိုင်း (၁၂)
#မအတွက်စပိုက်ကာ

“..ယာယာ…ဘယ်သွ နေတာလည်း..”
“အေး..ရန်ကုန် ရောက်နေတာကွ..”
“မင် မိန်းမ ရနေပြီဆို..”
“အေး..”
“ဟား..ဟား..စွန်တယ်ကွာ..”
ဇော်ဇော်က လမ်းမှာ တွေ့ရင်း နှုတ်ဆက်လို့ ကြာနေပြီ…မမ နိုးလို့ အဆင့်သင့် မဖြစ်လို့ကတော့..
ထင်တဲ့ အတိုင်း အိမ်ပေါ်ရောက်တာနဲ့ မမ က အခန်း၀ မှာရောက်နေပြီ..
“ယာလေး..ဘယ်သွားတာလည်း..”
“ဟင်..မ နိုးနေပြီလား..ယာ ရှမ်းခေါက်ဆွဲ သွား၀ယ်တာ”
“ဟာ…မမ ကို နှိုးလိုက်ရင် ပြီးရော. လိုက်ချင်လို့ဟာကို..”
“မ က လည်ချင်တာလား..ဒါများ..ယာ လိုက်ပို့ မှာပေါ့..”
“တကယ်နော်..”
“အင်း..မေ နိုးပြီလား မသိဘူး..သွားကြည့်လိုက်အုံးမယ်..”
နှင်း..မေ နေမကောင်းတာ သတိရတော့ မသွားချင်တော့ပါ…။
“အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိပဲ မသွားချင်ပါဘူး.မေ တစ်ယောက်တည်း..မမ စိတ်မချဘူး..”
“မ က မေ ကိုလည်း စိတ်မချဘူး အပြင်လည်းသွားချင်တယ်..ဂလိုလား..”
“ဟား..ဟား…အဲလို မဟုတ်ပါဘူးဟယ်..ကလေးမှ မဟုတ်တာ..မသွားရရော ဘာဖြစ်လည်း..”
ယာပြုံးလိုက်သည်..စိတ်ထဲမှာတော့….ဟီးဟီး..စောနက ပဲ လိုက်ပို့မယ်ပြောတော့ တကယ်လား ဆိုပြီး မျက်နှာက ၀င်းပနေတာ..ကလေးမဟုတ်ဘူးတဲ့…။
“ရှမ်းခေါက်ဆွဲ ပူတုန်းစားလိုက် မ…” ယာ ပန်းကန်ထဲ ထည့်နေတော့ မမ က အနားရောက်လာပြီး..
“မမ လုပ်လိုက်မယ်..ယာလေး မေ ကို သွားကြည့်လိုက်လေ..ဘာလုပ်ပေးထားရမလည်း..ဟင်..”
“ဟမ်..”ယာ နားမလည်သလို ငေးနေမိသည် မမ က ဘာလို့ ပြောင်းလဲ သွားတာလည်း...မပြောင်းလဲပါနဲ့ မမ ရယ်..ယာ ရူးရလိမ့်မယ်…။
“ဟဲ့ကောင်လေး..ဘာဖြစ်နေတာလည်း..” မမ က ယာ ပခုံးကို ပုတ်လိုက်မှ..
“ဟင်..အော်…ရတယ်..မ..ယာ ထည့်ပေးခဲ့မယ်..မ စားလိုက်နော်..ဘာမှ မလုပ်ရပါဘူး..ထိုင်ပဲစား..”
“ပြီးရော..”
မမ က စားပွဲဝိုင်းမှာ ၀င်ထိုင်လိုက်ပြီး..မေးထောက် စောင့်နေတာ..ဗိုက်ဆာနေတဲ့ ကလေးလေး အတိုင်းပါပဲ…။
“ကြိုက်ပါ့မလား..သိဘူး..”
“မကြိုက်ဘူးဆို..အသစ်လုပ်ပေးမှာလား..”
“အင်း ပေါ့..”
“လိမ်မာတယ်..”
မမ ခေါက်ဆွဲစားနေတော့ ယာ လည်း မေ အခန်းထဲ ၀င်လာလိုက်သည်…။
“မေ..”အသံထွက်ရုံလေး ခေါ်လိုက်ပေမဲ့..မေ က ထထိုင်သည်..။
“မေ..နိုးနေတာလား..”
“အေး..”
“မေ..နေကောင်းရဲ့လား..ဘာဖြစ်လို့လည်းဟင်..အရင်က ဆို အိပ်ယာထဲ မနေတက်ပါဘူး..”
“စဉ်းစားနေတာ…”
“ဘာတွေစဉ်းစားတာလည်း မေ.”
“နှင်း ၀င်လာပြီး ငါ့ နဖူးစမ်းကြည့်တော့ ငါ မရယ်မိအောင် မနည်း မြိုသိပ် ထားရတယ်..”
“ဟင်..မမ က..”ယာ နားမလည်ပါ..ဒါပေမဲ့ မေ ပြောတာကို ဆက် နားထောင်နေလိုက်သည်..။
“သွေးပေါင်ကျပြီး မူးလဲတာ နဖူးစမ်းစရာလိုလို့လား..ဒီကောင်မလေး..ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာနော်..သူ နဖူးစမ်းလိုက် ငါ နဖူးကိုင်လိုက်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေလိုက်တာ…ပြီးတော့စောင်သေချာခြုံပေးပြီး..နင့် ပုံတွေ လည်း ယူကြည့်နေသေးတယ်..”
“အဟင်း..မမ က ကလေးလိုပဲ..ဘာမှ မသိဘူး…”
“ယာယာ နင် အရမ်းကံကောင်းတယ်..ဒီလို မိန်းကလေးမျိုးရလိမ့်မယ်လို့ ငါ မတွေးထားမိဘူး. တန်ဖိုးထားနော်.”
“အင်း..”
“ကျွတ်..နင့် ကို ငယ်ငယ် ကတည်း က သင်ပေးတာလည်း မတက်သေးဘူးလား..ဟုတ်ကဲ့.ဖြစ်ဖြစ် ဟုတ် ဖြစ်ဖြစ် ပြောစမ်းပါ..ယာယာရယ်..နှင်း အဖေကို ပြောတုန်းကလည်း တအင်းအင်းနဲ့ ငါ ဖြင့် မျက်နှာတွေ ပူလိုက်ရတာ မပြောပါနဲ့..”
“ယာ က ဒီလို ပဲပြောတက်တာကို..”
“မလိုချင်ဘူး..မအင်းနဲ့တော့..”
“ဟုတ်..”
“အေး..အဲလိုပြော..”
“အင်း..”
“အင်း..အုံး..အင်း..အုံး..” မေ က ယာ နားရွက်ကို ဆွဲလိမ်တော့…
“အား…အား…သေပပီ…”
ယာ့ အော်လိုက်လို့ မမ က အခန်းထဲ ပြေး၀င်လာသည်…မျက်လုံးပြူးလေးဖြင့်..
“ဘာဖြစ်တာလည်းဟင်…မေ..ယာ ဘာလုပ်လို့လည်း..’
“ဆုံးမနေတာလေ..ဟို က တံမြတ်စည်းပေးစမ်း..သမီး..”
“မ မပေးရဘူးနော်..မလုပ်ရဘူး..”
“ပေးပါဆို..နေတော့ ငါ လာယူမယ်..”
မမ ရဲ့ လုပ်ရပ် ကြောင့် မေ နဲ့ ယာ အော်ရယ်မိသည်…။
ဘေးက တံမြတ်စည်းကို ပြေးယူပြီး ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ..တံခါးပေါက်ဆီပြေးပြီး အပြင်လွတ်ပစ်ပလိုက်သည်…။
အေးရော…။
“ဟား..ဟား…နှင်းရယ်.”
“သိဘူးလေ..မေ က ယာလေး ကို ရိုက်မှာ စိုးလို့..”
မမ က သူတော့ အနိုင်ကျင့်ပြီး မေ ရိုက်မှာတော့ စိုးရိမ်နေတာလား….
“မေ..ဆေးသောက်ရမယ်နော်…ယာ မနက်မုန့် ပြင်ထားတယ်..”
“အင်း..”
“အင်းပြန်ပြီ..”ယာ က နောက်လိုက်တော့..မေ က စဉ်းစားနေသည်..
“ဟဲ့..ဟာ…ငါ က အင်း လို့ ရတယ်လေ..”
“ဟား..ဟား…သိဘူးလေ..”
“ဒီကောင်လေး..”
“မ…လုပ်ပါအုံး..”
“ဟင်..”နှင်းလည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပါ..ဒီ သားအမိတွေ ဘာလို့ ရန်ချည်းပဲ ဖြစ်နေတာလည်း…။
ပျော်စရာလေးပါပဲ..မာမီ ကို သတိရတော့ ၀မ်းနည်းလာသလိုလို…
“မေ..လာပါ..ဆေးသောက်ရမယ်နော်..”နှင်း ဆေးယူပြီး မေ လက်ထဲထည့်ပေးလိုက်သည်..။
ယာ ဘေးက မမ ကို ငေးရင်းကြည်နူးမိသည်..။
မမ အခုလို မေ ကို သိတက်တာလေးကို ယာ အရမ်းပျော်တာပဲ မရယ်…။