[ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ]➊.ဇာတ္လိုက္ကိုေရွာင္ရွားရမယ္! [ဇာတ်လိုက်ကိုရှောင်ရှားရမယ်!]

.. ၇၀ ..

《Zawgyi》

အပိုင္း - ၇၀
[မင္းက ကိုယ့္အတြက္ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး]

ကားက Aေကာလိပ္ရဲ႕ ဝင္ေပါက္တြင္ ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ ရပ္တန္႔သြားခ်ိန္မွာေတာ့ ခ်င္းစုယြဲ႕က စိတ္ရွဳပ္သြားမိသည္။

သူမ ဘာေျပာခ်င္တာလဲဆိုတာကို သူမကိုယ္သူမ ရွင္းလင္းေအာင္ လုပ္ၿပီးသည့္ ေနာက္တြင္ ခ်န္းစီႏ်န္၏ အျပဳအမူ၌ စိတ္မၾကည္မသာျဖစ္မႈ တစြန္းတစကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရ၏။ ဒါေပမယ့္ ခ်င္းစုယြဲ႕အား တစ္ကယ္ကို အံ့အားသင့္သြားေစတာကေတာ့ သူက ခ်က္ခ်င္းပဲ သူ႔လက္ေထာက္အား ကားကိုျပန္လွည့္ခိုင္းကာ သူမကို ျပန္ပို႔ခိုင္းလိုက္၍ပဲ ျဖစ္ေလသည္။

ခ်င္းစုယြဲ႕က စဥ္းစားမရျဖစ္သြား၏။ ဒီေလာက္ထိ အကုန္လံုး ဒုကၡခံၿပီးသြားမွ သူက ဘာလုပ္ဖို႔ စီစဥ္ေနတာလဲ? သူ ဘာေတြ ေတြးေနတယ္ဆိုတာကို သူမ လံုးလံုးကို ပံုေဖာ္စိတ္ကူးၾကည့္၍ မရေတာ့ေပ။

ကားက ေက်ာင္းဝင္ေပါက္မွာ ရပ္တန္႔သြားခ်ိန္မွာ ခ်န္းစီႏ်န္က ခ်င္းစုယြဲ႕ကို အလြယ္တကူပင္ တခဏေလာက္ ေသခ်ာဂရုစိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူမက ျပတင္းေပါက္ အနားတြင္ ထိုင္ေနလ်က္ ဘာမွရွိမေနတဲ့ ေနရာလပ္ႀကီးကိုသာ စိုက္ၾကည့္လို႔ေန၏။ သူမ ဘာေတြေတြးေနလဲဆိုတာကို သူ မသိႏိုင္ေပ။ သူ႔မ်က္ဝန္းေထာင့္ကေန သူမကို ၾကည့္ေနသည္ကိုသာ သူ မတတ္ႏိုင္စြာျဖင့္ မရပ္မနား ၾကည့္ရွဳျပဳမူေနမိသည္။ "ဘာျဖစ္ေနတာလဲ? မင္း အခုေတာ့ အျပင္ကို မထြက္ခ်င္ေတာ့ျပန္ဘူးလား?"

"ဟမ္?" ခ်င္းစုယြဲ႕က မတုန္မလႈပ္သာ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။

ခ်န္းစီႏ်န္က သူ႔စိတ္သူ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားထိန္းခ်ဳပ္ေနရလ်က္ သူ႔မ်က္ဝန္းေတြထဲမွ မီးစက္မီးပြားေတြ ေတာက္ေလာက္ေနတာကိုေတာ့ ခြင့္ျပဳထားလ်က္ ခပ္ေထ့ေထ့ျဖင့္ " ဒါေတြအကုန္လံုးကို မင္းပဲ ေတာင္းဆိုခဲ့တာေနာ္ ေနာက္က်ရင္ ေနာင္တမရေစဖို႔ ကိုယ္ေမၽွာ္လင့္ပါတယ္"

"ကၽြန္မက ဘာကို ေနာင္တရရမွာလဲ?" ခ်င္းစုယြဲ႕က မျပံဳးမိပဲ မေနႏိုင္ေပ။

"မရရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့" ခ်န္းစီႏ်န္က ေအးစက္စက္ ေျပာလိုက္သည္ "ကိုယ္ Aၿမိဳ႕မွာ ေနသည္ျဖစ္ေစ မေနသည္ျဖစ္ေစ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေနမယ္ဆိုတာက ကိုယ့္ေရြးခ်ယ္မႈပဲ ... မင္း ဝင္စြက္ဖက္ဖို႔ မလိုဘူး မင္းက ကိုယ့္အတြက္ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ခ်င္းစုယြဲ႕"