Szczątki Umysłów

Pociąg

   Kiedy siedzisz w pociągu, za oknem zimno i mokro a w środku za gorąco, i nie chce Ci się wyciągać książki, patrzysz w okno i myślisz o różnych rzeczach.
    Na pewno chociaż raz przewinęło ci się przez myśl pytanie: co by było, gdyby chociaż jedna rzecz w moim życiu potoczyła się inaczej? Jak wyglądałoby teraz moje życie? Jak wielkie różnice dzieliłyby mnie i moje drugie, żyjące inaczej Ja?
    Odwróć oto wzrok od okna i spójrz - siedzenie na przeciwko nie jest już wolne. Mimowolnie zerkniesz też na twarz podróżnego. Czekaj, stój.
   Przyjrzyj się dokładnie.

  Przecież to Ty.
 
  Teraz zaczniesz się sobie przyglądać, czyż nie? Z początku pewnie nieśmiało, dyskretnie. Potem nieco śmielej, aż w końcu całkiem otwarcie sobie poczynając wlepisz wzrok w swojego sobowtóra.
   Będziesz zapewne szukać różnic, zastanawiać się, czy Ty też masz tą małą bliznę na podbródku, czy Twoje włosy także się tak kręcą.
Zauważysz różnice w uczesaniu, ubiorze. Może w spojrzeniu.

   Stopniowo pojawią się pytania.
A ono siedzi.

   Twoje drugie Ja zdaje się Ciebie nie zauważać. Patrzy w zamyśleniu w okno jak Ty przez chwilą. Wygląda na nieobecne duchem.
   Co się stało, że jest między Wami taka różnica? Gdzie rozeszły się Wasze drogi?
   Może jego ojciec był alkoholikiem? Może wychowywało się bez matki? Może dotknęło je coś strasznego?
   Pytania Cię dręczą. Rozpalają jak gorączka. Dręczą jak rak.

A ono siedzi.

   Gdy już się przyjrzysz, pojawia się chęć odezwania. Pragniesz się przywitać, zadać jedno z nurtujących Cię pytań. Pragniesz, lecz niekoniecznie to robisz.
   Boisz się tego. Krytyki innych ludzi.
Oprócz przeszywających dreszczykiem pytań ciekawości pojawiają się pytania zaciskające na Twych wnętrznościach zimną, kościstą łapę niepokoju. Na moment przestajesz skupiać się na Sobie i przesuwasz szybkim spojrzeniem po nielicznych współpasażerach.
   Każdy jest zajęty sobą, ale ta pani siedzenie dalej... Czy ona Cię nie obserwuje? Robi Ci się zimno.
   Nie - tłumaczysz sobie. - Ona Cię nie zna. Jaki miałaby mieć do Ciebie interes?
   Jednak instynktownie wciągasz nieco głowę w ramiona i wzdychasz cichutko.
   Czujesz na sobie czyjś wzrok. Gwałtownie unosisz głowę i rozglądasz się nerwowo. Kto?! Gdzie?!
   Chwilę sterczysz w bezruchu czujnie niczym pies gończy, który zwietrzył ofiarę, lecz po chwili opadasz bezsilnie na siedzenie.
   Paranoja, schizofrenia - myślisz, kręcąc głową. - Zdaje mi się.

   Ale ono dalej siedzi.
  
   Zerkasz na nie podejrzliwie i zamierasz. Kiedy Ciebie zajmowało przyglądanienie się innym ludziom, twoje drugie Ja odwróciło wzrok od szyby - teraz patrzyło prosto na Ciebie.

   Przyglądacie się sobie bez słowa.
Ty i Ty.

Dzieli was tylko rzeczywistość.