[Completed] •⊱ 'No' Is Not an Option ⊰• (ChanBaek) Persian Translation

قسمت نهم - خيلي آرام

سهون باورش نمیشد که فقط برای اینکه جیهیونو هرروز ببینه، برای کار توی اون مدرسه داوطلب شده. دوستای خوبی برای هم شدن. جیهیون شادی و عشق خالص بود، چیزی که بچه ها ازش تاثیر میگرفتن. صدای خیلی خوبی هم داشت و سهون هروقت کنارش بود، احساس خوشحالی میکرد.

هر چند که این خوشحالی، با غم همراه بود.

هروقت لبخندشو میدید، اشک ریختنای بکهیون میومد جلوی چشمش. هر موقع میخندید، گریه های بکهیونو میدید. به این فکر میکرد که جیهیون میدونه مادرشون چجوری با دوقلوش رفتار کرده یا نه. میدونست که بکهیون سعی کرده خودشو بکشه؟ درمورد کشمکشایی که دوقلوش پشت سر گذاشته بود، خبر داشت؟

این چیزا ممکن بود مشخص بوده باشن چون حالا با جیهیون توی زمین بازی، روی تاب نشسته بود. بعد از کلاس بود و جیهیون بهش یه پاکت شیر تعارف کرده بود تا بخوره.

گفت:

-هیونگ چطوره؟

سهون هوم کرد:

-خیلی خوبه، یعنی شغل خوبی داره، هر ماه حقوق بالایی میگیره و یه خوابگاه داره که توش بمونه.

جیهیون خندید و یه قلپ از نی¬اش خورد:

-اونو که میدونم، منظورم اینه که... خوشحاله؟

نگاه پرسشی جیهیونو دید:

-اونجا کسیو کنارش داره؟ کسی که بهش اهمیت بده؟ دوستش داشته باشه؟

یکم زمان برد تا جواب بده ولی انگار برای جیهیون مهم نبود چون مشتاقانه منتظر جوابش بود. صادقانه گفت:

-من... نمیدونم. ولی امیدوارم. بکهیون هیونگ به همچین کسی نیاز داره، مگه نه؟

لبخند کوچیکی زد.

جیهیون خندید:

-آره. میخوای بدونی اولین بار چجوری همدیگه رو دیدیم؟

سهون با کنجکاوی سرشو تکون داد.

-خب، من یه دوستی توی سئول دارم و اونموقع توی یه بیمارستان انترن پرستاری بود. داشتم با آرامش درسمو میخوندم که بهم زنگ زد. میدونی، مینسوک هیونگ از اون آدما نیست که زنگ بزنه، ولی بهم زنگ زد و من مضطرب شدم. وقتی جواب دادم، هم شوکه و هم خیالش راحت شده بود.

سهون برای اولین بار بعد از دیدن جیهیون، غم رو دید که توی چشماش منعکس میشد.

-ازم پرسید"جیهیونا، ممکنه که... یه برادر داشته باشی؟" شوکه و مضطرب بودم. میدونم به فرزندی گرفته شدم و به نظر میرسید مینسوک هیونگ کسی رو دیده بود که دقیقا شبیه منه.

جیهیون فین فین کرد، سرشو بالا اورد و لبخند غمگینی به سهون زد:

-فورا رفتم سئول و چیزی که دیدم، قلبمو شکست.