Öncelikle aradan çok fazla zaman geçti ve hâlâ kitaplarımı okuyanların olduğunu görmek çok güzel.
Çünkü artık yazmıyorum. İlk kitabımı sekizinci sınıftayken yazmıştım ve bunu da dokuzuncu sınıftayken. Ve ben artık son sınıfım. :')
Şimdi gelip bunları okuduğumda' ''Bu ne böyle,iki kelimelik bölüm mü olur? Ne kadar da kötü yazmışım.'' Diyip duruyorum kendime. Belki de biraz düzenlenmeye ihtiyaçları var.
Çünkü hissettiklerimi güzelce ifade edememişim. Ben, beni daha iyi anlamanızı isterdim.
Herneyse,
Öncelikle evet ben Ayden ile konuşurken bir kız arkadaşı vardı.
Ama ben onun kız arkadaşı olduğunu biraz geç öğrenmiştim. Zaten fazla göremiyordum. Gördüğümde de çok üzülmüştüm.
Ama yine de yazmaya devam etmiştim. Ve o da bana umut vermeye devam etmişti. Bu benim yaptığım bir hata değildi, yani ona yazmak benim için bir hata değildi.
Bu onun karaktersizliğiydi. Evet artık bunu rahatça söyleyebiliyorum. Çünkü tanıdığımı sandığım insanı aslında hiç tanımadığımı fark ettim.
O sadece benimle dalga geçiyordu kendince. Ben de gerizekalı gibi her teneffüs 4 kat aşağı inip çıkıyordum onu görebilmek için. Fakat günün sonunda durağa beraber gittiği kişi ben değildim. O kızdı.
Biraz fazla saftım.
Herneyse biz konuşmayı bıraktığımızda zaten o mezun olmuştu. Ben de ona olan sevgimin aslında çok ufak bir takıntı olduğunu fark ettim.
Çünkü 11.sınıfın ikinci dönemi bana kendisi yazdı.
O kızdan ayrıldığını söyledi. Beni çok kırdığı için üzgün olduğunu.
Ve hiçbir şey olmamış gibi davranmaya başladı. İlk başta çok mutlu olmuştum.
Gerçekten mutlu olmuştum. Eskisi gibi hissettiğimi düşünüyordum.
O gün çok mutlu uyudum. Ertesi gün de...
Fakat bir şeyler benim için yanlıştı.
Ne istiyorsun daha çocuk ayağına gelmiş? Diye düşünebilirsiniz.
Fakat ben onun yüzünden çok kötü zamanlar geçirdim. O zaman yanımda olmasını isterdim.
Şimdi sevgilisinden ayrılıp bana yazması bana doğru gelmiyordu.
Ve hiçbir şey olmamış gibi konuşması.
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
Ve onu her şeye rağmen kabul edeceğimi düşünerek yazması.
Yani yedek gibi bir şeydim, çünkü geldiğinde onu kabul edecektim.
Ve anladım ki o benim için gerçekten takıntıdan başka hiçbir şey değildi.
Çünkü onu istemediğimi söylediğimde delirdi ve kötü şeyler söyledi.
Gerçekten tanıyamamışım.
Ve gerçekten çok aptalmışım...
Ama hepimiz aptallıklar yapıyoruz ve önemli olan bu aptallıklarımızdan ders almamız.
Ben dersimi aldım ve önüme bakıyorum.
Pişman değilim ve olmayacağım da, umarım siz de hiçbir zaman hissettikleriniz için pişman olmazsınız. :)
