Single use only #FMSC

Βοήθεια

                     Ψυχιατρική κλινική

"Να έχεις εμπιστοσύνη σε άτομα που είναι κοντά σου και νοιάζονται για σένα" μου έλεγαν.

Όμως έκαναν λάθος.

Έχω μάθει πως οι άνθρωποι σε πληγώνουν.

Σε μαχαιρώνουν πισώπλατα.

Άνθρωποι που σε ξέρουν καλά έχουν πολλές ικανότητες.

Σε συνθλίβουν, σε κάνουν σκόνη, μόνο με μία λέξη τους, μια κίνησή τους.

Και συ αντί να σταθείς στα πόδια σου, πέφτεις.

Χάνεσαι στην άβυσσο.

Κρύβεσαι στον εαυτό σου.

Και δεν έχεις άδικο.

Είναι η πρώτη αντίδραση και είναι φυσική.

Γίνεται ενστικτωδώς.

Μάθε όμως να στέκεσαι στα πόδια σου, να αντέχεις μόνος σου.

Στα καλά και στα εύκολα να είσαι εντάξει και μόνος σου

Να ξεπερνάς τα εμπόδια μόνος σου.

Να σέβεσαι τον εαυτό σου και να τον προσέχεις.

Γιατί στην τελική, μόνο εσένα έχεις.

Έκλεισα το τετράδιο και το έριξα κάτω από το κρεβάτι.

Σερνομαι πάνω στο στρώμα και ακουμπάω την πλάτη μου πάνω στον τοίχο.

Σηκώνω το κεφάλι μου και κοιτάω το ταβάνι.

Άσπρο.

Λευκό.

Χρώμα που συμβολίζει το καλό, το αθώο.

Κανένα ίχνος μαύρου πάνω του.

Αγνότητα και ελπίδα.

Όλα αυτά σε ένα χρώμα.

Αν ήμουν χρώμα ποιο θα ήμουν και τι θα συμβόλιζα;

Ξεφυσαω και κουνάω το κεφάλι μου προσπαθώντας να διώξω οποία σκέψη με βασανίζει.

Σηκώνομαι και πηγαίνω στην πόρτα.

Την ανοίγω και βγαίνω στον διάδρομο.

Κοιτάω γύρω μου, κάνεις.

Το ρολόι στο χέρι μου δείχνει πως είναι 10 η ώρα το πρωί, σημαίνει πως είναι ξύπνιοι όλοι τους.

Προσεχτικά κατευθύνομαι στην κουζίνα.

Ακούω φωνές από το σαλόνι, οπότε προχωράω γρήγορα καθώς δεν θέλω να με δει κανένας.