Krwawy świt

Prolog

Koniec.

Ciemność.

Było, a nie ma.

Nie ma już nic. Nic nie pozostało. Nic poza ziemią skutą lodem. Odkąd odszedł Król Kordian III, nic nie jest takie jak dawniej. Artadona stała się słaba, a Revellowie, czyli prawowici mieszkańcy zostali z niej wygnani przez Sallinów.

Tak. Sallinowie wykorzystali naszą chwilę słabości i wygnali z naszych ziem. Zagrabili całe tereny dla siebie, natomiast nas wypędzili, ledwo żywych, z głodu i panującego zimna na Lodowe Pustkowia.

Zostawiliśmy w Artadonie nasz dorobek życia, wspomnienia. Całe nasze życie, pozostało na ojczyźnie. Codzienny spokój Artadończyków został zakłócony. Nie. Nie tyle zakłócony, co doszczętnie zniszczony.

Gdy byłem jeszcze dzieckiem, mama często opowiadała mi o wojnie, ale ja sam całkiem sporo z niej pamiętam. Mam osiemnaście lat, a wojna rozpoczęła się trzynaście lat temu. Ojca nigdy tak naprawdę nie znałem, podobno zginął na jednej z bitew.

W Artadonie mieliśmy dom. Całkiem dobrze go pamiętam, był zbudowany z ciemnego drewna. Heblowane schody wyłożone czerwonym dywanem prowadziły na piętro wyżej, na którym mieściły się dwa pokoje. Natomiast na dole były: kuchnia, jadalnia i salon.
W salonie mieściły się fotele i wersalka. Stały naprzeciw ceglanego kominka, który na tle ciemnych ścian zawsze nadawał ciepłej i rodzinnej atmosfery. Reszta pokoi także była przytulnie urządzona.

Jednakże, wszystko to pamiętam, jak przez mgłę.

Natomiast teraz, żyjemy w namiotach z patyków i owczej skóry, które zresztą i tak się co chwilę rozpadają przez burze śnieżne.

Nagle wybuchło zamieszanie w naszym obozie,co wytrąciło mnie z chwilowego zamyślenia. Do brzegu dobił statek z herbem teraźniejszego króla Artadony - Rottgara V. Przybyli żołnierze. Tylko pytanie brzmi: po co?

Nagle, jeden z nich wyjął łuk i strzelił do kobiety niedaleko mnie.

Hejo, to dopiero prolog więc nie martwcie się, że taki krótki. Pierwszy rozdział wrzucę w około okresu świątecznego.
Do zobaczenia :3