Yana en Martijn ontmoeten elkaar op een aparte manier, backstage op een bank. Ze vinden elkaar leuk maar een ziekte komt tussen hen invallen, hierdoor hebben ze veel ups en downs, lukt het hen des ondanks de ziekte bij elkaar te blijven?
- don't co...
Ik wordt wakker en kijk op de wekker naast me. Het is twaalf uur, oh My gosh. Ik pas slapen rond een uur of drie 's nachts. Lekker bezig weer Yana. Ik sta op en hou mezelf weer vast, het lijkt alsof mijn duizeligheid met en dag erger wordt. Nit aan denken nu, vandaag word je leukste dag van je hele leven. Ik kleed me om en loop naar beneden. Ik ontbijt snel even iets, een bak yoghurt met wat fruit erin. Lekker én gezond. Iedereen is naar werk of school. Ik app Fenne tijdens het eten.
U: Fenne! Je kunt nu ook wel kome
Fenne💘: zijn je ouders nie thuis?
U: Nope werk hé, veel belangrijker dan hun eigen kind
Fenne💘: je ouders werken echt fcking veel..
U: naja t zal wel, kome je hierheen?
Fenne💘: omw
Ik sluit de app af en loop alvast naar de woonkamer waar ik de tv aanzet voor Netflix. Ik kan niet wachten tot vanavond is. Dan hoor een deurbel gaan en ik slenter heen. Ik voel me nog steed best kut maar beter dan gister alhoewel mijn hoofdpijn is erger geworden. Maar ik schuif het gewoon aan de kant. "Hey meid!" Zegt Fenne vrolijk en ze geeft me een knuffel. "Hoe gaat het nu met je?" Vraagt ze en kijkt me doordringend aan. "Goed," lieg ik. Ze knikt en glimlacht warm. Ze doet haar jas en schoenen uit en loopt verder de woonkamer in. Even neemt de duizeligheid mij over en zie ik alleen zwarte vlekken voor me ogen. "Hey kom je nog?" Hoor ik Fenne. "Kom op Yana, geef het niet op en loop door," zeg ik tegen mezelf. Ik loop door en kom de woonkamer binnen. "Waar was je?" Vraagt Fenne. Ik kijk haar aan, "de postbode kwam langs met een pakketje voor de buren." Ze kn8kt en vanbinnen voel ik me schuldig, ik lieg tegen mijn beste vriendin. Waarom de fack doe ik dit? Voor wie ook? Voor mezelf? Ik kan ook nu nit meer afzeggen dan wilt hij me nooit meer zien. Hij spreekt niks voor niks met me af of wel? Is het alleen voor vrienden of hoe zit het nou? Ik weet het niet en laat het piekeren erover maar zitten. Het heeft toch geen zin om me hierover druk te maken. "Kom er bij zitten, straks gaan we bezig met je outfit voor Martijn," glimlacht ze. Ik glimlach en we kijken onze serie verder uit.
"Kom!" Schreeuwt Fenne en daar voel ik weer een steek door mijn hoofd. Maar ik laat niks merken omdat ik deze dag nit wil verpesten met mijn 'hoofdpijn'. "Ga zitten," beveelt Fenne me aan en ik doe het meteen. Ze duikt me kast in en zoekt naar leuke kleren. Intussen stuur ik mijn adres door naar Martijn en zeg ik tegen mijn vader dat ik niet mee eet omdat ik samen met Fenne uit eten ga. Mijn ouders hoeven nog niet te weten dat ik afspreek met een jongen. Dan wil mijn moeder alles weten over hem en mijn vader is best streng op dat gebied. "Ohh deze is leukk!" Zegt Fenne ineens. Ik kijk haar aan en laat het aan mij zien.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Oke," mompel ik zacht en ze glimlacht. Het is wel een leuke en schattige outfit. "Doe aan," beveelt ze. Ik glimlach en pak het van haar aan. Ik loop naar de badkamer en kleed me om in deze outfit. Dan kom ik mijn kamer binnen en Fenne kijkt me aan. Ze begint helemaal te glimlachen en klapt trots met haar handen. "Je bent zo mooi. Ik zweer het Martijn vindt je leuk of gaat je leuk vinden," zegt ze vrolijk. Ik glimlach en geef haar een knuffel. "Ga zitten, ik doe je make-up," zegt ze en ik ga zitten op mijn bureaustoel. Ze pakt mijn make-up en begint met de concealer en ze krult ook mijn haar.
"Je bent klaar," zegt ze verwonderd. Ik kijk in de spiegel en glimlach, "echt super vet. Ook mijn haar." Ze glimlacht nu helemaal blij en ik geef haar een knuffel. Dan gaat de deurbel beneden. "Omg, hij is er," gilt Fenne. "Jij moet daarna wel direct weg, anders komen mijn ouders erachter," zeg ik. "Wat heb je gezegd dan?" Vraagt ze en pakt me bij mijn arm vastpakt. "Dat ik met jou uit eten ging," zeg ik zacht. "Waarom?" Vraagt ze verward. "Vertel ik later wel oke, ik moet nu echt gaan," zeg ik en ze laat me los. Ik loop naar beneden en trek mijn schoenen aan en een witte lange zomerjas. Dan doe ik de deur open en ik zie Martijn glimlachend daar staan. Hij is echt schattig. Hij heeft een blauwe jas met een zwarte broek aan. Zijn haar messy maar toch wel fatsoenlijk. "Ben je klaar?" Vraagt hij en ik knik glimlachend. Hij pakt mijn hand vast en ik doe mijn deur dicht. "Daar staat een auto," zegt hij en ik glimlach. Hij doet de deur voor me open en ik ga erin zitten en Martijn loopt om. "Hallo," zegt iemand, diegene voorin. Ik schrik me rot en wil zo snel mogelijk uit deze auto, waarom laat Martijn mij achter met een creep. Dan gaat de deur open en komt Martijn naast me zitten. "Yana dit is Watse, mijn manager en Watse dit is Yana," stelt hij ons voor. Zijn manager, gelukkig maar. Ik zucht opgelucht en ik kijk naar Martijn. "Je ziet er leuk uit," zegt hij en glimlacht. Ik kijk hem blij aan maar vanbinnen voel ik me leeg.
Na een rit van tien minuten wat nogal ongemakkelijk was zijn we bij een restaurant. Watse zwaait ons uit en Martijn pakt mijn hand weer vast. "Maar hoe gaat het nu met je?" Vraagt hij als we naast elkaar lopen. "Het gaat zijn gangetjes," lieg ik maar met een fake smile. Hij knikt en we lopen in stilte door. "En met jou?" Vraag ik. Hij kijkt me aan, "ja ook goed." Ik glimlach en ga dichter tegen hem aanlopen. Hij begint breder te glimlachen en dan komen bij de restaurant aan. "Zin in wat?" Vraagt hij en ik knik. Absoluut, vooral met hem.
We zitten tegenover elkaar aan tafel en een ober komt voorbij lopen. Hij heeft onze bestelling opgenomen en we krijgen onze drinken zo'n twee minuten later. "Hoe ging het in het ziekenhuis? Ik heb geen antwoordt meer gekregen van je," zegt hij bezorgd. "Oh prima, ik krijg de uitslagen van de testen later," leg ik uit en hij knikt. "En met je muziek?" Vraag ik. "Heel goed zelfs, mijn nieuwe nummer heb ik een paar dagen geleden uitgebracht en hij doet het goed," glimlacht hij vrolijk.
We krijgen ons eten en stil en gehoorzaam eten we dat op. Het voelt ongemakkelijk ofzo maar ik negeer dat gevoel. Hij kijkt me aan en glimlacht lief waardoor ik moet glimlachen. Hij is echt een schatje. "Ik ga even naar de wc," mompel ik als ik me weer duizelig voel. Hij knikt en kijkt me bezorgd aan. "Is alles goed?" Vraagt hij. Ik glimlach en knik. Ik sta op en pak heel even de tafel vast. Martijn kijkt me verbaasd aan en dan wordt alles zwart voor me ogen.
