Wolves have...

Hoofdstuk 6: ISSUES

Sorry voor de late reactie, maar ik heb nu weer inspiratie.

Wat vooraf ging: Cloë besluit om op zoek te gaan naar haar moeder in de roedel Hidden Mist. Het is ongeveer anderhalve dag lopen naar de roedel. Onderweg komt ze bij de Red Fury roedel. De alfa en beta vertellen dat de alfa van de Black Moon roedel hun heeft gebeld. Cloë wordt opgesloten in de zolder. Ze ontsnapt door uit het raam te klimmen waarbij ze hard valt. Haar bewakers achtervolgen haar, maar stoppen plotseling. Één van de mannen roept haar achterna dat als ze verder die kant op gaat het haar dood wordt.

Hoofdstuk 6

Het is al ochtend aan het worden en ik loop nog door het bos. Ik hoop dat ik snel de Hidden Mist roedel tegenkom, want ik heb mijn tas bij Red Fury laten liggen en ik heb geen eten of geld. Oh nee! Het briefje met het adres van de Hidden mist roedel zit nog in mijn rugzak. Het briefje ken ik inmiddels uit mijn hoofd, maar als Dex het briefje vind weet hij waar ik heen ga.

Mijn maag knort en ik ga op zoek naar eten. Gelukkig vind ik een paar bosbessen, beukennootjes en bramen. Ik loop verder. Er is hier een pad, dus het is niet zo moeilijk om door het bos te lopen.

Rond de middag kom ik aan bij een klein meertje met ernaast een hele grote boom met reusachtige bladeren. Ik besluit even te stoppen en mezelf op te knappen. Ik trek mijn kleren uit en spring in het water. In het water zie ik allemaal aarde, bladeren en stukjes glas van me af komen. Wat vies! Dat komt er van als je twee dagen door het bos loopt en ook nog eens uit een raam valt.

Als ik uit het water kom, is de wond op mijn hand schoon. Mijn rug kan ik niet zien. Hij voelt pijnlijk, maar het voelt wel beter dan daarnet. Mijn kleren maak ik ook schoon in het water en leg ze dan te drogen in de zon. Daarna ga ik mijn hand verbinden met de grote bladeren van de boom zodat er geen vuil in kan komen.

Na een tijdje zijn mijn kleren droog en kan ik ze weer aandoen. Ik pluk weer wat bessen, eet ze op en loop daarna verder. ''Nu moet toch wel ergens de roedel komen,'' zeg ik na een tijdje in mezelf. Ik kijk voor me en zie op nog geen honderd meter voor me een hele grote boom. Als ik erheen loop, zie ik ook een meertje.

Wacht?! Wat?! Ik kom aan bij een klein meertje met ernaast een hele grote boom met reusachtige bladeren. Hier ben ik al geweest. Of zouden er meerdere meertjes met een grote boom ernaast zijn? Nee, ik zie dat op de plek waar ik net nog de bladeren om mijn hand te verbinden had geplukt geen bladeren zitten, maar een soort van kleine stompjes.

Ik ben vast verkeerd gelopen. Door alleen het pad te volgen ben ik waarschijnlijk in een rondje gelopen omdat het pad afbuigt en ik dat niet door heb gehad. Ditmaal loop ik alleen maar naar het oosten.

En na ongeveer een uur zie ik in de verte weer die boom. Dit kan niet waar zijn. Onmiddellijk draai ik me om en begin terug te rennen naar het westen, richting de Red Fury roedel. Nee! Daar zie ik weer de boom. Richting het noorden. Weer niet! Ik raak in paniek. Dan maar richting het zuiden. Door mijn haast struikel ik en val van een berg af. Overal zie ik bladeren. Mijn rug doet weer pijn. Nog meer bladeren. Ik voel een steek in mijn been. Heel veel bladeren. Ik doe mijn ogen dicht.

Eindelijk stop ik met rollen. Mijn hoofd bonkt en mijn lichaam voelt beurs. Langzaam open ik mijn ogen. Ik kijk omhoog en zie een hele grote boom. ‘‘Neeeeee!’‘ Ik schreeuw het uit. Er stromen tranen over mijn wangen van frustratie.

Stukje terug in tijd: pov Noël

Het bellen van de andere roedels was erg effectief, want de volgende dag kregen we een telefoontje van de Red Fury roedel. Ze hadden Cloë gevonden en gevangen genomen. We zijn gelijk op weg gegaan. Omdat Cloë ook mee terug moet, zit ik nu samen met mijn vader, Joë en twee strijders in de auto. Wat ik trouwens niet zo leuk vind, want we kunnen haar ook gewoon in wolfvorm mee terug slepen.

De meeste weerwolven vinden het niet zo leuk om lang in een dichte ruimte te zijn. Zoals een auto. En zeker niet als ze windwolven zijn. Het ritje in de auto duurde ook sowieso langer dan dat we in wolfvorm waren gaan rennen, want wolven rennen harder dan auto’s.

Na uren in de auto te hebben gezeten, zie ik een andere wolf naast de auto rennen. En dan bedoel ik een weerwolf, want gewone wolven zijn een stuk kleiner dan weerwolven. Dit betekent dat we eindelijk zijn aangekomen bij de grens van de Red Fury roedel, omdat de wolf waarschijnlijk een wachter is.

Niet veel later zie ik een dorpje en stopt mijn vader de auto. ''Vanaf hier gaan we lopen,'' zegt hij. Ik spring uit de auto. Eindelijk vrij!!! Een man komt achter de struiken vandaan. Het is vast de weerwolf van net die nu terug is veranderd. ''Heey, ik verwacht jullie al. Ik ben Chris, de beta van de Red Fury roedel,'' zegt 'ie. Alsof mij dat iets kan schelen. Ik leun verveeld tegen de auto. Ik ben hier niet voor één of andere beta-kwal.

''Er is een klein probleempje…,'' zegt de kwal, ''…het meisje is ontsnapt.'' ''Wat?!, je hebt haar laten ontsnappen!'' roept mijn vader boos. ''Ze is vanaf de derde verdieping uit het raam gesprongen en het bos ingegaan.'' ''En je bent haar niet achterna gegaan?!'' Mijn vader zijn ogen beginnen te gloeien. De kwal krimpt in elkaar. Ik lach. De kracht van een alfa is echt geweldig. ''Jawel, er zijn twee bewakers achter haar aangegaan, maar het bos in het oosten is gevaarlijk.''

''Je bent bang voor een bos!'' roept mijn vader. Hij gromt dreigend naar de kwal en de kwal verandert in een weerwolf waarbij hij uit zijn kleren scheurt. Dat gebeurt instinctief. Het is een natuurlijke reactie. Als je bang bent, neemt de wolf je lichaam over.

Mijn vader verandert ook in een wolf. Hij is een stuk groter dan de kwal, omdat hij natuurlijk de alfa is. Mijn vader slaat met zijn poot naar de kwal. De kwal ontwijkt hem en springt op zijn rug. Mijn vader gooit hem van zijn rug af tegen een boom die 20 meter verder staat. De kwal staat op en rent richting mijn vader.

Plots staat er een man tussen de wolven in. Heel dramatisch, maar niet heus. ''Stop!,'' roept hij,'' ik ben de alfa van de Red Fury roedel en de bewakers gingen niet achter het meisje aan, omdat ik ze strikte orders heb gegeven dat ze daar niet in het bos mogen komen. Dat is niet vanwege het bos, maar de wezens erin. Het meisje is verloren. Als jullie nu terug veranderen, zal ik jullie er alles over vertellen.''

READ, VOTE, COMMENT & FOLLOW <3