Müziğin verdiği sakinlik beni rahatlatmaya yetmişti. Ve böyle devam eder umarım...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Omzuma değen elle gözlerimi açtım ve derin bir nefes çektim.
Arkamı döndüm ve elini omzuma koyan kıza öfkeli bakışlarımı yollamaya başladım. Tereddütle elini çekerek bir adım uzaklaştı.
Kulaklığın tekini çıkararak yüzüne baktım.
"Ne istiyorsun?"
İlk başta konuşmamış beklemişti. Sonradan küçük bir tebessümle selam vererek
"Merhaba ben Jennie. Bu okula yeni nakil oldum ve müdürün odasını bulmam gerekiyor. Bana yardımcı olur musun?"
"Üşeniyorum git başkasını bul!"
"Ahh peki, tamam iyi dinlenmeler"
Dedi gülerek ve ilerledi. O gidince ben de Kulaklığı takıp dinlenmeye devam ettim.
Kısa bir süre sonra tekrar geldiğini hissetmiştim. Cidden bende ne vardı da herkesi kendime çekiyordum?
Kulaklığımı çıkarıp merakla(!) ne diyeceğini bekledim.
"Ş-şey bana sen yardımcı olsan olmaz mı?"
Sinirlenmeye başlıyordum...
"Bak canım burda bulaşılmaması gereken tek kişiyim. Bu yüzden ilerle!"
"Diğerlerinden çekiniyorum..."
"Sanırsın 5 yıllık dostuz"
"Olabiliriz ama dimi?"
Hevesle yanıma oturdu yüzünü incelemeye başladım. Gözlerine baktığımda umut ve neşe vardı. Tatlı kızdı ama bir arkadaşa ihtiyacım yok.
Kafamı başka bir yere çevirerek kendimden uzaklaştırdım ve derin nefes aldım.
Geri döndüğümde oturduğu yerden yavaşça kalktı. Gidiyor muydu?
"Gidiyor musun?.."
"Üzdün... gidiyorum."
Deyip ilerlemeye başladı. Hiçbirşey demedim. Ne diyebilirdim ki? Hislerimi çoktan kaybetmiştim ve geri alamazdım...
Okuldan çıkmak üzere ayaklandım. Kural mural sikimde değildi! Yoksa fıttıracaktım o kesindi.
Kapıya yaklaştığımda onu görmüştüm. Kıyafetlerine baktığımda gözlerim öfkeyle açıldı. Ne diye 1 karışlık etek giyerler ki? Hızlıca yanına yaklaştım ve kolundan tutup okula sürüklemeye başladım.
Arkamdan şaşkınlıkla geldiğini hissetmiştim. En azından erkeklerin yanında öyle bırakacak değildim.
Müdürün kapısının önüne gelince kolunu bıraktım. Birşeyler söyleyeceği sırada sözünü kestim ve konuşmaya başladım.
"Bana bak baş belası ne diyeceğin umrumda değil! Sadece bu okula gelmeye devam ediyorsan kıyafetlerini iyi seçmeni öneriyorum senin için. Şimdi ne istiyorsan yap ama bana bulaşma"
Deyip ilerlemeye başladım. Arkamdan minnetlerini sıralıyordu ama dinlemeyecektim.
Ama istemsizce sırıttım. Birinin bana minnet duyması hoşuma gitmezdi. Suratımı olabildiğince düzeltip okuldan çıktım.
