"ကေလးေလး"
မ်က္ႏွာကိုဟိုဘက္လႊဲထားသည္။
"ကေလးေလးလို႔"
လွၫ့္မၾကၫ့္ေသး...
"ကိုယ္ကစတာေလကြာ
အတည္ေျပာတာမွမဟုတ္တာ"
"စတာဆိုတိုင္းအဲ့လိုႀကီးေျပာရလား
ရုပ္ဆိုးတယ္ ရုပ္ဆိုးေတာ့ဘာျဖစ္လဲဟာ
အိမ္ေရ႔ွစံမလိုခ်င္ရင္ နာရီဝဲလ္ကိုျပန္မယ္
မေနဘူး"
အမွန္ကဒီလို...
အေစာႀကီးႏိုးေနတဲ့Jungkookက
သူ႔ၾကင္ယာေတာ္ေလးရဲ့အေဆာင္ေတာ္ကို
ဆန္မုန႔္လံုးလံုးေလးေတြသြားပို႔ရင္း...
အခုမွအိပ္ယာကထလာတဲ့Jiminကိုျမင္တဲ့အခါ
မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္အသည္းတယားယားျဖစ္ကာ....
"ကေလးေလးက ကိုယ္ယူလာတဲ့ဆန႔္မုန္ေလးေတြနဲ႔တူတယ္"လို႔
စကားအစခ်ီလိုက္ရာကစၿပီး
အိပ္ေရးမဝလို႔မၾကည္လင္ေနတာေတြကို
ဒီတစ္မိုးေအာက္တစ္ေယာက္အိမ္ေရ႔ွစံႀကီးဆီပံုခ်တယ္တဲ့။
မ်က္ႏွာေတာ္ၫွိူးရင္မေနတတ္တဲ့သူကပဲအသည္းအသန္လိုက္ေခ်ာ့ေနရသည္မွာ...
ညီလာခံေတာင္မတတ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အထိ ..
"ဆန္မုန႔္ကကြၽန္ေတာ့္ေလာက္လွလား
အဲ့ေသးေသးပုပုဆန္မုန႔္ေတြကိုကြၽန္ေတာ္နဲ႔တူတယ္လို႔ေျပာတာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုရုပ္ဆိုးတယ္လို႔ေျပာတာမလား"
"Jiကလွတာေပါ့ကြာ
အမ်ားႀကီးလွလို႔ကိုယ္ကခ်စ္တာေပါ့"
"ဪ..ဪ
ကြၽန္ေတာ့္ရုပ္ေလးကေခ်ာေနလို႔ေပါ့ ဟုတ္လား
မေခ်ာရင္ မလွရင္မခ်စ္ဘူးေပါ့ အဲ့လိုလား"
"မ...မဟုတ္ဘူးေလကြာ"
"ပါးစပ္ဆယ္ေပါက္ရိွရင္ေတာင္ေျပာစရာစကားမရိွေတာ့ဘူး
တကယ္ပါပဲ..
အိမ္ေရ႔ွစံကိုမေတြ့ခ်င္ေတာ့တာမလို႔ ျပန္ပါေတာ့"
တစ္ေလ်ွာက္လံုးရစ္စိန္လုပ္ေနတဲ့သူကပဲေျပာစရာစကားမရိွေတာ့ပါဘူးတဲ့...
ခ်စ္ေတာ့လည္းေလ....
"ကိုယ္အလုပ္ရိွေသးလို႔ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္
ညေနၾကမွတစ္ေခါက္ထပ္လာခဲ့မယ္ေနာ္"
ဆူခ်င္ရင္လည္းစိတ္ထဲမွာထား
မေက်နပ္ရင္လည္းစိတ္ထဲမွာထား...
