Undiscovered love

Κεφάλαιο 7ο

Δεν το πιστεύω πως θα βγω με τον Οδυσσέα. Επιτέλους έδειξε λίγο ενδιαφέρον για εμένα. Για τον αληθινό και απλό εαυτό μου. Με νοιάζεται. Μου το έχει πει άλλωστε και ο ίδιος. Μήπως να του πω την αλήθεια; Ούτως ή άλλος μου πρότεινε να βγούμε άρα λογικά του αρέσω. Τέρμα θα του το πω. Αχ είμαι τόσο χαρούμενη, όλα μπαίνουνε σε μια τάξη. Πρέπει να είμαι μια κούκλα σήμερα. Όπου να' ναι θα έρθει από εδώ η Βανέσσα για να με βοηθήσει. Θα μου δανείσει και ένα από τα πολλά φορέματα της μιας και εγώ δεν τυχαίνει να έχω τόσο ωραία ρούχα όσο εκείνη. Έχω κάποια ενδιαφέροντα συνολάκια αλλά παραμένουν να είναι αδιάφορα για ένα ραντεβού με τον Οδυσσέα. Λέω να κάνω καλύτερα ένα ντους για να χαλαρώσω λιγάκι, μιας και είμαι αρκετά αγχωμένη. Μετά από ένα χαλαρωτικό αφρόλουτρο είμαι αρκετά πιο χαλαρή και πιο πολύ ο εαυτός μου. Στεγνώνω βιαστικά τα μαλλιά μου γιατί πλησιάζει η ώρα που θα έρθει η Βανέσσα και περιμένω υπομονετικά την άφιξη της. Δεν αργεί να έρθει.

"Γρήγορα Βανέσσα δεν έχουμε πολύ χρόνο!" τσιρίζω πανικόβλητη.

"Τι λες παιδάκι μου; Έχουμε 3 ώρες, χαλάρωσε!" προστάζει και καθησυχάζομαι.

"Έχεις δίκιο. Κάνε τώρα τα μαγικά σου!" προστάζω και γνέφει πονηρά.

[...]

Μετά από 2 περίπου ώρες προετοιμασίας είμαι αρκετά ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα. Φοράω ένα μπορντό φόρεμα με τρία / τέταρτα μανίκι που έχει γυμνή την πλάτη αλλά είναι κλειστό στο μπούστο και το συνδύασα με ένα ζευγάρι μαύρα πέδιλα. Η Βανέσσα μου ίσιωσε τα μαλλιά μου και με έβαψε αρκετά εντυπωσιακά. Βασικά δεν είναι τίποτα το ασυνήθιστο, αντιθέτως είναι αρκετά απλό, απλά για εμένα είναι κάτι πρωτόγνωρο μιας και αυτή είναι η δεύτερη φορά ίσως που βάφομαι. Ψέκασα λίγες σταγόνες από την αγαπημένη μου κολόνια και αφού μου ευχήθηκε η Βανέσσα καλή επιτυχία βγήκα από το σπίτι κατευθυνόμενη προς την καφετέρια. Για καλή μου τύχη έχω ξανά πάει στην καφετέρια boss οπότε δεν χρειάζομαι ιδιαίτερη προσπάθεια για να το βρω. Αντικρίζω τον Οδυσσέα από μακριά και κατευθύνομαι προς το μέρος του χαμογελαστή.

"Γεια!" τον χαιρετάω ντροπαλή. Με κοιτάει σαστισμένος.

"Ουάου για κοίτα, στις ομορφιές σου είσαι!" μου κάνει κομπλιμέντο και κοκκινίζω.

"Ευχαριστώ!" απαντώ και περιμένω ανυπόμονη την επόμενη κίνηση του.

"Θα βρεθείς με κάποιον μετά;" ρωτάει χαμογελαστός. Τον κοιτάω περίεργα και επιλέγω να γελάσω. Λογικά θα κάνει πλάκα.

"Χα χα πολύ αστείο!" λέω σαρκαστικά και με κοιτάει ανέκφραστος.

"Άντε λέγε; Με εκείνον που μου έλεγες;" το συνεχίσει και αρχίσω και εκνευρίζομαι. Και η πλάκα έχει τα όρια της.

"Όχι Οδυσσέα δεν θα βγω μαζί του..." απαντώ ενοχλημένη.

"Καλά..." μουρμουρίζει και προσπαθώ να φτιάξω και πάλι την διάθεση μου με ένα χαμόγελο.

"Λοιπόν τι θα κάνουμε;" ρωτώ και περιμένω ενθουσιασμένη την απάντηση του.

"Για αρχή θα πάμε μέσα!" μου κλείνει το μάτι. Με πιάνει από την μέση και με κατευθύνει μέσα στο μαγαζί. Καθόμαστε σε ένα γωνιακό τραπέζι και κάνει νόημα στον σερβιτόρο να έρθει να μας πάρει παραγγελία.

"Τι θα πάρετε;" ρωτάει ευγενικά.

"Εμ εγώ ένα ζεστό πράσινο τσάι!" απαντώ και αναμένω την απάντηση του Οδυσσέα.

"Έναν εσπρέσο." απαντά και ο σερβιτόρος φεύγει με την παραγγελία μας.

"Λοιπόν ποιο είναι το σχέδιο;" ρωτάω σαρκαστικά.

"Λοιπόν εκεί είναι η Δώρα..." σταματάει και μου δείχνει με τον δείκτη του χεριού του ένα τραπέζι στο οποίο κάθεται η Δώρα με μια φίλη της και συνεχίζει "το έμαθα από έναν φίλο μου ότι θα βρίσκεται εδώ για να μην αναρωτιέσαι!" γελάει.

"Οπότε σκέφτηκα πως θα ήταν μια καλή ευκαιρία για να της μιλήσω!" συμπληρώνει και παγώνω. Πρέπει να κάνει πλάκα έτσι; Με έφερε εδώ για να μιλήσει με την Δώρα; Ντύθηκα και στολίστηκα για το τίποτα; Θεέ μου ευτυχώς που δεν του είπα τίποτα, θα ρεζιλευόμουνα. Πόσο ντροπή;

"Τι λες ήταν χαζή ιδέα;" ρωτάει ανήσυχος. Σηκώνομαι όρθια έτοιμη να φύγω προσβλημένη, αλλά μετά θυμάμαι πως δεν μου φταίει κανείς άλλος εκτός από τον εαυτό μου. Από μόνη μου υπέθεσα πως θα βγούμε ραντεβού.

"Είναι πολύ καλή ιδέα!" απαντώ και του χαρίζω το πιο ψεύτικο χαμόγελο που κατέχω.

"Πάω στην τουαλέτα μισό λεπτό!" συμπληρώνω και γνέφει. Με άριστα το 10 πόσο ανόητη και χαζή είμαι; Γιατί εγώ θα με βαθμολογούσα με ένα 100.