EFSUN (Tamamlandı)

FİNAL

Ben geldiiiiim, bir kitabım için daha son kez geldim.

En başından beri yanımda olan, daha sonra katılan ve şu ana kadar sabırla bölümleri bekleyip benimle bu sonu yaşayan her okuyucuma çok teşekkür ediyorum. Umarım diğer kitaplarımda da görüşmeye devam ederiz.

EFSUN final bölümü ile sizlerle, keyifli okumalar.❤❤

*******************************

Ayak tabanına batan iğnelerin acısını kalbinde hissederken, başına saplanan ağrı gözlerini açık tutmasını zorluyordu. Yine de yılmadı Efsun, düğüne gelen her misafiri suratına yapışmış gülümseme ile uğurladı. Tanıdığı, tanımadığı herkesin tebriklerini kabul ederken Mert' e taktığı o cumhuriyet için çoktan pişmanlık duyuyordu. Resmen bütün işleri ona yıkmıştı, yarım altın yeterdi ona.

"Efsun sen gidip şunlara bak, salon boşaldı çoktan."

Bu teklife sıkı sıkı sarıldı Efsun. "Allah razı olsun sultanım, hemen gidiyorum." diyerek salona girdi. Daha yarı yolda dayanamayıp çıkardı topukluları. Aslında bu kadar tepinmese ağrımazdı ama işte, sonuç buydu.

Gelin odasına girdiğinde kimseyi takmadan koltukta oturan Sevgi' yi kolundan tuttuğu gibi kaldırdı ve serildi oraya.

"Sizin vicdanınız yok mu be? Evlenip sefa süren siz, niye cefayı ben çekiyorum?"

Odada onun bu haline karşı gülüşmeler başlarken, daha iki hafta önce evlenen Sevgi kocası tarafından sıcak kollara sarılmıştı. Gelinlikler içinde yorgunca oturan Esra ise başını yanında oturan Mert' in omuzuna yaslamıştı.

"Erkek tarafısın kızım sen, tabi cefa çekeceksin."

"Sen kızının adını Efsun koyma ben biliyorum sana yapacağımı."

Yorgunluktan konuşacak dermanı olmayan Efsun başını indiremeden büyükler tarafından yeni bir karşanın içinde buldu kendini. Gelin ve damat büyüklerinin elini öpüp oradan ayrılırken herkes kendi arabasına yönelmişti.

Efsun o ara eşyalarını toplayıp, düğün boyunca sadece dans etmek için yanına gittiği sevgilisinin koluna âdeta yapışmıştı.

Nermin hanım taze damadının arabasına kurulurken, Efsun Gökhan' ın yönlendirilmesi ile arabaya bindirilmişti. Daha araba yola çıkıp bedeni gevşer gevşemez uyuya kalmıştı.

Bedenindeki aşırı sıcaktan bunalıp derin uykusundan uyandığında hâlâ uyuyan zihni bir süre nerede ne konumda olduğunu algılayamadı. Ancak boynuna batan şeyler her neyse onu huylandırmaya başladığı için başını yastıkta biraz geri çekip bayık bakan gözlerini aşağıya indirdi.

Çıplak boynuna sanki kuş tüyü yastıkta yatar gibi huzurla başını yaslayan Gökhan' ı gördüğünde uykusu da açıldı, zihni de, gözleri de. Gözlerini hızla odanın içinde gezdirdiğinde başından aşağıya kaynar sular döküldü bir an. Nasıl fırladı o yataktan anlamadı bile.

"Lanet olsun! Ne yaptım ben!? Ben bittim, bu sefer kesin bittim. Kadın beni alıp biber gibi jülyen jülyen doğrasa hakkıdır."

"Sana da günaydın Efsun."