Soldiers (Ολοκληρωμένη)

κεφάλαιο 31 (τέλος💔)

-Έλα αγαπη μου λίγο ακομη!!!

-ΠΟΝΑΩΩΩ

-Σε παρακαλώ ματάκια μου σχεδόν τελειώσαμε κάνε λίγη υπομονή!

-Δεν θα τα καταφερω!!!!

-Σσσσσσς σταματά! Τρελαθηκες!;

Έδωσα ένα τελευταίο δυνατό σπρωξημο και ένιωσα σαν να φεύγει ολοκληρο το κορμί μου

-Να σας ζήσει είναι πανέμορφο!!

-ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥΥΥΥΥ είπε και έπεσε κάτω ο μλκς...😒

-Γιατρε μου την δίνεται να την αγκαλιάσω

-Σε λίγο πρέπει πρώτα να την καθαρίσουμε

Μου πειραν μακριά το κοριτσάκι μου μακριά η νοσοκόμα με καθάρισε και μου είπε να ξεκουραστώ και σε λίγο θα μου την φέρουν. Γύρισα από την άλλη πλευρά να κλείσω λιγκ τα μάτια μου αλλά έπεσα πάνω στον μαλ.. τον Μιχάλη εννοώ
Ο μορε του τρέχει πάλι σαλακι...

-Σηκω!
-Το παιδί το παιδί μουυυ
-Αχ Παναγία μου!

Το κοριτσάκι ήταν πανέμορφη έμοιαζε αφάνταστα στην Βαρβάρα και είχε τα μάτια του πατέρα της μεγάλωσε πήγε σχολείο ερωτεύτηκε και αποφάσισε να ακολουθήσει το επάγγελμα των γονιών της η Αγάπη λοιπόν όπως έτσι την βάφτισαν και όταν όλοι τους ρωταγαν γιατί απλά χαμογελούσαν ο ένας τον άλλον
Έλα ντε...
Γιατί άραγε?

Καλοκαίρι 2088

Αγαπημένοι μου
Βρίσκομαι και γω δεν ξέρω που με ένα τεράστιο φως πάνω από το κεφάλι μου δεν μπορώ να διακρίνω και πολλά πράγματα μόνο μια αντρική φιγούρα να μου κρατάει το χέρι και αν μου χαμογελάει μα μπορούσα να την διακρίνω από χιλιόμετρα
Εκείνος...
Ήταν εκείνος...
Έμεινε για πάντα εδώ στα δύσκολα στα εύκολα στις χαρές τις λύπες δεν το πιστεύω ότι είναι οι τελευταίες μου ώρες πάνω σε αυτό τον κόσμο δεν αντέχω να μην τον βλέπω τον άνθρωπο που έκανε την καρδιά μου να χορεύει στους ρυθμούς του έρωτα του

Μάλλον εδώ πρέπει να σας πω και σας αντίο

-Σαγαπαω

Του είπα με όση δύναμη μου απέμεινε και έκλεισα τα μάτια μου για πάντα.