ARAF~KAYBOLUŞ

ZİNCİRİN HALKALARI ~Fatih ten

Evet adımı söylemişti..
.Bu dağınık saçlı tanımadığım adam ,-hayatımda bir kez dahi görmüş olsam hatırlardım -benimle dalga geçerek ismimi söylemişti.Ona bakarken gözlerimi kısmayı ihmal etmedim ; bu beynimde bir düşünceyi yoğunlaştırdığımda yaptığım hareketti.
Belki onda yoğunlaşırsam beynimde çok yer tutmayan , ama yer yapan bir anımda dahi olsa onu hatırlayabilirdim.Beynimden istediğim cevabı bulamadığımda ona biraz dinlenmesi için izin verdim.

Bakışlarımı etrafta gezdirmeye başladım .Gözlerim evin içinde gezindikten sonra ilk durağında buluştuğunda başa dönmüştüm .
Beynim bu defa daha çok yorulacaktı çünkü bu kez hatırlaması gereken üç kişi vardı.Bunu sırayla yapmanın daha mantıklı olacağını düşündüm .Aklımdaki sorular sayısını durmadan arttırırken bunlardan birini ona yöneltmenin sakıncası olmaz diye düşünmüştüm.

-Sana garip gelecek belki ama seni tanıdığımı sanmıyorum.Bunu soğukkanlılıkla söylemiştim.Ne karşımda duran ve beni süzen iki kızı ne de hala bana kızgın mı gülümseyen mi anlamadığım adamı tanımıyordum.
Gittiğim yolu uygun buldum ve devam ettim .
-Sizi de .
Bunu söylediğimde gözlerimi diğer iki kızda buluşturmuştum.Onlar beni tanıyor gibiydi , bu çok garipti .

Yan odada ilk uyandığımda nerde olduğuma anlam verememiş , adımlarımı seslerin kulağım da yer yaptığı buraya yöneltmiştim.Belki de seslere uyanmıştım , hatırlanıyordum .
Düşüncemi "neyse "diyerek geçiştirdim ; çünkü önemli olan bu değil buraya nasıl geldiğimdi.
-Bizi tanımıyor musun? Şaka mı dedi , ukala adam.Ama o kadar ciddi söylemişti ki kendimi sorgulama gereği duymuştum.

-Bu evi de mi hatırlamıyorsun ?diye ekledi.
Beni iyice zorluyordu ve bundan gocunmuyordu.Sanırım bana yardım edebilecek olan o değildi.Şanslıydım ki iki seçeceğim daha vardı.
-Gerçekten hatırlamıyorum .Burası neresi ? diye sordum.Bu sefer ki durağım yumuşak bakışlı dalgalı saçlı kızdı.Ben ondan umut beklerken ukala adam yine söze atılmıştı.

-Senin evindeyiz ya !
Biz de en yakın arkadaşlarınız.Hatta bu kız da sevgilin.
Dediklerine dair en ufak bir düşünce aklımda yer bulamazken siyah saçlı kızın kalbimdeki yerini sorguladım.Kalbim sakinliğini koruyor ,atımlarına dokunmuyordu.Sevgilim olduğu iddia edilen kıza baktığımda heyecanlanmamıştım , sanırım bu böyle olmamalıydı .

-Ne ! diye sessizliği bozan o olmuştu.
Dirseğiyle kahkahalara boğulan adama vurmayı da ihmal etmemişti.İhtiyacım olan bu kızın ağzından çıkan tek kelimeydi.Neyse ki istediğimi vermişti.Ses tonundan kızgın olduğunu anlamıştım.

-Şuan bile benim üzerimden eğleniyorsun ya ne biçim bir insansın sen dedi.Adam dirseğini ovarken bir yandan da cevap veriyordu.
-Ne yapayım içim karardı burada ,ne var sanki ne dedi.
"Senle sevgili olacak kadar büyük bir hata yapmamış iyi ki! "
En azından bu cümleden anladıklarım vardı , ama yine de büyük çoğunluk boşluktan oluşuyordu .

Onları es geçerek daha akıllı gördüğüm yumuşak bakışlı kıza geri döndüm.
-Artık açıklayabilir misin?diye yalvaran gözlerle baktım.
Kafam çok karıştı ; içinde bulunduğum durumu belirtmeyi unutmamıştım.
-Merak etme diyerek beni rahatlattı.Artık gelen cümle beni korkutmuyordu."Anlatacağım elbette" dedi.
Sakin bir nefes aldığımda onu dinlemek için duyularımı ona sundum.
-Nasıl başlamam gerek bilmiyorum ama , dedi .Tedirgin görünüyordu.Bu hali beni biraz da olsa ürkütmüştü.

-Şuan yaşamıyoruz ,burası farklı bir dünya..
Bu iki cümle uzun bir kitabın başlangıç cümleleriydi.Ve ben karakterleri , kitabın sonunu öğrenmek için can atıyordum .Ama kitabın hepsini okuyacak kadar sabırlı değildim.