MR.PLAYBOY😈💜(COMPLETED)

💜💜💜

ბორას პოვ
-სულელი ხარ??თუ ასე ყოფნა მოგწონს იყავი და იცოდე ავად გახდები..ჩქარა სახლში შემოდი..
მას მკლავზე ხელი დავავლე..მინდოდა შიგნით შემეყვანა მაგრამ მან მომიშორა..
-არ მინდა!აქ დავრჩები მანამ სანამ არ მაპატიებ და არ დამიბრუნდები...(ჯიმინი)
-აიიშ..რატომ ხარ ასეთი ჯიუტი..თუ აქ გინდა ყოფნა იყავი..*ყვირილი*აქ იყავი რამდენი ხანიც გინდა..
მას ზურგი ვაქციე და სახლში შევედი..
-დედა..დატოვე იქ რამდენ ხანსაც უნდა..უკვე ძალიან დამღალა მან..
სავარძელზე დავჯექი და დედაც გვერდით მომიჯდა..
-*იჭერს ჩემს ხელს*ძვირფასო..ასე ვერ დატოვებ მას..შეიძლება ის ავად გახდეს(დედა)
-მე მას უკვე ვუთხარი ეს დედა..მაგრამ ის ძალიან ჯიუტია..არ იდარდო დედა ის მალე წავა..

*2 საათის შემდეგ*
-*იხედება ფანჯრიდან*საყვარელო..ის ჯერ კიდევ არ წასულა..წვიმა შეწყდა და მას ძალიან შესცივდებოდა..(დედა)
ავდექი და მეც გავიხედე ფანჯრიდან..და დავინახე ჯიმინი რომელიც ჯერაც იქ იდგა..
-აიიშ ეს ნაბიჭვარი..რატომაა ასეთი ჯიუტი..
-ბორა..რატომ არ პატიობ მას..შენც ძალიან კარგად ხედავ თუ ის რას აკეთებს იმისთვის რომ მას აპატიო...(დედა)

*1 საათის შემდეგ*
-*ჩემს გონებაში*უკვე 3 საათია რაც ჯიმინი ისევ იქ დგას..ვაპატიო?
გაუბედავად მივდიოდი კარისკენ..
-*იხედება ფანჯრიდან*რა სჭირს მას?*შოკი*საყვარელო მან გონება დაკარგა.(დედა)
მე და დედაჩემი სწრაფად გავვარდით სახლიდან და ჯიმინთან მივედით..მასთან ახლოს ჩავიმუხლე და მას შევეხე..მისი სხეული საშინლად იწვოდა...
-დედა..ის იწვის..*ვეხები ლოყაზე*ჯიმინააჰ...ადექი..იაააა ადექი მეთქი..
ამ დროს კი მამაც მოვიდა..მანქანიდან გადმოვიდა და პირდაპირ ჩვენსკენ წამოვიდა..
-რა ხდება ძვირფასო?(მამა)
-საყვარელო..ის ახლავე სასტუმრო ოთახში შეიყვანე..(დედა)
მამამ დაუყონებლივ აიყვანა ჯიმინი და კართან მიირბინა..მეც უცებ გავუღე კარი და ჯიმინი სასტუმრო ოთახში შევიყვანეთ..მამამ ის საწოლზე დააწვინა..შემდეგ მე მითხრა რომ რამე ტანსაცმელი მიმეტანა რადგან მისთვის სველი ტანსაცმელი გამოეცვალა..სასწრაფოდ გავიქეცი მამას ოთახში და მისი რამოდენიმე ტანსაცმელი ავიღე..
-თქვენ ორნი გარეთ დამელოდეთ მე მას ტანსაცმელს გამოვუცვლი..და ჰო ექიმს დაურეკეთ ახლავე აქ მოვიდეს..(მამა)
მე და დედა ოთახიდან გავედით და სავარძელში დავჯექით..
-*ტირილი*ჩემი ბრალია..უნდა მეპატიებინა მისთვის..
-შენი ბრალი არ არის..არ იტირო საყვარელო..ახლა ექიმს დავურეკავ და ის კარგად გახდება..(დედა)
დედამ ექიმს დაურეკა და ცოტა ხანში ვიღაცამ ზარი დარეკა,ჩვენ კარი გავაღეთ და იქვე მდგარი ექიმი დავინახეთ..მას ვუთხარი რომ შემოსულიყო და სტუმრების ოთახისკენ მიმავალი გზა მივასწავლე..
-მოდი ჯერ მას შევამოწმებ..(ექიმი)
მან მისი მდგომარეობა შეამოწმა..შემდეგ კი ჩვენ მოგვიბრუნდა..
-ის დიდი ხნის განმავლობაში იდგა წვიმაში?*დავეთანხმე*მას მაღალი სიცხე აქვს მაგრამ არაუშავს..ის მალე გაიღვიძებს..ახლა რეცეპტს დაგიწერთ და წამლები მიეცით როცა გაიღვიძებს..(ექიმი)
მან რეცეპტი დაგვიწერა და მამას მისცა..მამამ თქვა რომ წამლების საყიდლად წავიდოდა..და ოთახი ექიმთან ერთად დატოვა..
-დედა..მას მე მივხედავ..შენ კი შეგიძლია დაისვენო..
-წვნიანს გავაკეთებ მისთვის..და თუ გაიღვიძებს აუცილებლად აჭამე..(დედა)
მეც დავეთანხმე და დედა ოთახიდან გავიდა..მე კი საწოლს მივუახლოვდი და მის გვერდიგ დავჯექი...
-*მის ხელს ვიჭერ*ფაბოო..ეს რატომ გააკეთე *ტირილი*რამე ცუდი რომ დაგმართნოდა..საკუთარ თავს ვერასდროს ვაპატიებდი..