Every Fan Girl's Dream 1: Justin De Dios

Chapter I

Chapter I: Where it all started

CASHANNEA MAXINE JUNG's P.O.V

Today is Saturday. Isang pangkaraniwang araw na naman. Ang boring. So gaya ng nakakagawian ko, nag scroll scroll na naman ako sa Facebook. Mahilig ako mag shared post. Memes, inspiring quotes, broken post, happy thoughts, depende kung ano nasa news feed ko. Kahit di related sakin sineshare ko. So ayun, nag open ako ng fb. Pagbukas ko pa lang ay article na agad tungkol sa Pinoy boy band daw na sumisikat ang nakita ko. Nakita ko yung pic nila.

"Akala ko ba pinoy boy band? Bakit may koreano?" Bulong ko sa sarili

Di ko na lang din pinansin kasi di ako interesado. Imagine? PINOY Boy Band daw pero may Koreano, ano yun? Lokohan?

Hindi lang article about dun sa pinoy boy band ang nakikita ko, meron ding link about dun sa bagong release nilang kanta na very inspirational daw, 'Go Up' ang title. Puro ganon nakikita ko kaya wala akong maishare. Dahil sila ang laman ng Newsfeed ko, na curious tuloy ako sakanila. So, I give it a try. Niclick ko yung link sa bago nilang kanta, and guess what? Sobrang inspirational nga. Saktong sakto to para ituloy ko yung pag aaral ko, tinatamad na kasi ako. Naging interesado ako sa kanila kaya naghanap pa ko ng videos nila. Nalaman ko na hindi pala koreano yung isa. Pure Pilipino pala sya muka lang koreano. Napag alaman ko din na 'SB19' pala ang pangalan ng grupo nila. Habang nanonood ako ng 'Show Break Episode' ng SB19 ay may biglang kumatok sa pintuan ng kwarto ko.

"Baby? Come out now. Time for lunch." Sabi ng nasa labas habang kumakatok sa pinto ko.

"Coming!" I said.

Nag hilamos muna ako at nag suklay. Pagkatapos ay lumabas na ko. Pag labas ko ay hinalikan nya ko sa pisngi.

"There you are. Di ka na naman lumalabas ng kwarto mo. Di ka ba nabobored? Pwede ka dun sa kwarto ko." Sabi nya sakin

"Later po. After lunch." Nakangiting sabi ko

"That's good baby. Tara na sa baba. They are waiting for us." Nakangiting sabi nya din.

Bumaba na kami. Si daddy ay busy sa laptop nya, must be work. Si mommy naman ay naghahain. She saw us. She smile at us.

"Come here you two. Let's eat. Hon, do that later. Let's eat first." Mommy said

"Alright honey." Daddy replied

Umupo na kami sa usual seats namin. For our lunch, we have kare-kare and plain rice. Nothing happend much. Just the usual. Mommy and Daddy talking about business and will ask us about our school. After lunch, nagpresenta na ako na mag huhugas ng mga pinagkainan. After that pumunta na kong taas.

"Baby? Come here." Tawag nya sakin. Nasa pinto sya ng kwarto nya. Katapat lang ng kwarto ko.

"Alright." Nakangiti kong tugon.

Nothing happen that much. Just the usual we do kapag magkasama kami. Nanood lang kami ng movies tsaka naglaro ng ps4 nya. Then naisipan kong ikwento yung about sa Pinoy Boy Band na SB19.

"Kuya? May kukwento ako." Nakangiti kong sabi.

"Sure baby. Tell me." Curious nyang sabi.

"Kasi kuya, may nakilala akong bagong group."

"Naku po! Sino na naman yan baby?" kunot noo nyang tanong

"Hahaha. Pinoy boy group sila kuya. SB19 ang group name nila. Lima sila sa grupo. Nag train sila under a Korean Entertainment for how many years. Nag debut sila noong October 26, 2018 with their song 'Tilaluha.' Kakarelease lang ng bago nilang song na 'Go Up.' It's about them." mahaba kong sabi

"Kelan mo sila nakilala?" tanong nya sakin

"Kanina lang po. Hehehe."

"Panibagong group, panibagong events na naman na sasamahan kita." nakasimangot nyang sabi.

"Hahaha. okay lang yan kuya. Love na love mo naman ako eh." mapang-asar kong sabi sa kanya tsaka ako tumawa.

Natawa na lang din sya sa sinabi ko. Nagkuwentuhan pa kami tungkol sa kung ano-ano. Si kuya ay nagiging madaldal lang kapag kaming pamilya, lalo na kapag ako ang kausap nya. Sa iba, lalo na sa mga di nya kaclose, tahimik sya at malamig. Ewan ko ba dyan. Akala nya ata ay cool yon. Hahaha. Ilang oras ang lumipas. Wala namam kami gaanong ginawa ni kuya. We just watch some movies, play some video games and eat some snacks. Dinner time come. We heard mommy calls us.

"Babies, come down. It's dinner time." Tawag sa amin ni mommy.

Masaya kaming kumain ng dinner. Kuwentuhan, kamustahan, at tawanan. Ito ang bonding namin. Every weekdays kasi ay busy kami pare-pareho, school and work. Daddy was running our business, mommy was busy with her flower shop, kuya is a 3rd year college student, while me, Im a grade 11 student. Every weekends ay ginugugol namin sa family. We don't want to break our connections. Every saturday ay pwede naming gawin kahit anong gusto namin basta ay hindi masama (of course hahahaha) but we have to make sure na makakasabay kami every dinner. Every sunday is our family day. Halos lahat naman yata ay ganon. We only spend our sunday for our family and of course, God.

Di naman ako umaalis ng saturday dahil wala naman akong friends sa school, hahahaha. You know, nakakadala kasi makipagkaibigan. Kasi in my  previous school, when I was in junior high school, girls will only befriended with me beacause of my brother, while boys can't approach me. They can't even go near me. Why? easy, it's because of my overprotective but loving brother. Actually, may friend naman ako. I actually have a boy best friend. He's my childhood best friend, my only friend. Ang kaisa-isang lalaki na pinayagan ni kuya na maging friend ko. Kaso ay nagkalayo kami kasi we have to move to another country, you know business. Halos kababalik lang namin sa totoo lang. At ngayon, alam ko na sobrang layo na talaga nya sakin. Di ko nga alam kung kilala pa ako non. But Im happy for him kasi naabot na nya yung mga pangarap nya. I hope kilala pa ako non. I miss him so much. I want to meet him again soon.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Read...

Vote...

Comment...

And be a fan.