Ζωή
Πιάνω το χερούλι της πόρτας και την ανοίγω.
Εκείνος μου ξανά κλείνει την πόρτα βάζοντας την ασφάλεια.
Έρχεται γρήγορα στην θέση του οδηγού.
«Ζωή τρελάθηκες;»
«Άσε με να φύγω από εδώ»
«Δεν υπάρχει καμία περίπτωση. Είσαι μεθυσμένη» μου λέει.
«Τι μεθυσμένη ρε; Απλά λίγο ζαλισμένη»
«Ζωή κάτσε ακίνητη να σου βάλω την ζώνη!»
«Μμ άντε να δούμε τι θα καταλάβεις»
Εκείνος έρχεται από πάνω μου και μου βάζει την ζώνη.
«Μμ ωραίο άρωμα» λέω στον Άρη.
Απάντηση δεν παίρνω.
Είναι το αφεντικό μου αλλά έχει ωραίο άρωμα που να πάρει!
Τα μάτια μου είναι μισάνοιχτα.
«Γιατί με έβαλες στο αμάξι; Πού πάμε;»
«Σπίτι σου σε πάω»
«Όχι. Δεν θέλω σπίτι»
«Ζωή είσαι σε άθλια κατάσταση. Πρέπει να πας σπίτι»
«Μα δεν μπορώ μόνη μου. Έτσι κι αλλιώς δεν έχω κλειδιά. Είναι μέσα στο αμάξι μου»
«Εντάξει. Προσπάθησε να κοιμηθείς τώρα» μου λέει.
«Δεν θέλω να κοιμηθώ» γκρινιάζω.
«Καλά κάνε ότι θες» μου λέει χωρίς να πάρει τα μάτια του από τον δρόμο.
«Πώς βρέθηκες εσύ εκεί; Πώς με βρήκες; Γιατί με πήρες;»
«Για καλή σου τύχη περνούσα και σε είδα»
«Ναι ναι τόσο αργά;»
Νομίζω πως από τον τρόπο που μιλάω είμαι πραγματικά μεθυσμένη.
«Τόσο αργά. Γυρνούσα από μια έξοδο»
«Α ξενύχτης μας βγήκες και εσύ» λέω με νάζι και εκείνος δεν μιλάει.
Γενικά δεν μιλάει πολύ.
Καλέ πώς μιλάω έτσι; Τι φωνή είναι αυτή;
Σίγουρα το ποτό φταίει.
Ελπίζω μόνο μην πετάξω καμία μαλακία.
Εκτός αν έχω πετάξει ήδη...
Λίγη ώρα αργότερα το αμάξι σταματάει.
YOU ARE READING
Εκρηκτικό πάθος
Teen Fiction✓ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΈΝΟ «Το όνομά σου λέει πολλά. Αλλά μέσα σου είσαι θάνατος...» •Τι θα γίνει όταν ένας οξύθυμος χαρακτήρας συναντήσει έναν πιο ήρεμο; •Τι θα γίνει όταν θα πρέπει να υπάρχει σεβασμός και υπακοή; •Τι θα γίνει όταν το μέσα θα αλλάξει; •Ποτέ μη...
