Evin kapısını gürültüyle kapatırken bağırmaya çoktan başlamıştı bile.
"hey millet ben geldim. Kimse var mı?
Küçük velet eğer buraya saklandıysan
seni geberteceğim bu yüzden hemen kaç."
bütün odaları dolaştığı halde evde hiçkimseyi bulamadı.
Son birkaç gündür Jungkook hariç hiçbiri ortalıkta yoktu.
Sahi neredeydi bunlar?
Koltuğuna yavaşça çöküp bunları düşünürken aklına Namjoon'un hastanede tek başına bıraktığı geldi.
Tabii ya! Namjoon hastanede ölüm kalım savaşı veriyordu
ama Yoongi insanlara hesap sorma peşindeydi.
Yaptığının doğru olmadığını düşünerek evden apar topar çıkıp arabasına bindi ve iki dakika içinde hastaneye vardı.
Arabanın kapısını açar açmaz yüzüne bir damlanın düştüğünü hissetti.
Hemen ardından ikincisi geldi ve kısa sürede sağanağa dönüştü.
"tanrım şu lanet hastaneye girmemem için her şeyi yapıyor gibisin."
Kendi kendine güldü ve ellerini başına siper ederek hastanenin kapısına koştu.
Danışmada duran kadının ona bakarak sırıttığını gördü ama umursamadı.
Asansörün düğmelerinden üçüncü kata basıp beklerken telefonu çalmaya başladı.
Özel numara olduğunu görünce ise hevesi kaçtı.
"Efendim?"
Uzun bir süre karşıdan cevap gelmedi
tam kapatmayı düşünürken cızırtılı bir ses cevap verdi.
"Morg-"
fısıltı gibi çıkan sesten kim olduğunu anlayamamış ve sinirle bağırmıştı.
"anlamıyorum düzgün konuş!"
"morg- morga gel"
Yoongi duyduğu cümleden sonra korkuyla etrafına bakınmaya başladı.
"Jungkook sen misin?"
Sesinden anladığı kadarıyla bu kişi Jungkook değildi ama o değilse kimdi?
"b-bekliyorum Yoongi"
içindeki korku artarken gidip gitmemek konusunda kararsız kalmıştı.
Bir defa daha oraya gitseydi emindi ki delirirdi
Bu yüzden vazgeçti ve arkasına bakınarak üçüncü kata çıktı.
Bu kat neden hep boştu?
Neden bir görevli bile yoktu?
Adımları boş koridorda yankı yaparken
bir kez daha olmuştu.
Nereye gideceğini unutmuş ve hızlıca arkasına dönmüştü.
İçini rahatsız eden adım sesleri yine gelmeye başlamış ve Yoongi korkuyla bağırmıştı
"Hey kimse var mı?"
Cevap yoktu.
Genç adam koşarak geldiği yoldan geri dönmeye başladı ama tekrar durdu.
Namjoon iyi değildi...
yanında kimse yoktu ve Yoongi'ye bu oyunu oynayan kişi Joon'a bir şey yapmış olabilirdi.
Eun'ında dediği gibi katil Namjoon'u sevmiyordu...
Bunu şimdiye kadar düşünemediği için kendine küfür ederek geri döndü.
Namjoon'un odasını bulduğunda ise ne yapacağını şaşırmıştı.
Oda boştu.
tamamen boş.
"Siktir! Namjoon neredesin"
Korkuyla duvara sürtünerek yere çöktü.
"nerdesin dostum nerdesin"
Oturduğu yerden bir anda kalktı
ve ceketini düzeltip sessizce homurdandı.
"siktir et onlar için endişelenmekten yoruldum. Eve gidiyorum."
Konuşması biter bitmez ağzını elleriyle sıkıca kapattı.
Niye böyle bir şey söylemişti?
neden? neden?
Sinirlerinin çok yıprandığını için öyle söylediğini düşünerek kendini rahatlattı.
Tam kendinden şüphe etmeye başlayacağı sırada ise çok korkacağı bir şey oldu.
Asansörün durma sesi geldi
ve birisi avazı çıktığı kadar bağırdı.
"yoongi! yoongi! yardım et"
Genç adam korkuyla kapıyı açmaya çalıştı. Elleri titriyordu.
ve arkadaşına bir şey olmaması için tanrıya bildiği bütün duaları etmişti.
Bir türlü açamadığı kapıya ve titreyen ellerine küfür savurdu.
"bekle joon. Bekle geliyorum!"
Koridoru koşarak geçti ve köşeyi döndüğünde asansörün boş olduğunu fark etti.
Tamamen boş.
Namjoon'dan eser yoktu bile.
Büyük ihtimalle Namjoon'un çığlık attığı asansör şu an -1 deydi.
diğer asansör ise bir dingg sesi çıkararak yanında durdu.
Yoongi ne yapması gerektiğini anlamıştı.
İçeri girmesini ve morga inmesini istiyordu.
Böylece orada Namjoon'un öylece uzanan cesedini görecek ve delirecekti.
"sana istediğini vermeyeceğim dostum"
Kendi kendine mırıldandı ve hemen çaprazındaki kameraya çarpık bir gülüş atıp harekete geçti.
..................
"bitiyor Eun, her şey sona ermek üzere"
gizlendiği küf kokulu odadan gizlice dışarıyı izlemeye devam ediyordu.
Tam iki buçuk saattir burada bekliyordu ve birazdan katilin sabrının taşacağını biliyordu.
Eğer katil gerçekten de en yakın arkadaşlarındansa
birazdan buraya gelecekti.
Yoongi onları çok iyi tanıyordu
hepsi sabırsız ve hırslıydı.
Kendisi gibi
Derin düşüncelere dalmışken gülümsemesine neden olacak bir şey oldu.
Birisi hızlıca önündeki odadan geçti ve asansörün içine bakındı
Ardından Yoongi'nin bozduğu kameraya göz attı ve endişeyle arkasını kolaçan etti.
Tamamen siyah giyinmiş ve fazla kalıplı olmayan bir vücuda sahipti.
bacakları normale göre inceydi ama o bol siyah eşofmanıyla bunu örtmüştü.
bozulan kamerayı yapmaya çalışırken sürekli etrafına bakıyor ve böylelikle korktuğunu açıkça belli ediyordu.
Yoongi bunu fırsat bilmiş ve bulunduğu odadan hızlı ama sessiz adımlarla çıkmıştı.
hemen çaprazındaki koridora doğru koştu ve oradan rahatça katili izlemeye başladı.
katilin dayanamayıp elinde tuttuğu kamerayı yere fırlattığını ve sinirle duvara vurmaya başladığını görünce buradan kaçması gerektiğini fark etti.
Fakat buna cebinden gelen mesaj sesi engel oldu.
"siktir siktir siktir sessize almayı unuttum"
hızlıca telefonunu eline aldı ve tamamen kapatıp yerine koydu.
önüne döndüğünde ise katili yerinde yoktu.
etrafına bakındı ama kameradan çıkan cızırtılı ses haricinde hiçkimseyi göremedi.
"nereye kayboldu bir anda bu herif?"
karanlık koridorda kameranın yanına doğru yürürken arkasından biri yavaşça omzuna dokundu.
"Beni mi arıyordun Yoongi?"
Genç adam duyduğu sesle hızlıca arkasına döndü.
Fakat gördüğü yüzle çığlık atarak geriye sıçradı.
"s-sen"
Namjoon'un ayakkabılarını giyen
ama ona tezat bakan küçük gözler.
Aman tanrım bu Yoongi'nin ta kendisiydi!
küçük gözleri ve mint yeşili saçlarıyla üç yıl önceki hali ona bakmış ve bir anda koşmaya başlamıştı.
"Dur! Dur gitme. Hey sana söylüyorum!"
Onu dinlemedi ve bir kere bile arkasına bakmadı.
O kadar hızlı koşuyordu ki Yoongi onun peşinden gitmeyi düşünmedi bile.
korkuyu iliklerine kadar hissederken hızlıca arkasına bakındı
Biraz önce kendisini görmüştü!
Ellerini saçlarına geçirip güçlü bir çığlık attı.
Deliriyordu.
Birisi ona yine bir oyun oynamıştı.
Hemde kendisi üzerinden
ve katili yine bulamamıştı.
........
Yoongiyi delirtiyorlar xlslcgrs
ama kim yapıyor bunu?
Sizce katil kim?
