His Toughest Grip (WAMF Book 2) (✔️)

Chapter 17

Soft Opening

Simula noong araw na 'yon, hindi ko na muling nakita pa si Pietro. Ajax told me that he went back to Davao. Tapos na rin naman ang pagproseso namin sa titulo, kaya wala na siyang rason para magtagal pa rito sa Cagayan de Oro.

It's the first day of October and it's also the opening of the cafe. Nitong mga nakaraang araw ay naging busy ako sa pag-aasikaso ng lahat kaya hindi ko na rin madalas makausap sina Mommy.

"Miss Magg! Si sir Khairo po tumatawag!" Diday called.

"Sagutin mo muna, Diday! Paki sabi tinutulungan ko pa si Lovi sa decorations!"

"Ha? Po? O-okay...."

Last week lang ay lumipad ako ng Manila para kumustahin ang main branch ko roon. Dalawang araw lang din naman akong nagtagal doon dahil kinakailangan ko ring bumalik dito kaagad.

I bumped into Jayland when I was there. Natatandaan ko pa nga kung paano siya nagulat nang makita ako sa cafe. We talked for a while and it felt good reconnecting with him again.

"I thought you're still in America. Kailan ka pa dumating?" he asked.

Jay looked more masculine now than before. His build is almost similar to Pietro's. He even got a tattoo on his left bicep.

"Matagal na, Jay. Ikaw? Dito ka na sa Manila nakatira?" tanong ko sa kanya.

"No, pero may condo ako rito. I'm here for work. Sa Davao pa rin naman ako nakatira," he answered.

Bumaba ang tingin ko sa kamay niyang nakahawak ngayon sa coffee. My eyes stayed at the ring around his finger.

"You're married," I stated the obvious.

He smiled and nodded. "Yes. Five months ago lang. Ikaw? Wala na ako masyadong balita mula sa'yo dahil hindi na rin naman kami nagkikita ng mga kapatid mo. Sa tuwing nag ko-communicate kami ay puro kagaguhan naman ang paksa. Si Rixon nga lang ang nakadalo sa kasal ko dahil wala pala rito sa Pilipinas ang kambal. Si Raven naman ay may mahalagang hearing noon," patuloy niya.

"Is it too late now to congratulate you?" I chuckled, ignoring his question above.

"Well... even if it's a year ago already, I guess it's still valid," aniya at bahagyang napatawa.

Ilang minuto rin kaming nag-usap tungkol sa nangyari noong wala ako, at kung paano sila nagkahiwa-hiwalay magbarkada pagkatapos ng graduation.

"Iyon na rin ang huling beses na nakasama at naka-usap namin si Pietro. Pinadala agad siya ng Papa niya sa New Zealand para sa training. I guess you know already that he's the new CEO of their company, right?" he asked in certain manner.

"I didn't know." Umiling ako. Hindi ko naman talaga alam na siya na pala ang humahawak sa kompanya nila ngayon.