Ngayon na ililibing si tessa at nag hahanda na silang lahat pero ako nakahanda nako pero parang ayaw ko pa d ko talaga kaya.
"hijo tara na."
"sge po saglit lang."
Naiiyak na naman ako ayaw maubos ng luha ko nakakainis.
Lumapit sakin yung mommy ni tessa at tinabihan ako.
"hijo purkit wala na ang anak ko ay nag kakaganyan kana nasakit man ay makakaya moyan laki laki ng mundo d kaman makahanap ng katulad ni tessa pero alam kung may nakatandahang para sayo.Ako nga anak ko ang nawala gusto ko mang ibalik sya pero d ko magawa kailangan nating tanggapin kahit masakit."tinapik nya ang balikat ko .
"harapin mo ang bukas na wala sya hijo."nakangiting sabi ng mommy ni tessa
Tessa makakakaya kobang harapin ng wala ka ?
Iniisip ko palang ang hirap na .
Papunta na kami sa cementeryo naiiyak na naman ako parang gusto kung sumama sa kanya.
Nagtapon lang ako ng bulaklak at bumalik sa upuan ko umiyak lang ako ng umiyak d ko talaga kaya tessa bakit moko iniwan agad.
siguro ganon talaga ang tadhana balang araw matatanggap ko din na wala ka.
Umalis nako dun kasi d ko na kaya napapagod nakong umiyak pa.
Nandito ako dumiretso sa bahay at iinom ako kahit saglit.
Naglabas ako ng maraming alak at uminom mag isa habang umiiyak ..
Habang tumatanggal ay umiikot nayung paligid may tama na yata ako d ko namalayan bigla nang akong bumagsak everthing went black.....
Finale. . . .
