After One week
Rence P.O.V.
This is the day of our flight going to Philippines. Naghahanda na ako sa pag.alis namin. Nilagay ko na ang lahat ng gadgets ko sa bag ko, mga pabango, uniform at mga kakailanganin ko dun sa pagstay.. Di ako masyadong nagdala ng madaming damit dahil dun nalang ako bibili paglapag namin sa manila or sa Baguio na mismo since bibigyan din kami ng time para gumala kapag weekend. "Rence... what are you doing there?? The van outside is waiting for you. Be hurry Rence.. Louie is waiting outside.." ang sigaw sa akin ni mama para ako ay lumabas na.. "Yes mom... coming..." "Honey, be careful. Don't forget to chat or call me if you need something. I want you to update me everyday whatever you are doing there. We're just here with your dad.. And please, if you feel sick.. just call our private doctor at Baguio and inform me right away.. Okay...!" ang pagpapaalala sa akin ni mama habang hinahawakan niya ang aking pisnge ng dalawa nyang kamay at pagkatapos ay hinalikan.. "Be careful honey, I love you.. Mwuuaahhh.." "I love you too mom..'' "go now.. You're almost late at your flight... Enjoy honey... I will miss you.. Don't forget to update me everyday.. okay'' "okay mom.. bye.." yun na nga at nagpaalam ako kay mama at pumasok na sa van. Nasa loob din si louie ng van dahil gusto nya daw makisabay sa akin kaya pinasundo ko nalang sya sa driver namin.. "Hey Rence.. what takes you so long there. Are you not excited to visit your country? Hehehehe" ang sabi sa akin neto habang ginugulo ang buhok ko. Kahit kailan talaga tong si louie wala ng magawa kundi sirain ang hairstyle ko... "Stop Louie.. Stop messing up with my hair.. grrrr.." "Rence, don't forget to tour me in your home town.. Okay..?" "okay okay.. just stop messing with my hair.. hands off okay.. wait Louie.. we're going to have training there, not vacation... but if we still have enough time we will explore the beauty of Philippines.." ang sabi ko ulit kay Louie para tumigil na sya sa pangungulit sa akin sa loob ng van... Ang kulit kulit talaga nya na halos magwrestling kami sa loob.. ang ingay ingay namin.. minsan kinikiliti nya ako.. minsan niyayakap.. kapag di naman nakatingin ang driver namin ay bigla nya nalang hahawakan ang jr ko.. minsan inaagawan nya ako ng halik.. malakas talaga ang topak neto sa akin.. kala nya kami na... feeler lang.. "hey.. stop doing that.. grrrrr... your out of the limit now... hahahaha.. Louie.. it's ticklessssshhhhhh..." sa sobrang kulit nya at daldal ay di ko na pansin na nasa heatrow na kami.. nakarating na kami ng airport ng heatrow.. ewan ko ba tong si Louie kapag sa school ay tahimik pero kapag ako ang kasama nya ang gulo gulo.... Kung di ko lang to siguro kaibigan sisipain ko to palabas ng van.. Bumaba kami ng van at pumasok na sa airport.. Nagcheck in kaming dalawa ni Louie at nakita namin na nasa loob na din ng airport ang iba pa naming kaklase at si sir James... makalipas pa ang ilang minuto ay boarding na sa eroplano.. "This is it.. almost 2 years na hindi ako nakauwi sa Pilipinas ay sa wakas makakabalik na din ako.. Medyo na miss ko din si Dave... Ano na kaya ginagawa nina yaya doon.. Kamusta na kaya sila don.. nakakamiss din.. hayyyyssssttt.." ang napabuntol hininga ko nalang habang iniisip ang mga tao sa pilipinas.. ''Did you say something Rence..?" ''nothing! Just sleep Louie.." "Sleep tight..:)" yun na nga at natulog kami pareho ni Louie sa sobrang pagod..
''Good day to our valued passengers.. 10 minutes from now, the plane we're going to arrive at NAIA terminal 1. You are prohibited to stand as the plane is about to land. Please go back to your sits now and fasten your sit belt. In behalf to the captain and crew.. we thank you for flying with us.. Welcome to Manila Philippines..." nang nakarating na kami sa manila ay agad agad kaming pinik.up ng School bus ng MAAP.. Dumiretso kami agad agad sa Baguio.. Grabe.. napacrowded ng manila.. sobrang traffic pa din.. nakakapagod ang byahe... Di naman kami nagutuman dahil may breakfast naman na naprovide at snacks ang bus.. kung gusto naman naming umihi ay may cr sa bandang likod ng cr.. Talagang pinaghandaan ni mama ang pagdating namin dahil malaki ang bus at pwedeng i-bend ang upuan para gawing higaan eto tapos may isa isang tv ang bawat tulugan..Napahiga ako sa sobrang pagod.. Sa dami ng iniisip ko ay unti unting sumasarado ang mata ko.. Makalipas ang ilang minuto ay nakatulog ako ng tuluyan sa sobrang pagod ng bIyahe..
"Everyone.. wake up now... We're here at Baguio and from a few minutes from now we're going to arrive at MAAP Baguio so please behave yourself and follow the house rules... You are going to stay at dormitory for 3 months.. You will be given only Saturday and Sunday for your rest.. Make sure that if you go outside, you will come back at the school before the gate will close at 9:00 am, Monday.. Did I make myself clear?" eto na nga ang sabi sa amin ni Mr. James.. "Sir! Yes sir!" ang sagot naming lahat ng matapos magsalita si mr. James. "everyone, listen up.. From our arrival at the main gate, the MAAP scholars or cadets will assist us from our laggages but before that.. listen up everyone, they will give us entrance welcome so please don't make any mess..." pagkalipas ng ilang minuto ay nakarating na kami sa main gate ng MAAP.. Mukhang familiar sa akin tong paaralan pero di ko talaga matandaan kung bakit ang pakiramdam ko ay nakapunta na ako dito at parang nagtagal na ako dito.. ALam kong sa MAAP si dave nag.aaral pero di pa ako nakapunta ng MAAP.. Bukod nga konteng panahon lang ang ginugul namin sa pagbobonding pagkatapos kong maaksidente ay parang may nagkokonektang nakaraan ako sa paaralan ni Dave na di ko maintindihan..
Pagbaba naming sa bus ay nakita naming lahat ang Scholars ng MAAP sa loob na nakaformation .. Nilibot ko ang aking mga mata at nakita ko dun si Dave.. Nakita nya rin ako at nagsmile sya sa akin.. Maya maya pa ay parang may ginawa sila... Narinig ko nalang na sumigaw ang leader nila sa gitna at tiningnan nalang naman namin kung ano pa ang gagawin nila.. "Tiiiiiiiiiiiiiiiikaaaaaaaaaaaassssss nga!" ang sigaw ng leader nila sa gitna.. (ang sigaw ng lahat "Huh!!!" ) "Paluuuwaaag!!!!!" ang sigaw ulit ng leader nila.. (ang sigaw ng lahat "Huuuhh!!!) tiningnan namin ang kanilang ginagawa... Nasa ayos ang kanilang ginagawa.. Maganda ang tindig at matitikas ang galaw.. "Welcome UK Maritime school to MAAP Baguio Philippines..!!!!" eto ang sabay sabay nilang sabi sa amin.. Lumapit sa amin ang kanilang president at binati kami.. "Welcome everyone here at MAAP Baguio Philippines.. Our cadets will assist you to your designated rooms.. Since today is Saturday you don't have any training.. Your training will start this coming Monday.. If you want to go outside, just bring always your ID... before I forget, I'm the president of the school.. If you have any concern, you are welcome to ask any of our officers.." yun na nga at nagsilapit sa amin ang mga kadete.... Nakita kong lumalapit sa akin si Dave at nakangiti eto sa akin... Bigla nya akong niyakap ng mahigpit at niyakap ko din sya.. Ganun pa din si Dave,gwapo at maalaga.. Talagang napakabait nya pa din sa akin.. Pero napapansin kong ang mokong si Louie ay parang nababadtrip..Kahit kailan talaga ang mokong eto ay may pagka iritang tinataglay din.. "Kamusta ka na Rence.. ang tagal na nating di nagkikita... wow.. lalo kang naging pogi Rence.. pumiti ka lalo at ang buhok mo.. tumubo na at blandi na.. ang kinis kinis mo Rence.. hehehe.. na miss kita sobra.. " ang sabi sa akin ni Dave.. "na miss din kita Dave.. so what's up now? How are you?? " ang sabi ko nalang sa kanya.. pero etong si Louie talaga ay di makapagpigil at biglang sumingit.. "ahhhmmmmmm..." ang pagbabara ng boses ni Louie.. "anyway Dave.. this is Louie. My best friend.. He's the son of my mothers business friend in UK.. Louie... Dave, my very kind and handsome friend..." yun na nga at nagshake hands sila.. "Nice to meet you Louie.. Before I forget, I will bring you to your room so that you can rest.." ang sabi ni Dave sa amin.. "Thank you Dave ha.. talagang napakabuti mo sa akin kahit kaibigan lang talaga turing ko sayo.. salamat Dave.." "Naku Rence.. kontento na ako kung yan lang kaya mong maibibigay sa akin.. ang presensya mo bilang kaibigan sa akin Rence ay sapat na.." ang tugon neto sa akin na nakasmile pa din.. hindi talaga nagbago sa akin si Dave at talagang matulungin pa din.. Binitbit ni dave ang iba naming dala.. dahil konte lang nga ang dala ko at si Louie naman, eto ay halos dala buong bahay nya ay di na naawa kay Dave... talagang natutuwa pa ang mokong dahil pinabuhat nya ang bagahe nya kay Dave.. Habang naglalakad kami ay may biglang bumangga kay Dave pero ang lalaking eto ay titig ng titig sa akin.. Kung makapagtingin ay parang ngayon lang nakakita ng tao.. Hindi umaalis ang tingin neto sa akin kahit nabanggaan nya na nga si Dave.. Nagwagwapuhan siguro to sa akin o di kaya nastastar struck sa gwapo kong aura.. Sigurado akong scholar din sya ng MAAP.. Pero kung may ano sa mata nya na parang nalulungkot at natutuwa dahil bahagyang pumupula eto kaya naman ay iniwas ko nalang ang tingin ko at kinausap si Louie.. "Louie.. What's up...??? How are you.." "I'm cool.." napaka awkward talaga dahil di umaalis ang tingin ng isang kadete sa akin.. parang lalapit sa akin eto pero bigla syang pinigilan ni Dave.. Pinauna kami ni dave sa paglalakad habang kinakausap ang kadeteng nakabangga sa kanya.. Hindi ako lumilingon sa likod dahil may bahagyang nararamdaman ako na hindi maintindihan. Pakiramdam na parang sakit ng kahapon.. Nagpatuloy ako sa paglalakad kasama si Louie pero naririnig ko ang pag.uusap nila ni Dave.. "Rey, huwag ngayon.. tumigil ka Rey.. wala ka sa posisyon para kausapin ka nya dahil nandito sila sa training at hindi para makipaglaro.. tumigil ka Rey at kontrolin mo sarili mo.. hindi eto ang tamang panahon.." eto ang sabi ni Dave Sa kadeteng nagngangalang rey daw.. "Kailangan ko lang syang makausap Dave.." ang sagot ng kadete kay Dave pero pinigilan eto ni Dave.. "Rey, tumigil ka.. Di ito ang tamang oras.. Galing sila sa byahe at pagod sila.." di ko maintindihan kung sinong tinutukoy ng kadeteng nagngangalang Rey ang sinasabing gusto nyang kausapin.. Di ko maintindihan kung bakit pinipigilan sya ni Dave.. Di ko maintindihan kung bakit parang gustong lumapit sa akin neto.. Di ko maintindihan kung bakit gustong tumulo ng kanyang mga luha sa kanyang mata pero eto ay kanyang pinipigilan.. Di ko maintindihan kung bakit may nararamdaman akong kakaiba sa kadeteng nagngangalang Rey.. Naguguluhan ako.. Nalilito ako.. Kahit kakarating ko lang ng MAAP ay madaming pumapasok sa isip ko pero sobrang labo.. Lumapit ako kay Louie at niyayang pumasok sa Dorm.. Sinabihan ko si Dave na gusto kong pumasok na at para maka pagpahinga na.. Pero nakikita ko sa kadete na nalulungkot sya.. Titig ng titig to sa akin.. Napapaisip nalang ako. .Cguro ngayon lang sya nakakita ng tao ng taga UK.. Medyo mukhang foreigner naman ako tingnan dahil nga medyo blandi ang buhok ko at maputi ako di kagaya dati na maputi naman pero mas lalo pa akong pumuti dahil sa lamig ng klima sa UK.. kaya inisip ko nalang baka tears of joy niya lang yun dahil ngayon lang siguro talaga sya nakakita ng taga UK.. Baka minsan lang sigurong may bumibisita sa school nila na taga ibang bansa at baka siguro gusto nya lang makipagshake hands..
Yun na nga at pumasok kami ni Louie sa dorm.Napansin kong aircon ang kwarto namin ni Louie at bukod pa dun ay dalawang kama ang nandun. Napansin ko din na kulay sky blue ang kurtina na nagpapaaliwalas sa loob ng kwarto. Talagang kulay sky blue din yung tiles. Napakalambot din ng kama at talagang pinaayos ni mama ang matulugan naming ni Louie. Si mama talaga kahit kailan talagang maalaga sa akin.. Inayos namin ang aming gamit tapos natulog dahil medyo nakaramdam kaming dalawa ni Louie ng antok..Paggising ko ay tulog pa din si Louie. Mag 3pm na ng hapon kaya minabuti kong magsipilyo muna.. Napag.isipan kong lumabas muna ng kwarto para alamin kung saang kwarto nakatulog ang iba pa naming kaklase.. Habang tumatambay ako sa labas ng kwarto ko at nagmuni muni ay napansin kong may bumubukas na pintuan sa harap ng kwarto namin ni Louie.. Si Dave pala. Magkabilaan pala ang aming tulugan.. "Hello Rence.. Kamusta ang tulog mo? Hehehehe.. Mukhang napasarap yata ang tulog ah.." ang bungad sa akin ni Dave.. "hehehe.. Hello too Dave.. I feel good.." ang sagot ko kay Dave habang ako ay nakasandal sa dingding at kunwaring pa busy busyhan sa kapipindot ng cp ko.. "Rence.. May gagawin ka ba mamaya..?" ang tanong sa akin ni dave na medyo nahihiya at mukhang excited na di ko maintindihan.. "Wala naman.. bakit Dave?" "AHhh.. good.. gala tayo later if okay lang sayo..?" ang pag.anyaya nya sa akin.. "Pwede naman Dave pero pwede ba nating isama si Louie if okay din sayo??" ang sagot ko kay Dave habang patuloy ako sa kakapindut ng cp ko.. "yun lang ba..?? walang problema para makagala din yung kaibigan mo.." "thank you Dave.. what time are we going outside...?" ang tanong ko ulit kay Dave.. "If okay lang sayo Rence, 4pm para mahaba ang oras natin sa kalilibot mamaya.. if okay lang sayo?" ang sabi sa akin neto.. "No problem.. hehehe.. gigisingin ko lang si Louie para makapagprepare na kami.." ang sagot ko naman kay Dave.. Nagpaalam ako kay Dave na pumasok para makapag.ayos na pero ng akmang bubuksan ko ang pintuan ng kwarto namin ni Louie ay may biglang tumawag sa akin.. "Rence!" napatigil ako at napalingon kung sinong tumawag sa akin.. Paglingon ko ay nakita ko ang kadeteng nagngangalang Rey ang tumawag sa akin. Pagkatapos nyang sambitin ang pangalan ko ay tumahimik sya at nakikita ko sa mga mata nya na parang sabik na sabik syang makausap ako pero di ko alam kung ano ang gagawin ko. Napansin ko nalang bigla syang humakbang palapit sa akin pero ng paghakbang nya ng dalawang beses ay bigla syang hinawakan ni Dave sa mga braso. Tumingin nalang ako sa kanila at nagtataka kung bakit alam nya ang pangalan ko o baka hindi ako ang tinatawag nya.. "Excuse me.. Are you calling my name?" ang tanong ko sa kadeteng nagngangalang Rey.. Biglang pumula ang mata ng kadete at parang napapaluha eto.. "Anong nangyari sayo Rence.. Bakit parang di mo na ako kilala..? Diba walang iwanan.. I'm your brother.. You're twin brother.." ang sabi sa akin ng kadete habang eto ay napapaluha na at dama ko ang lungkot sa kanyang mga mata.. biglang sumakit ang ulo ko kaya napahawak ako dito at maya maya pa ay naalala ko ang sabi nyang twin brother.. Paulit ulit etong pumasok sa utak ko na medyo kinasakit ng ulo ko..
Twin brother......
Twin brother......
Twin brother......
Twin Brother......
Twin brother.......
Twin brother.......
Talagang paulit ulit etong nagsasalita sa isip ko.. Sa di ko inaasahang pagkakataon ay medyo nahilo ako pero hindi ko to pinapahalata sa kanila.. "I really don't know you.. Sorry.. but I need to enter.." ang tanging sagot ko nalang sa kanya dahil ako ay naguguluhan kung ano ba ang pakay nya sa akin. Bigla syang pinigilan ni Dave at sinabihang tumigil.. "Rey, di pa to ang tamang oras." Tiningnan nalang ako ni dave at sinasabi nya na pumasok na ako at sya na raw bahala sa kadeteng tumawag sa akin kaya pumasok nalang ako.. Ng pagpasok ko ay diretsong umupo ako habang hawak hawak ang ulo ko.. Masakit na parang may nag flaflash back na salita pero di ko maintindihan at maunawaan eto..
Twin brother....
Twin brother....
Twin brother....
Twin brother....
Twin brother....
Twin brother....
Twin brother....
Twin brother....
Bakit apektado ang utak ko sa salitang iyon.. Talagang sumasakit ang ulo ko.. Sa di ko maintindihan ay parang napapaluha ako sa salitang yun.. Parang kung anong tirok akong nararamdaman.. Para bang ang sakit pakinggan ang salitang iyun.. Makalipas ang ilang sandali ay napapansin kong may yumayakap sa akin.. Lumingon ako at yun ay si Louie.. "What happen Rence? Why are you holding your head..? is it pain? Do you want me to call a doctor?" ang tanong sa akin ni Louie.. "No need Louie.. I will be fine.. Don't worry about me.." ang sagot ko naman sa kanya habang hawak hawak pa din ang aking ulo.. "are you sure?" ang tanong nya ulit sa akin.. "yeah.. I'm very sure.." ilang minuto ang makalipas ay bahagyang nawawala ang sakit ng ulo ko dahil na din siguro sa yakap ni Louie.. Di ko ba maintindihan ang mokong na to dahil may concern din palang tinatago sa akin to.. Minsan makulit, minsan sweet din.. "Louie.. I think I'm okay now and can you please stop hugging me.. your squeezing me.. hehehe.. okay.. before I forget, Dave will tour us outside the Academy... So be prepared okay.." ang tanging sabi ko kay Louie habang kinukuha ko kamay nya sa pagkakagapos sa akin.. "Copy that mr. Rence.." yun na nga at kinawalan nya rin ako at sya ay nagbihis na..
