MY FAMILY IS NOT PERFECT [COMPLETED]

Chapter 36

Regine POV

Nagising ako sa sinag ng araw pag mulat ko ng aking mata ay nasilayan ang larawan ng anak ko!! Muli ko nanamang naalala ang nagyari! Parang panaginip lang ang lahat nangyayari! Hnd ko lubusang maisip na wala na si Ky sa poder namin!! Buti nakatulog ako dahil don ay nakalimutan ko ang nagyaring pagalis nya

Hnd ko alam kong paano magsisimula ang araw na TOH ng wala ang anak ko

Yan nanaman ang aking luhang nag-uunahan sa pagbagsak

Pagbangon ko ay nahagip ng mata ko ang asawa ko nakatulog sya sa sofa!!!

"Hon! Gising na!" Sabi ko sakanya habang pinupunasan ang aking luhang walang humpay sa pagpatak

"Hmmm" ingit nya minulat nya ang mata nya at nakita ko sa kanyang mga mata ang lungkot na kanyang nararamdaman

"Baba na tayo" sabi nya

"Hmmm" sabay kaming bumaba at nakita namin si manang na naghahanda ng almusal nasa sala naman si Andrea

"Ma'am kain na po kayo" sabi ni yaya saamin

Pumunta kami sa lamesa at kumain hnd ko maiwasan napatingin sa upuan ni Ky na kaharap ko

"Yaya pakitawag nga po si Ky" sabi ko

Sabay sabay silang Malingin saakin ng maalala kong wala na pala ito pinigilan kong umiyak kaso hnd ko napigilan ang pagpatak ng luha ko!

"Hon!" Si Ogie

"I'm not okey" sabi ko sa kanya kumain ako ng mabilis at umakyat sa kuwarto namin ni Ogie

Alam kong sumunod si Ogie saakin

"Hon" sya

"Hon hnd ko kaya!" Sabi ko at doon ako humagulgol

"Mahal kayanin natin" sabi nya alam kong masakit din sa kanya ang pagkawalay ng anak namin

"Mahal isipin na lang natin na nagbakasyon lang sya" dagdag nya pa

"Tatawagan ko sila mom ok" sabi nya

Nawawalan ako ng gana ngayong araw

Gusto ko ng niya ang anak ko!

"Hi mom" si Ogie napatingin ako sa kanya ka video call nya ang nanay nya

"Mom where is she?" Tanong ni Ogie

Tumabi saakin si Ogie para makita ko

"Ky where are you?" Si mommy pinakita nya di Ky na ayaw magpakita saamin pilit syang nagtatago pero kitang kita namin sya sa camera hnd ko kayang nakikita syang umiiwas saamin!!

"Ahh mom wag na lang po" sabi ko na lang

"Are you sure?" Si mom

"Yeah take care of my son mom pls!" Pakiusap ko

Tumango sya at ngumiti

"Sge na po bye" sabi ko ako mismo ang nagpatayo ng VC napatingin saakin si Ogie

At doon muli akong napaiyak niyakap nya ako ng mahigpit

"Kayanin natin TOH Ahhh isang pagsubok sa isang pamilya lang TOH nandto lang ako Ahhh" sabi ni Ogie

Alam kong hirap na rin sya sa sitwasyon ngayon

"Tita" sabay kaming napalingon ni Ogie kay Andrea

"May sasabihin po ako" sabi nya

Nakayuko syang palapit saamin

"Tita ako po May kasalanan ng lahat! I'm sorry hnd ko akalaing aabot po sa ganito! ng sitwasyon!! Ako rin po ang humalik kay Darren" sabi nya hnd ako makapaniwala na nasabi nya ang katotohanan

Napatameme ako dahil simula sa umpisa ang kala ko ay si Ky lagi ang May kasalanan

Bakit???? Bakit d ko magawang paniwalaan ang sarili kong anak!!!!!!

Bakit hnd ko sya magawang ipaglaban?!!! Bakit??? Bumuhos lalo ang aking luha

Hnd ko na alam ang gagawin ko

Gusto ko ng mamatay

Hnd ako naging mabuting ina sa nagiisa naming anak

Bakit nga ba hnd ko magawang paniwalaan
Ang sinasabi ni Ky

"Sorry po" sabi ulit ni Andrea saamin

Wala na kong magagawa

Hnd kami makapagsalita ni Ogie

Nagkamali kami ng akala

"It's ok wala na tayong magagawa nandto na tohhh" si Ogie

Umalis si Andrea at naiwan kami ni Ogie naiwan akong tulala

"Hon nagkamali tayo" sabi ko

Oo nagkamali tayo

"Oo" yan lang ang maisambit ko dahil humahangulgol nanaman ako

Huhuhuhu huhuhuhu huhuhuhu

Halos maghapon kaming nandto sa kuwarto hnd ako kumain dahil wala akong gana at ayaw ko ding kumain dahil maalala ko nanaman ang anak namin

"Hon" si Ogie sabay May inabot syang papel

"Nakalagay yan sa laptop ni Ky at alam kong sulat kamay nya yan" dagdag pa ni Ogie

"Hnd ko pa nababasa dahil gusto ko sabay tayong magbasa"

Binuklat ako ang papel at May nakalagay na

Dear: mom and dad

Mom, Dad sorry Kong naging ganto ako ahhh. Sorry sa lahat. Nakakapagod na ihh. Hnd ko na kaya. Hayaan nyo aalis lang ako pero hnd mawawala ang oo sana kayo rin sana mahal nyo pa din ako. Ang mga nabuo nating mga alaala ay mananatiling alaala. Yung halos hnd natin ramdam na moblemaa. Mom sana po paniwalaan nyo ako kahit minsan. Kaso hnd na yun mangyayari dahil aalis na ako. Dad sana wag mo na ulit ang pananakit mo sa damdamin ni mommy ahhh. Ako kasi yung naiipit. Ako yung laging apektado. Araw araw ay tinatanong ko ang sarili ko kung kaya ko pa! Pero sa tuwing tinatanong ko iyon ay tumutulo ang aking luha. Sign ng hnd ko na kaya! Nakakapagod din palang maging malakas sa harap nyo!!! Alam nyo po ba na pagpinapagalit nyo ako pagtumalikod ako ay tumutulo ang luha ko!? Syempre hnd nyo alam kasi si Andrea lang naman yung iniintindi nyo! Naalala nyo po ba yung pangako nyo sa akin na hinding hindi kayo mawawalan ng time saakin kahit nandto na sya sa bahay!! Mom dad mahal ko kayo! Mahal na mahal! Kaso pagod na ang pernsesa nyo!! Sana hnd nyo ipinaramdam saakin na wala kong kuwentang anak! Mahalin nyo naman ako minsan mahal na mahal ko kayo sana ay maintindihan nyo ko! Mamimiss ko kayo!! Hanggang sa muli PAALAM!!!

BY;KYLINE("_")

MULING TUMULO ANG LUHA KO GANON NA BA KAMI KASAMANG MAGULANG? ANAK KO HUHUHUHU MAHAL NA MAHAL KA NAMIN HIGIT PA SA BUHAY NAMIN KONG ALAM MO LANG NAPATINGIN AKO KAY OGIE NA PINIPIGILAN ANG LUHA NYA HABAG NAKATINGIN SA SULAT

NIYAKAP KO SYA

"IIYAK MO YAN MAHAL KO WAG MONG IPAKITA SAAKIN NA MALAKAS KA ALAM KO NA NANGHIHINA KANA" sabi ko sa kanya at nagulat ako ng bigla syang humagulgol

"Hnd ko na kaya mahal" sabi nya

Umiyak ako at hinalikan ko ang labi nya habang patuloy ang pagtulo ng luha naming dalawa!!!!!

Nakatulog kami sa pangungulila sa anak namin!!!!!!

End POV